ด่วน พฤติกรรมมหาเถระ ที่เคยช่วยธัมไชโย ทั้งสององค์กลับเข้าฌานเงียบกริบ (ภัยต่อความมั่นคงของชาติ) ?
พฤติกรรมล้มล้างพระธรรมวินัย และกฎหมายรัฐธรรมนูญ ของมหาเถรสมาคม ที่เคยช่วยธัมไชโย พอเกิดปัญหาว่าด้วยพระธรรมวินัยกับคณะสงฆ์ ทั้งสององค์กลับเข้าฌานเงียบกริบ (ภัยต่อความมั่นคงของชาติ)ชาวพุทธต้องศึกษาและแชร์
ข้อมูลบุคคลที่เป็นภัยต่อสถ าบันของชาติ ที่ ศึกษาข้อมูล วิทยานิพนธ์ด้านความมั่นคงส ถาบันพระศาสนา ในประวัติศาสตร์ ได้ที่ https://docs.google.com/ file/d/ 0B_nOh0gPsWNSUkVWRG9aQ3pkbm c/edit
มหาเถรสมาคม ไม่ปฎิบัติตาม พระลิขิตสมเด็จพระสังฆราช นี้คือหลักฐานในการล้มล้างพระธรรมวินัย ของพระพุทธเจ้า และเป็นภัยต่อความมั่นคงของชาติ คือล้มล้างกฎหมายด้านคุณธรรมและจริยธรรมของชาติ ข้อมูลที่
http://picasawebcothssomkiert.blogspot.com/2012/08/blog-post_26.html
สมเด็จพระพุทธชินวงศ์ กรรมการมหาเถรสมาคม ในฐานะประธานคณะกรรมการเผยแผ่พระพุทธศาสนาแห่งชาติ เป็นประธานเปิดการประชุมผู้บริหาร สำนักเรียนคณะจังหวัด และบุคลากรสำนักงานพระพุทธศาสนาประจำจังหวัด ด้านการศึกษา พระปริยัติธรรมแผนกธรรม-บาลี ทั่วประเทศ ที่วัดพนัญเชิงวรวิหาร จ.พระนครศรีอยุธยา เมื่อเร็วๆ นี้ พร้อมทั้งกล่าวเปิดการประชุมว่า การเรียนบาลีมีความสำคัญมากในพระพุทธศาสนา เพราะการจะศึกษาพระไตรปิฎกได้อย่างลึกซึ้งจำเป็นจะต้องมีความรู้ทางด้านภาษาบาลีอย่างแตกฉาน จึงจะสามารถเข้าใจคำสอนของพระพุทธเจ้าได้อย่างถูกต้อง และยังจะทำให้ปฏิบัติตัวได้ตามพระประสงค์ของพระพุทธเจ้าด้วย ทั้งนี้ การศึกษาภาษาบาลีเป็นสิ่งสำคัญสำหรับพระสงฆ์ แต่ปัจจุบันมีพระสงฆ์บางรูปที่ยังไม่ค่อยเข้าใจในภาษาบาลี แต่กลับไปศึกษาพระไตรปิฎก จึงส่งผลให้เกิดความเข้าใจที่ผิด ส่งผลให้เกิดธรรมปลอมขึ้นในวงการพระพุทธศาสนา ดังนั้นเพื่อเป็นการส่งเสริมให้เกิดการศึกษาภาษาบาลีอย่างแตกฉาน อาตมาในฐานะรองอธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (มจร.) วิทยาเขตบาฬีศึกษาพุทธโฆส จ.นครปฐม จึงเตรียมเปิดหลักสูตรระดับปริญญาเอก บาลีพุทธศาสตร์ ซึ่งผ่านความเห็นชอบจากสภามหาวิทยาลัยแล้ว โดยจะเริ่มเปิดรับนักศึกษาในปีการศึกษาหน้าเป็นต้นไป เพื่อเปิดโอกาสให้ผู้ที่มีความต้องการจะศึกษาภาษาบาลีอย่างแท้จริงได้เข้ามาเรียน ขณะเดียวกันในส่วนของสำนักเรียนต่างๆก็จำเป็นจะต้องหาแนวทางในการพัฒนาการเรียนการสอนภาษาบาลี รวมไปถึงนักธรรมให้มีความเจริญก้าวหน้าด้วย ด้วยพระพุทธศาสนาจำเป็นจะต้องมีบุคลากรที่จะนำคำสอนของพระพุทธเจ้าออกไปเผยแผ่อย่างถูกต้อง เพื่อนำไปสู่การปฏิบัติอย่างแท้
ส่วนที่บอกว่าจะเดินทางกลับมาประเทศไทยในวันที่ 31 กรกฎาคม ยังไม่แน่ชัดว่าจะได้รับความเป็นธรรมจากกระบวนการยุติธรรมหรือไม่ ไม่ขอเปิดเผยหลักฐานว่ามีการพูดคุย ติดต่อสื่อสารระหว่างตนกับหลวงปู่เณรคำ รวมทั้งที่อยู่ปัจจุบันของหลวงปู่เณรคำว่าอยู่ในประเทศไหน เพราะอาจมีผลต่อสิทธิมนุษยชนของหลวงปู่เณรคำ หากท่านต้องการเปิดเผยก็คงจะเปิดเผยด้วยตัวท่านเอง
"ขณะที่การตั้ง 8 ข้อหาหนักของดีเอสไอก็ไม่มีหลักฐานชัดเจนอย่างน้อย 4 ข้อ 1.บอกว่าอวดอุตริ แต่ในคำตัดสินของคณะสงฆ์ศรีษะเกษให้ปาราชิก มีแต่เรื่องเสพเมถุนไม่มีข้อหาอวดอุตริ 2.บอกว่าฉ้อโกงประชาชน กรณีหลวงปู่พุทธอิสระฟ้องร้องว่ามีการฉ้อโกง แต่ทางศาลก็ไม่รับฟ้อง 3.บอกว่าเกี่ยวข้องกับยาเสพติด เมื่อไปตรวจที่สำนักสงฆ์ป่าขันติธรรมก็ไม่พบหลักฐานใดๆ ที่จะชี้ชัดว่ามียาเสพติด 4.บอกว่าอ้างใช้ ดร.เถื่อนที่มหาวิทยาลัยสันติภาพก็มีการตรวจสอบแล้วว่าอดีตหลวงปู่เณรคำไม่มีความเกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยสันติภาพโลก"
ข้อมูลบุคคลที่เป็นภัยต่อสถ
มหาเถรสมาคม ไม่ปฎิบัติตาม พระลิขิตสมเด็จพระสังฆราช นี้คือหลักฐานในการล้มล้างพระธรรมวินัย ของพระพุทธเจ้า และเป็นภัยต่อความมั่นคงของชาติ คือล้มล้างกฎหมายด้านคุณธรรมและจริยธรรมของชาติ ข้อมูลที่
http://picasawebcothssomkiert.blogspot.com/2012/08/blog-post_26.html
ไม่มีพระเณรแตกฉานบาลี !
สมเด็จพระพุทธชินวงศ์ระบุ
จริงเหรอฮะ ? ไม่จริงมั๊ง ! อย่างน้อยก็ยังมี พระเดชพระคุณพระธรรมกิตติวงศ์ ป.ธ.9 ราชบัณฑิต ซึ่งเคยสอนหนังสือ"ชั้นสูง" กว่าสมเด็จพระพุทธชินวงศ์ อยู่อีกรูปหนึ่ง ซึ่งมีความแตกฉานในภาษาบาลีและพระไตรปิฎกมาก เมื่อวันที่ 6 เมษายน ปีกลาย พระธรรมกิตติวงศ์ได้แสดงอัจฉริยภาพทางภาษาบาลีและพระธรรมวินัย เป็นที่ประจักษ์ไปทั้งไตรภูมิพระร่วง ท่านอธิบายธุดงค์ธรรมชัยไว้ดังนี้
พระธรรมกิตติวงศ์ ป.ธ.9 ราชบัณฑิต
วันนี้ เรามาสร้างประวัติศาสตร์ ของกรุงเทพมหานคร ของพระพุทธศาสนา และของประเทศไทยกัน นั่นก็คือ มาร่วมมีส่วนในการทำสิ่งที่อัศจรรย์ ทำได้ยาก ไม่เคยมี ไม่เคยเกิดขึ้นในประเทศไทย โดยเฉพาะในกรุงเทพมหานครนับแต่สร้างกรุงมา นั่นก็คือ มีพระสงฆ์จำนวน 1,500 กว่ารูป เดินธุดงค์เข้ามากลางกรุง มาพักกลางกรุง ในถิ่นที่เจริญรุ่งเรือง ในถิ่นที่มีจราจรแออัดคับคั่ง
บางท่านอาจจะเกิดความขัดแย้ง ความคิดขัดแย้งในใจว่า ทำไมมีแต่ข่าวว่าธุดงค์มักจะไปในป่า แต่นี่ทำไมธุดงค์เข้าเมือง ความจริงแล้วเรื่องธุดงค์ ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ เป็นข้ออนุญาต ไม่ใช่เป็นข้อบังคับ พระสงฆ์ที่มีจิตศรัทธาย่อมสามารถทำได้
และการถือปฏิบัติธุดงค์นั้นก็ทรงบัญญัติไว้ถึง 13 ข้อ มีเพียงข้อเดียวที่ กำหนดว่าต้องอยู่ป่า อีก 12 ข้อนั้นอยู่ที่ไหนก็ได้ ไปที่ไหนก็ได้ อยู่กับที่ก็ได้ เดินก็ได้ เข้าเมืองก็ได้
ถ้าสมมติว่ากลางกรุงนี้เป็นป่า อย่างที่มีคนชอบพูดกันว่าเป็นป่าคอนกรีต ก็แสดงว่าท่านก็เดินธุดงค์ในป่าเหมือนกัน ก็ป่าคอนกรีต
ตึกบ้านช่องก็ถือว่าเป็นต้นไม้ใหญ่
บริเวณนี้เป็นสนามกีฬา ก็เท่ากับว่าเป็นลานโล่ง อยู่ในลักษณะของธุดงค์อีกข้อหนึ่ง ก็คือไม่อยู่ในร่มเงาของชายคาของต้นไม้
อันนี้ก็ถูกต้องตามพระบัญญัติ ไม่ได้ผิดอะไร
ที่จะแปลกหน่อยก็คือจำนวนเท่านั้น ปกติเราเห็นพระธุดงค์ตามท้องถนนแบกกลดก็ไม่รู้สึกอะไร
แต่นี้พันกว่าองค์ ก็เลยรู้สึกว่าจะเป็นเรื่องแปลก ไม่เคยเห็น คนที่มีบุญย่อมเห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็น ส่วนผู้ที่ไม่มีบุญ แม้ไม่เคยเห็นก็คงไม่เคยเห็นตลอดชาติ ตลอดไป
อันนี้ก็เป็นปกติธรรมดา เพราะฉะนั้น ก็ขอให้ทุกท่านทั้งหลายได้ชื่นใจ สิ่งที่ไม่เคยพบ เราก็ได้เห็นได้พบ และก็ไม่ใช่เป็นเรื่องที่เสียหายร้ายแรง เป็นเรื่องดี เรื่องงาม นำความชื่นใจมาให้
|
นี่ไงฮะ คือหลักฐานพระที่แตกฉานในบาลีและพระไตรปิฎก เพราะเมื่อพระธรรมกิตติวงศ์ออกมาพูดเช่นนี้ ก็ไม่เห็นมีสมเด็จฯ รองสมเด็จฯ หรือผู้แตกฉานภาษาบาลีไทยหน้าไหน กล้าออกมาคัดค้านว่า "ไม่ถูก" เมื่อไม่มีผู้คัดค้าน ก็เท่ากับว่า"สมยอม" ให้พระธรรมกิตติวงศ์นำไปอ้างว่า "ถูกต้อง" แล้วตอนนี้ สมเด็จสมศักดิ์ออกมาพูดทำไมให้เปลืองน้ำลาย เพราะเมื่อเกิดปัญหาภาษาบาลีเช่นกรณีธุดงค์ธรรมกายนั้น ก็ต้องการผู้รู้ระดับอัครมหาบัณฑิตเช่นสมเด็จสมศักดิ์นี่แหละ ออกมาเป็นผู้วินิจฉัยว่า "ถูก" หรือ "ผิด" แต่ตอนเกิดปัญหานั้นท่านไม่ยอมออกมา จะเพราะกลัวพระธรรมกิตติวงศ์หรือขี้ขลาดโดยสัญชาติญาณก็ตาม พอต้องการพระเณรเข้าเรียนในสำนักของตนเอง ก็คุยโวว่า "ผมคือผู้รู้บาลีดีที่สุดในประเทศไทย" โถ ก็แค่สโลแกนหาเสียงเลือกตั้งของนักการเมืองดีๆ นี่เองแหละ แน่จริงก็ออกมาวินิจฉัยดูซี ว่าที่พระธรรมกิตติวงศ์พูดไปนั้น จริงหรือไม่จริง ? ถ้าไม่กล้า ก็ไม่ต้องสอนแล้ว ไอ้บาลีพุทธโฆษอะไรน่ะ เพราะยิ่งเรียนก็ยิ่งโง่ แถมขี้ขลาดตาขาวอีกต่างหากด้วย
สมเด็จพระพุทธชินวงศ์และพระพรหมบัณฑิต
สองผู้ยิ่งใหญ่ในการปกครองและการศึกษาของคณะสงฆ์ไทย
เก่งก็แต่อยู่ในห้องเรียน ในมหาวิทยาลัย พอเกิดปัญหาว่าด้วยพระธรรมวินัยกับคณะสงฆ์ ทั้งสององค์กลับเข้าฌานเงียบกริบ แบบนี้เล่นไม่ยาก เพราะชั่วไม่มี ดีไม่ปรากฏ ก็ลอยลำขึ้นเป็นสมเด็จฯ รองสมเด็จฯ พอได้เป็นแล้วก็เล่นสำนวน"ตีกิน" ไปวันๆ ยกก้นตนเองว่ากูเก่งอย่างโน้น กูดีอย่างนี้ ไม่มีใครจะรู้ภาษาบาลีดีกว่าผมอีกแล้ว ขนาดพม่ายังให้อัครมหาบัณฑิตเลย น่าอัศจรรย์ใจเหลือเกินว่าประเทศไทยมีบุคคลากรยอดเยี่ยมไร้เทียมทานจริงๆ แต่โทษเถิด พระเถรเณรชีเขานินทากระหึ่มว่า "กระจอกกว่าเณรคำเสียอีก" เณรคำยังกล้าวพูดเลยว่า "ผมเป็นอรหันต์ ชาติหน้าไม่ขอมาเกิดอีกแล้ว"
สมเด็จฯชี้ พระไม่แตกฉานบาลี
สมเด็จพระพุทธชินวงศ์ กรรมการมหาเถรสมาคม ในฐานะประธานคณะกรรมการเผยแผ่พระพุทธศาสนาแห่งชาติ เป็นประธานเปิดการประชุมผู้บริหาร สำนักเรียนคณะจังหวัด และบุคลากรสำนักงานพระพุทธศาสนาประจำจังหวัด ด้านการศึกษา พระปริยัติธรรมแผนกธรรม-บาลี ทั่วประเทศ ที่วัดพนัญเชิงวรวิหาร จ.พระนครศรีอยุธยา เมื่อเร็วๆ นี้ พร้อมทั้งกล่าวเปิดการประชุมว่า การเรียนบาลีมีความสำคัญมากในพระพุทธศาสนา เพราะการจะศึกษาพระไตรปิฎกได้อย่างลึกซึ้งจำเป็นจะต้องมีความรู้ทางด้านภาษาบาลีอย่างแตกฉาน จึงจะสามารถเข้าใจคำสอนของพระพุทธเจ้าได้อย่างถูกต้อง และยังจะทำให้ปฏิบัติตัวได้ตามพระประสงค์ของพระพุทธเจ้าด้วย ทั้งนี้ การศึกษาภาษาบาลีเป็นสิ่งสำคัญสำหรับพระสงฆ์ แต่ปัจจุบันมีพระสงฆ์บางรูปที่ยังไม่ค่อยเข้าใจในภาษาบาลี แต่กลับไปศึกษาพระไตรปิฎก จึงส่งผลให้เกิดความเข้าใจที่ผิด ส่งผลให้เกิดธรรมปลอมขึ้นในวงการพระพุทธศาสนา ดังนั้นเพื่อเป็นการส่งเสริมให้เกิดการศึกษาภาษาบาลีอย่างแตกฉาน อาตมาในฐานะรองอธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (มจร.) วิทยาเขตบาฬีศึกษาพุทธโฆส จ.นครปฐม จึงเตรียมเปิดหลักสูตรระดับปริญญาเอก บาลีพุทธศาสตร์ ซึ่งผ่านความเห็นชอบจากสภามหาวิทยาลัยแล้ว โดยจะเริ่มเปิดรับนักศึกษาในปีการศึกษาหน้าเป็นต้นไป เพื่อเปิดโอกาสให้ผู้ที่มีความต้องการจะศึกษาภาษาบาลีอย่างแท้จริงได้เข้ามาเรียน ขณะเดียวกันในส่วนของสำนักเรียนต่างๆก็จำเป็นจะต้องหาแนวทางในการพัฒนาการเรียนการสอนภาษาบาลี รวมไปถึงนักธรรมให้มีความเจริญก้าวหน้าด้วย ด้วยพระพุทธศาสนาจำเป็นจะต้องมีบุคลากรที่จะนำคำสอนของพระพุทธเจ้าออกไปเผยแผ่อย่างถูกต้อง เพื่อนำไปสู่การปฏิบัติอย่างแท้
ข่าว : ข่าวสด
16 กรกฎาคม 2556
ขออโหสิ !
เณรคำเผยผ่านสุขุมอดีต ดร.เก๊
หุหุ เล่นเป็นนะเณรคำนี่ อโหสิได้สิ เพราะแปลว่า "เจ๊ากันไป" แต่ถามว่า ระหว่างโจรกับคนที่โดนปล้น จะอโหสิกันได้อย่างไร ข้าวของเงินทองนับพันๆ ล้าน ที่โกงประชาชนไป จะออกมาขออโหสิผ่านสมุนได้เหรอ ง่ายไปมั๊ง ?
ส่วนกรณีที่ "สุขุม" สมุนเณรคำ ออกมาปฏิเสธข้อหาตั้ง 4 ข้อ ว่าเอาผิดเณรคำไม่ได้เลยนั้น ก็เป็นการแสดงให้เห็นถึงความหน่อมแน้ม ของเจ้าคณะผู้ปกครองสงฆ์ในฝ่ายธรรมยุติกนิกาย ไล่ตั้งแต่สมเด็จพระวันรัต วัดบวรนิเวศวิหาร ในฐานะเจ้าคณะใหญ่ธรรมยุตลงมาจนถึงเจ้าคณะภาค 10 และเจ้าคณะจังหวัดศรีสะเกษและอุบลราชธานี เพราะสมเด็จพระวันรัตก็ปัดสวะพ้นวัดบวรออกไปว่า "ให้เจ้าคณะระดับล่างดูแลไป อาตมาไม่เกี่ยว" แล้วก็นั่งรอนอนรอ ไม่มีการส่งมือกฎหมายลงไปช่วยคณะสงฆ์ทำงานเลยซักคน เห็นมีก็แต่เจ้าคณะจังหวัดซึ่งเป็นหลวงตามียศแค่ชั้นพระครู เข้าดูแลคดีนี้ แถมยังโดนพระธรรมฐิติญาณ เจ้าคณะภาค 10 วัดบึงพลาญชัย ร้อยเอ็ด กระโดดออกมาขวางทางปืน ป้องกันตัวให้เณรคำพร้อมสรรพ ตะโกนลั่นโลกว่า "เณรคำถูกกลั่นแกล้งหาเรื่องรายวัน" ก็ยังไม่มีใครทำอะไรพระธรรมฐิติญาณ ยังคงลอยหน้าลอยตาอยู่บนเก้าอี้เจ้าคณะภาค 10 ได้อย่างที่ช้างต้องเรียกพี่ นี่ไงฮะ กระบวนการทางสงฆ์ที่หละหลวม ปล่อยให้โจรลอยนวล แถมยังกลายเป็น "ข้ออ้างชั้นดี" ที่จะนำมาต่อสู้คดีความอีก มีพระผู้ใหญ่ทั้งโง่ทั้งโลภทั้งไร้ความรับผิดชอบอยู่เต็มประเทศไทยเช่นนี้นี่เอง เกิดกรณีเสียหายร้ายแรงซ้ำแล้วซ้ำเล่า จึงไม่สามารถเอาผิดใครได้เลย เอามีดปอกมะม่วงไปแล่เนื้อช้าง ได้ขี้ช้างมา โดยไม่โดนช้างกระทืบตาย ก็เป็นบุญละมั๊ง
ปาฏิหาริย์เณรคำ ภาคอโหสิกรรม
จำได้ไหม ใครพูด
"คุกเมืองไทยมีไว้ขังหมากับคนจนเท่านั้น"
ปธ.เครือข่ายวิมุตติธรรม เผย "สมีคำ" อโหสิกรรม ไม่ฟ้องร้อง แม้โดนตัดสินปาราชิก โต้4ข้อหาไรัหลักฐาน
หลังจากที่คณะสงฆ์ศรีสะเกษ พิจารณาให้อดีตพระวิรพล สุขผล หรือหลวงปู่เณรคำ ฉัตติโก ให้ขาดจากความเป็นพระ คือ ปาราชิก วันที่ 15 กรกฎาคม นายสุขุม วงประสิทธิ ประธานเครือข่ายบ้านวิมุตติธรรม เปิดเผยว่า ได้ติดต่อพูดคุยกับอดีตหลวงปู่เณรคำโดยตรง โดยอ้างว่าอดีตหลวงปู่เณรคำไม่คิดอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น ขออโหสิกรรมไม่เอาเรื่อง ไม่มีการฟ้องร้องใคร และขอแผ่เมตตาให้คนที่กล่าวหาขอให้มีแต่ความเจริญ
ส่วนที่บอกว่าจะเดินทางกลับมาประเทศไทยในวันที่ 31 กรกฎาคม ยังไม่แน่ชัดว่าจะได้รับความเป็นธรรมจากกระบวนการยุติธรรมหรือไม่ ไม่ขอเปิดเผยหลักฐานว่ามีการพูดคุย ติดต่อสื่อสารระหว่างตนกับหลวงปู่เณรคำ รวมทั้งที่อยู่ปัจจุบันของหลวงปู่เณรคำว่าอยู่ในประเทศไหน เพราะอาจมีผลต่อสิทธิมนุษยชนของหลวงปู่เณรคำ หากท่านต้องการเปิดเผยก็คงจะเปิดเผยด้วยตัวท่านเอง
"ขณะที่การตั้ง 8 ข้อหาหนักของดีเอสไอก็ไม่มีหลักฐานชัดเจนอย่างน้อย 4 ข้อ 1.บอกว่าอวดอุตริ แต่ในคำตัดสินของคณะสงฆ์ศรีษะเกษให้ปาราชิก มีแต่เรื่องเสพเมถุนไม่มีข้อหาอวดอุตริ 2.บอกว่าฉ้อโกงประชาชน กรณีหลวงปู่พุทธอิสระฟ้องร้องว่ามีการฉ้อโกง แต่ทางศาลก็ไม่รับฟ้อง 3.บอกว่าเกี่ยวข้องกับยาเสพติด เมื่อไปตรวจที่สำนักสงฆ์ป่าขันติธรรมก็ไม่พบหลักฐานใดๆ ที่จะชี้ชัดว่ามียาเสพติด 4.บอกว่าอ้างใช้ ดร.เถื่อนที่มหาวิทยาลัยสันติภาพก็มีการตรวจสอบแล้วว่าอดีตหลวงปู่เณรคำไม่มีความเกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยสันติภาพโลก"
ข่าว : มติชน
16 กรกฎาคม 2556
จารึกข้อมูลประวัติศาสตร์ การไม่ปฎิบัติตาม พระลิขิตสมเด็จพระสังฆราช = มหาเถรสมาคมมีพฤติกรรมล้มล้างพระธรรมวินัย
จารึกข้อมูลประวัติศาสตร์ การไม่ปฎิบัติตาม พระลิขิตสมเด็จพระสังฆราช = มหาเถรสมาคมมีพฤติกรรมล้มล้างพระธรรมวินัย
- ยักยอกเงินบริจาควัด ปาราชิก แต่ ไม่ยอมสึก???
ศาลสั่งจำหน่ายคดีวัดพระธรรมกาย หลัง อสส.ยื่นคำร้อง ขอถอนฟ้อง“พระธัมมชโย” กับศิษย์ ฐานยักยอกเงินบริจาควัดกว่า 35 ล้าน ยกเหตุจำเลยคืนเงินวัดกว่า 950 ล้าน ทั้งยังเผยแผ่ศาสนาตามพระไตรปิฎก ตามพระลิขิตพระสังฆราชแล้ว ขณะที่คดีธรรมกายอีก 3 สำนวน อัยการพร้อมยุติคดีสั่งไม่ฟ้อง
เมื่อวันที่ 22 สิงหาคม ศาลโดยนายสุนพ กีรติยุติ ผู้พิพากษาอาวุโส และองค์คณะ ออกนั่งบัลลังก์ มีคำสั่งอนุญาตให้ถอนฟ้องในคดีดำหมายเลขที่11651/2542 และคดีดำหมายเลข 14735/2542 ที่ พนักงานอัยการฝ่ายคดีอาญา 5 เป็นโจทก์ยื่นฟ้อง พระราชภาวนาวิสุทธิ์ หรือ พระไชยบูลย์ ธัมมชโย หรือนายไชยบูลย์ สิทธิพล อายุ 62 ปี อดีตเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย และนายถาวร พรหมถาวร อายุ 57 ปี ลูกศิษย์คนสนิท เป็นจำเลยที่ 1-2
ทั้งนี้ เป็นความผิดฐานเป็นเจ้าพนักงานและสนับสนุนเจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่ทำ จัดการ หรือรักษาทรัพย์ใด เบียดบังเอาทรัพย์นั้นเป็นของตนเองหรือผู้อื่นโดยทุจริต และเป็นเจ้าพนักงานและสนับสนุนเจ้าพนักงานปฏิบัติและละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยทุจริต และโดยมิชอบ เพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้อื่น
โดยร่วมกันยักยอกทรัพย์ และเงินบริจาคของวัดพระธรรมกาย จำนวน 6.8 ล้านบาท ไปซื้อที่ดินเขาพนมพา ต.หนองพระ อ.วังทรายมูล จ.พิจิตร โดยโอนกรรมสิทธิ์ใส่ชื่อนายถาวร จำเลยที่ 2
และเงินจำนวน 29,877,000 บาท ไปซื้อที่ดินเนื้อที่ 902 ไร่เศษ ต.หนองพระ อ.วังทรายพูน จ.พิจิตร และ ต.ท่าข้าม อ.ชนแดน จ. เพชรบูรณ์ โอนกรรมสิทธิ์ให้จำเลยที่ 2
คดีนี้เรืออากาศโทวิญญู วิญญกุล อัยการพิเศษฝ่ายคดีอาญา 5 ยื่นคำร้องขอถอนฟ้องจำเลยทั้งสองต่อศาล เมื่อวันที่ 21 สิงหาคม 2549 สรุปว่า ตามที่โจทก์ยื่นฟ้องจำเลยทั้งสอง เมื่อวันที่ 4 ตุลาคม 2542 และวันที่ 16 ธันวาคม 2542 ตามลำดับ โดยกล่าวหาว่า จำเลยทั้งสองกับพวกที่ยังไม่ได้ตัวมาฟ้องร่วมกันกระทำผิด
โจทก์ขอเรียนว่า การดำเนินคดีนี้สืบเนื่องจากจำเลยที่ 1 กับพวก ไม่ปฏิบัติตามพระลิขิตของสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ที่มีว่า ความบิดเบือนพระพุทธธรรมคำสั่งสอน โดยกล่าวหาว่าพระไตรปิฎกบกพร่อง เป็นการทำให้สงฆ์ที่หลงเชื่อคำบิดเบือนแตกแยกออกไปกลายเป็นสองฝ่าย มีความเข้าใจความเชื่อถือ พระพุทธศาสนาตรงกันข้าม เป็นการทำลายพระพุทธศาสนา ทำให้สงฆ์แตกแยกเป็นอนันตริยกรรม มีโทษทั้งปัจจุบันและอนาคตที่หนัก ส่วนที่มิใช่เป็นการลงโทษ แต่เป็นการทำที่ถูกต้องคือ ต้องมอบสมบัติทั้งหมดที่เกิดขึ้นในขณะเป็นพระให้แก่วัดทันที ไม่ได้คิดให้มีโทษเพราะคิดในแง่ยกประโยชน์ให้ว่า ในชั้นต้นหากมิใช่มีเจตนาถือเอาสมบัติของวัดเป็นของตนจริงๆ แต่ เมื่อถึงอย่างไรก็ไม่ยอมมอบคืนสมบัติทั้งหมดที่เกิดขึ้นในขณะที่เป็นพระคืนให้แก่วัด ก็แสดงชัดแจ้งว่าต้องอาบัติปาราชิก ต้องพ้นจากความเป็นสมณะโดยอัตโนมัติ ต้องถูกจัดการอย่างเด็ดขาด เช่นเดียวกับผู้ไม่ใช่พระปลอม เป็นพระด้วยการนำผ้ากาสาวพัสตร์ไปครอง ทำความเศร้าหมองเสื่อมเสียให้เกิดแก่สงฆ์ในพระพุทธศาสนา
บัดนี้ข้อเท็จจริงในการเผยแผ่คำสอน ปรากฏจาก อธิบดีกรมการศาสนา ผู้อำนวยการสำนักพระพุทธศาสนาแห่งชาติ เลขาธิการมหาเถรสมาคม และ เจ้าคณะภาค 1 ว่า ในปัจจุบันจำเลยที่ 1 กับพวก ได้เผยแผ่พระพุทธศาสนา ตรงตามพระไตรปิฎก และนโยบายของคณะสงฆ์??? ด้วยการใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ ทำให้เป็นที่ยอมรับทั่วไป ทั้งในและต่างประเทศ อีกทั้งได้ให้ความร่วมมือช่วยเหลือกิจการของศาสนา ทั้งของคณะสงฆ์ ภาครัฐ และเอกชนจำนวนมาก
สำหรับในด้านทรัพย์สินนั้น ปรากฏว่า จำเลยที่ 1 กับพวก ได้มอบทรัพย์สินทั้งหมด ซึ่งมีทั้งที่ดินและเงินจำนวน 959,300,000 บาท คืนให้แก่วัดพระธรรมกาย การกระทำดังกล่าวของจำเลยที่ 1 กับพวก จึง เป็นการปฏิบัติตามพระลิขิตของสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ครบถ้วนทุกประการแล้ว???
ขณะเดียวกัน ขณะนี้บ้านเมืองต้องร่วมกันสร้างความสามัคคีของคนในชาติทุกหมู่เหล่า เห็นว่าหากดำเนินคดีกับจำเลยทั้งสองต่อไป อาจก่อให้เกิดความแตกแยกในศาสนจักร โดยเฉพาะพระภิกษุ สามเณร และประชาชนทั้งในและต่างประเทศ ที่นับถือศาสนาพุทธ และไม่เป็นประโยชน์แก่สาธารณะ
อัยการสูงสุดจึงมีคำสั่งให้ถอนฟ้องคดีนี้ ดังนั้น โจทก์จึงขอถอนฟ้องจำเลยทั้งสองในคดีนี้ทุกข้อกล่าวหา ขอศาลโปรดอนุญาต เมื่อศาลได้สอบถามว่าจำเลยทั้งสองจะคัดค้านหรือไม่ ซึ่งจำเลยทั้งสองแถลงว่า ไม่คัดค้าน พิเคราะห์แล้วเห็นว่า โจทก์ยื่นคำร้องขอถอนฟ้องจำเลยทั้งสอง ก่อนศาลมีคำพิพากษา โดยอ้างเหตุดังข้างต้น เมื่อจำเลยทั้งสองไม่คัดค้านที่โจทก์ถอนฟ้อง จึงมีเหตุสมควรที่ศาลจะอนุญาตให้โจทก์ถอนฟ้องจำเลยทั้งสอง ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 35 ศาลจึงอนุญาตให้ถอนฟ้องจำเลยทั้งสองและจำหน่ายคดีของโจทก์ออกจากสารบบความของศาลอาญา
ผู้สื่อข่าวรายงานว่า คดีนี้ได้มีการสืบพยานโจทก์เสร็จสิ้นแล้ว อยู่ระหว่างการสืบพยานจำเลย ซึ่งที่ผ่านมามีการสืบพยานไปแล้วเกือบ 100 ครั้ง เหลือการสืบพยานอีกเพียง 2 ครั้ง ในวันที่ 23-24 สิงหาคม นี้ นายอรรถพล ใหญ่สว่าง อธิบดีอัยการคณะกรรมการอัยการ ในฐานะโฆษกสำนักงานอัยการสูงสุด กล่าวว่า การถอนฟ้องคดีก่อนศาลจะมีคำพิพากษา สามารถทำได้ ซึ่งในอดีตอัยการสูงสุด เคยยื่นคำร้องขอถอนฟ้องแล้วเช่น ความผิด พ.ร.บ.ป่าสงวนแห่งชาติ คดีกบฏ ผู้ก่อการร้าย
สำหรับคดียักยอกทรัพย์วัดพระธรรมกาย ที่อัยการยื่นฟ้องต่อศาลอาญามีเพียง 2 คดีเท่านั้น คงเหลือสำนวนคดียักยอกทรัพย์ที่รอการสั่งคดีในชั้นอัยการอีก 3 สำนวน ได้แก่
- 1.คดีที่พระราชภาวนาวิสุทธิ์ นางกมลศิริ คลี่สุวรรณ และนายมัยฤทธิ์ ปิตะวนิค ลูกศิษย์คนสนิท เป็นผู้ต้องหา ซึ่งถูกกล่าวหาว่า ร่วมกันเบียดบังนำเงินวัดจำนวน 95 ล้านบาทเศษไปซื้อที่ดิน
- 2.คดีที่พระราชภาวนาวิสุทธิ์ นางสงบ ปัญญาตรง นายมัยฤทธิ์ ปิตะวนิค และนายชาญวิทย์ ชาวงษ์ ลูกศิษย์คนสนิท เป็นผู้ต้องหา เบียดบังเงินจำนวน 845 ล้านบาทเศษ และ
-3.คดีที่พระราชภาวนาวิสุทธิ์ ร่วมกับนายเทิดชาติ ศรีนพรัตน์ นายมัยฤทธิ์ ปิตะวนิค และนางอมรรัตน์ สุวิพัฒน์ หรือสีกาตุ้ย ลูกศิษย์คนสนิท ผู้ต้องหา ร่วมกันปลอมแปลงเอกสารและสนับสนุนเจ้าพนักงานปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ
โดยเมื่ออัยการสูงสุดมีนโยบายให้ถอนฟ้อง การสั่งคดีของพนักงานอัยการฝ่ายคดีอาญา 5 ก็จะต้องมีความเห็นให้ยุติการสั่งคดีไว้ เนื่องจากการดำเนินคดีจะไม่เป็นประโยชน์ต่อสาธารณะ ทั้งนี้เป็นไปตามระเบียบสำนักงานอัยการสูงสุด ว่าด้วยการดำเนินคดีอาญาของพนักงานอัยการ พ.ศ.2547 ข้อ 78 และ 128 โดยเมื่อยุติการสั่งคดีก็ต้องถือว่าคดีนี้สิ้นสุดลงตามกระบวนการทางกฎหมายทันที ซึ่งจำเลยทั้งสองได้คืนที่ดินและเงินที่ก่อความเสียหายรวมมูลค่า 959,300,000 บาท ให้แก่วัดพระธรรมกายแล้ว พระอักษร สมเด็จพระสังฆราช
ฉบับที่ ๑
๑. หากพระรูปใด บิดเบือนพระธรรม กล่าวหาพระไตรปิฎกบกพร่อง เป็นการทำ สงฆ์ให้แตกแยกเป็น 2 ฝ่ายถือเป็นกรรมหนักสุด ทางศาสนาเป็นอนันตริยกรรม มีโทษทั้ง ปัจจุบันและอนาคตที่หนัก
๒. พระรูปใด ได้ทรัพย์สิน ระหว่างที่บวชเพื่อความถูกต้อง ก็ต้องโอน สมบัติทั้งหมดเป็นของวัด
ฉบับที่ ๒
"ความบิดเบือนพระพุทธธรรมคำสอน โดยกล่าวหาว่าพระไตรปิฎกบกพร่อง เป็นการทำให้สงฆ์ที่หลงเชื่อคำบิดเบือน แตกแยกออกไปกลายเป็นสอง มีความเข้าใจความเชื่อถือพระพุทธศาสนาตรงกันข้ามเป็นการทำลายพระพุทธศาสนา ทำสงฆ์ให้แตกแยกเป็นอนันตริยกรรม มีโทษทั้งปัจจุบันและอนาคตที่หนัก ส่วนที่มิใช่เป็นการลงโทษ แต่เป็นการกระทำที่ถูกต้อง คือ ต้องมอบสมบัติทั้งหมดที่เกิดขึ้นในขณะเป็นพระให้แก่วัดทันที การไม่ยอมคืนสมบัติให้วัด ในขั้นต้นอาจมิใช่มีเจตนาถือเอาเป็นของตน แต่เมื่อถึงอย่างไร ก็ยังไม่ยอมมอบคืนสมบัติทั้งหมดที่เกิดขึ้นในขณะเป็นพระให้แก่วัดก็แสดงชัดแจ้งว่าต้องอาบัติปาราชิก ต้องพ้นจากความเป็นสมณะ โดยอัตโนมัติ ต้องถูกจัดการอย่างเด็ดขาด เช่นเดียวกับผู้ไม่ใช่พระปลอมเป็นพระ ด้วยการนำผ้ากาสาวพัสตร์ไปครอง ทำความเศร้าหมองเสื่อมเสีย ให้เกิดแก่สงฆ์ในพระพุทธศาสนา "
ฉบับที่ ๓
"การโกงสมบัติผู้อื่นตั้งแต่ 5 มาสกขึ้นไปคือประมาณไม่ถึง 300 บาทในปัจจุบัน ภิกษุนั้นต้องอาบัติปาราชิกฐานผิดพระธรรมวินัยพ้นจากความเป็นพระทันที ในกรณีนี้ไม่ว่าจะเป็นผู้รู้เห็นหรือไม่ ไม่ว่าจะมีการสั่งให้สึก ไม่ว่าจะมีการจับสึกหรือไม่ก็ตาม ภิกษุผู้ละเมิดพระธรรมวินัยข้อนี้ต้องอาบัติปาราชิก พ้นจากความเป็นพระโดยอัตโนมัติ ที่ประกาศเป็นลายลักษณ์อักษรก็เพื่อเตือนให้รู้ทั่วกันว่า ผู้ต้องอาบัติปาราชิกนั้นไม่ใช่พระในพุทธศาสนา เป็นเพียงผู้นำผ้ากาสาวพัตร์ไปครอง เป็นพระปลอม ต่อจากนั้นย่อมเป็นหน้าที่โดยตรงของผู้รักษากฎหมาย หรือของผู้มีหน้าที่ในการพุทธศาสนา จะต้องรักษาพระพุทธศาสนาไม่ให้มีพระปลอมมาทำลาย ทำให้เสื่อมเสีย เช่นที่ผู้รักษากฎหมายเคยทำมาแล้ว เคยบังคับให้เป็นผู้ปลอมเป็นพระ ถอดผ้ากาสาวพัตร์ออกจากตัว การปฏิบัติต่อพระปลอมต้องไม่มีแตกต่างกัน ต้องไม่มียกเว้นว่า คนนั้นปลอมได้คนนี้ปลอมไม่ได้ เป็นพระปลอมมีอยู่ในพุทธศาสนาไม่ได้ทั้งนั้น ประกาศนั้นเป็นคำบอกเล่าเป็นคำเตือนให้รู้ เป็นเรื่องส่วนตัวไม่เกี่ยวข้องกับมหาเถรฯไม่บังคับให้เชื่อ ไม่บังคับใครให้ทำอะไร แสดงความถูกผิดให้ปรากฏอยู่เท่านั้น ในฐานะที่เป็นประมุขแห่งสงฆ์ในพระพุทธศาสนา จึงต้องทำหน้าที่ส่วนตนให้เรียบร้อยถูกต้อง บอกความจริงด้วยความหวังดีมิได้บังคับ จงเข้าใจทั่วกัน"
ฉบับที่ ๔
" ในกรณีเกี่ยวกับ เรื่องวัดพระธรรมกาย เราได้ทำหน้าที่ของสมเด็จพระสังฆราชสมบูรณ์ตามอำนาจแล้ว จึงไม่มีอะไรจะพูดอีกขณะนี้ ขออนุโมทนาทุกท่านที่สนใจห่วงใยพระพุทธศาสนา แสดงความเป็นคนดี ด้วยมีกตัญญูกตเวทิตาธรรม "
ฉบับที่ ๕
" ได้แจ้งให้เป็นที่เข้าชัดเจนดีทั่วกันแล้วก่อนหน้านี้ ว่าในตำแหน่งผู้เป็นสมเด็จพระสังฆราช สกลสังฆปริณายก ได้ทำหน้าที่เกี่ยวกับเรื่องอดีตเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย เพื่อเทิดทูนรักษาพระพุทธศาสนาให้พ้นถูกทำลาย สมบูรณ์ดีที่สุดแล้วตามอำนาจท่านกรรมการมหาเถรสมาคมทั้งหลายจะทำอะไรต่อไปตามความต้องการ จะไม่มานั่งฟังรับรู้ในที่ประชุมวันนี้ ที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2542 " สะเก็ดข่าวศาสนาตลอดปี 2549 โดย...ปี้ส่าง
อัยการสูงสุดถอนฟ้องธัมมชโย
เป็นข่าวใหญ่โตสุดท้ายก่อนอวสานรัฐบาลทักษิณ ถูกจัดเรตติ้งเป็นข่าวดังอันดับ 2 ของประเทศไทย ในปี 49 ความดังที่ว่านี้มีหลายสาเหตุ ทั้งจากเหตุที่ท่านธัมมชโยเป็นเจ้าอาวาสวัดที่ทรงอิทธิพลที่สุดในประเทศไทย มีทรัพย์สินมากที่สุดถึงหลายหมื่นล้าน กิ่งก้านสาขาก็มากมายทั้งในและต่างประเทศ มีการออกนิตยสาร สื่อสาร เว๊บไซต์ แม้กระทั่งมีดาวเทียมเป็นของตนเอง พระธัมมชโยไม่ต้องอาศัยใครช่วยโฆษณาก็สามารถออกอากาศได้ตามใจปรารถนา ศาสนิกหรือก็ล้นวัด ขนาดว่าที่ดินนับพันๆ ไร่ที่ซื้อไว้นั้น เชื่อไหมว่าจัดงานใหญ่เข้าจริงๆ ปรากฏว่า "ไม่พอจอดรถ" ถ้าไม่มีชนักติดหลังเรื่อง สร้างสัทธรรมปฏิรูปเมื่อปี 2542 แล้วละก็ ธัมมชโยคงลอยไกลไปจนถึงระดับสันตะปาปาแห่งนครรัฐวาติกันนั่นทีเดียว แต่โบราณว่า ถ้าบุญญาวาสนาไม่ถึงก็อย่าเขย่งเท้าเดินเลย ปวดเสียเปล่า ประเดี๋ยวเขาก็รู้ว่าหมู่หรือจ่า ดังนั้น เรื่องนี้ต้องขยาย...
กล่าวกันตามที่เห็นและเป็นไป ปี้ส่างมิได้มีอคติกับท่านธัมมชโยเป็นการเฉพาะ ผลงานการสร้างวัดก็ดี สำนักเรียนก็ดี หนังสือหนังหาก็ดี ที่วัดพระธรรมกายทำออกมานั้น ยอมรับว่าดูดีกว่าผลงานของวัดในประเทศไทยหลายหมื่นวัด อาจจะรวมทั้งวัดบวรนิเวศวิหาร วัดมหาธาตุ วัดสระเกศ พวกนี้ด้วย แต่ที่ต้องออกมาตราหน้าอย่างรุนแรง ก็เพราะพฤติกรรมของคณะวัดพระธรรมกาย ต่อกรณี ที่พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต) วัดญาณเวศกวัน นครปฐม ท่านได้ออกเอกสารชี้แจงกรณีที่วัดพระธรรมกายได้ออกเอกสารระบุว่า "พระนิพพานเป็นอัตตา" นั่นแหละ
ในฐานะที่พระธัมมชโยเป็นถึงพระราชาคณะเจ้าอาวาสมีพระมากที่สุดในประเทศไทย ได้รับการยอมรับในระดับสากลว่า "เป็นนักปราชญ์" ในทางพระศาสนาด้วยผู้หนึ่ง ซึ่งคุณสมบัติดังว่ามานี้ เมื่อมีหนังสือท้วงติงจาก พระเดชพระคุณพระพรหมคุณาภรณ์ ซึ่งท่านได้เขียนอย่างสุภาพ ยกหลักฐานต่างๆ ทั้งในพระไตรปิฎก อรรถกถา ฎีกา อนุฎีกา เป็นต้น มาเทียบเคียงเพื่อให้สาธุชนได้ใช้ตรวจสอบลัทธิธรรมกาย ตอนนั้น เราคาดหวังว่าจะได้เห็น "การชี้แจงอย่างสุภาพเหมาะสมกับภูมินักปราชญ์เจ้าสำนักใหญ่ระดับโลกของ
พระธัมมชโย"
แต่เปล่าเลย ธัมมชโยนอกจากจะมุดหัวอยู่แต่ในกุฏิ ไม่ยอมชี้แจงแถลงไขในเรื่องที่ตัวเองกระทำลงไปแล้ว ยังให้สมุนบริวารออกเอกสารโจมตีพระเดชพระคุณพระพรหมคุณาภรณ์อย่างข้างๆ คูๆ ใช้นามแฝงว่า "ชมรมสามเหล่าทัพ" บ้าง ว่า "ดร.เบญจ์ บาระกุล" บ้าง ส่วนตัวเองนั้นก็ใส่แว่นตาดำนั่งรถเข็นไปขึ้นศาล อ้างว่าป่วย ! แสดงความอ่อนแอให้คนเห็นในท่ามกลางสถานการณ์วิกฤติเกี่ยวกับตัวเองและสำนักเรียน ไม่มีความองอาจ ขาดความเป็นนักปราชญ์หรือผู้ดี ไม่มีการกระทำอย่างลูกผู้ชาย นี่แหละคือตัวจริงเสียงจริงของธัมมชโย ซึ่งต้องกับโบราณภาษิตที่ว่า "สถานการณ์สร้างวีรบุรุษ" แต่สถานการณ์สำหรับธัมมชโยนั้นกลับกลายเป็นสร้าง "โมฆบุรุษ" ไปอย่างที่ประวัติศาสตร์ต้องจารึก
หลังจากตะลอนขึ้นศาลสงฆ์และศาลอาญามาตั้งแต่ปี 2542นั้น ธัมมชโยก็ให้เหล่ากัลยาณมิตรวัดพระธรรมกายออกมาส่งเสียง "ขอความเป็นธรรม" เป็นระยะๆ อ้างว่าทำคุณงามความดีเพื่อประเทศชาติศาสนามามากมาย ควรจะนิรโทษกรรมท่านธัมมชโยเสีย แต่กระพรวนบนคอแมวนั้น นอกจากจะหาหนูใจกล้านำไปผูกได้ยากแล้ว หนูตัวที่จะนำกระพรวนออกก็ยิ่งหาได้ยากกว่า ดังนั้นคดีดัง "ธรรมกาย" เมื่อเข้าสู่ศาลอาญาแล้ว ตามหลักก็จำเป็นต้องดำเนินการไปจนสิ้นสุดกระบวนการ ซึ่งประมาณว่า คดีนี้จะสิ้นสุดในประมาณปลายปี 2549 แต่จะออกลูกผีหรือลูกคนก็ไม่มีใครทายใจศาลอาญาได้
การที่คดีอาญาของพระธัมมชโยจะเดินไปสุดทางนั้น แปลได้ 2 ความหมาย คือ 1.ถ้ารอด ก็เท่ากับว่าธัมมชโยเสมอตัว แต่ที่ต้องขึ้นโรงขึ้นศาลมานานถึง 7 ปีนั้น ก็นับว่าเป็นเคราะห์กรรมมหันต์ และ 2.ถ้าศาลพิพากษาว่าธัมมชโยผิด ก็หมายถึงว่าต้องติดคุก ซึ่งพระที่ต้องคดีอาญาถึงติดคุกนั้นตามกฎหมายไม่สามารถจะเอาเข้าคุกทั้งผ้าเหลืองได้ ต้องเปลื้องผ้าเหลืองออกเสียก่อน หมายถึงว่า พระธัมมชโยต้องสึกสถานเดียว !
แต่ปัญหามันมิได้มีเพียงเท่านั้น เพราะท่านธัมมชโยนั้นเป็นถึงระดับปรมาจารย์ เป็นผู้ก่อตั้งวัดจนเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก วัดพระธรรมกายตั้งแต่เกิดจนโตขึ้นมาได้ทุกวันนี้นั้นก็เพราะท่านธัมมชโย การจับพระธัมมชโยสึกจึงเป็นการทำลายวัดพระธรรมกายจนถึงรากถึงโคน เพราะถ้าไม่มีพระธัมมชโย รับรองว่ากัลยาณมิตรคุมกันไม่ติดแน่ แต่ในฐานะที่วัดพระธรรมกายนั้นใหญ่โตรโหฐาน มีสาวกนับแสน การจะจับเจ้าสำนักสึกจึงมิใช่เรื่องง่าย รับรองว่าจลาจลแน่ แต่เหนือนิติศาสตร์ก็ยังมีรัฐศาสตร์ ซึ่งตรงนี้อัยการสูงสุดได้นำมาทำเป็นลูกกุญแจดอกที่สอง สำรองไว้ไขความสำหรับการไว้ชีวิตพระธัมมชโยและคณะวัดพระธรรมกายในครั้งนี้
ความเก่งกาจระดับซูเปอร์เซียนของทีมกฎหมายวัดพระธรรมกายนั้น ต้องขอยกนิ้วให้ว่า "ยอดเยี่ยมระดับโลก" ขอโฆษณาไว้ ณ ที่นี้เลยว่า ถ้าใครไหนต้องคดีอะไร ไม่ว่าใหญ่หรือเล็ก ก็ขอให้ไปติดต่อท่านธัมมชโยเพื่อขอให้ทีมทนายมาช่วยว่าความให้ เพราะไม่น่าเชื่อว่า เรื่องใหญ่ระดับประเทศนั้น ทนายความทีมนี้สามารถปลดชนวนระเบิดปรมาณูลูกใหญ่ ขนาดสามารถทำลายอาณาจักรธรรมกายหลายหมื่นล้าน ให้หมดฤทธิ์ลงได้อย่างง่าย โดยใช้กุญแจดอกที่ชื่อว่า "สมานฉันท์" ผ่านมือนักปลดชนวนคดีทางการเมืองชื่อก้องโลก "ทักษิณ ชินวัตร"
ทีมกฎหมายวัดพระธรรมกาย ใช้ตรรกวิทยาที่ว่า ในเมื่อไม่มีหนูตัวไหนเป็นใจอยากไปปลดกระพรวนบนคอแมวออก ก็เห็นจำเป็นต้องใช้หนูตัวเดิมที่เอากระพรวนผูกคอแมวไว้นั่นแหละ ซึ่งในการฟ้องร้องต่อศาลอาญานั้นเป็นอำนาจหน้าที่ของอัยการสูงสุด อัยการสูงสุดจึงถูกกำหนดให้เป็นหนูตัวที่ต้องไปดึงเอากระพรวนบนคอแมวคือศาลอาญาออกมา เพราะผู้ผูกย่อมรู้ทางแก้ และสมการนี้แหละที่ทำให้วงการนักกฎหมายไทยต้องตะลึงเป็นคำรบสอง รองมาจากคดีซุกหุ้นของ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ซึ่งผ่านมาด้วยวาทะว่า "บกพร่องโดยสุจริต" นั่นเอง
ลำดับเหตุการณ์ระทึกใจในการ "ปลดชะนวนระเบิดวัดพระธรรมกาย" นั้นมีดังนี้
1. วันที่ 18 กรกฎาคม 2549 กระทรวงมหาดไทยได้กำหนดจัดงาน “รวมใจทุกศาสนา พัฒนาท้องถิ่นไทย ถวายองค์ราชา ครองราชย์ 60 ปี” ที่วัดพระธรรมกาย จ.ปทุมธานี มีการเชิญ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี หัวหน้าพรรคไทยรักไทย ไปเป็นองค์ปาฐก
2. วันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ.2549 ศาลอาญารัชดา โดยนายสุนพ กีรติยุติ ผู้พิพากษาอาวุโส และองค์คณะ ออกนั่งบัลลังก์ อ่านคำสั่งอนุญาตให้ "ถอนฟ้อง" คดีที่พระราชภาวนาวิสุทธิ์ หรือ พระไชยบูลย์ ธัมมชโย อดีตเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย และลูกน้องคนสนิท ตกเป็นจำเลยในข้อหายักยอกทรัพย์ เงินบริจาควัดมูลค่าเกือบ 1,000 ล้านบาท
โดยศาลอ้างเหตุผลว่า
1. เพราะว่าจำเลยได้คืนทรัพย์สนที่ฉ้อโกงมาจากวัดพระธรรมกาย จำนวน 1,000 ล้านบาท คืนให้แก่วัดหมดแล้ว2. ถ้าหากดำเนินคดีนี้ให้สิ้นสุด อาจจะเกิดความแตกแยกระหว่างพุทธศาสนิกชน ที่สังคมตั้งคำถามก็คือว่า การที่อัยการออกหน้าดึงเรื่องกลับมาจากศาลในครั้งนี้ ถ้าไม่มีคนที่ชื่อ "ทักษิณ ชินวัตร" ส่งสัญญาณให้แล้ว ลำพังอัยการจะกล้าหาญกระทำการเองหรือ หรือ ถ้าคิดจะทำ ทำไมไม่ทำตั้งแต่ก่อนหน้านี้ ปล่อยให้คดีค้างคาศาลมานานถึง 7 ปีได้อย่างไร และทำไม พอทักษิณกลับจากวัดพระธรรมกายได้ เพียง 35 วัน ศาลก็ออกนั่งบัลลังก์สั่งถอนคดีตามคำขอของอัยการ ?????
ปิดท้ายรายการด้วย นายถวิล สมัครรัฐกิจ ผู้อำนวยการสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ได้ออกมาประกาศว่า "เมื่อศาลสั่งจำหน่ายคดีอาญาแล้ว คดีทางสงฆ์ก็ถือว่าสิ้นสุดไปด้วย" แปลว่า สำเร็จ พระธัมมชโยพ้นบ่วงกรรมแล้ว บริสุทธิ์ผุดผ่องเป็นยองใย โดยไม่ต้องผ่านศาลไหนให้ตัดสินทั้งสิ้น ใช้ระบบ "ลอบบี้" หรือวิ่งเต้นมันจนวินาทีสุดท้ายนี่แหละ ตำราจีบของแม๊กอินทอชเขาว่า "ตื๊อเท่านั้นที่จะครองโลก" และมันก็เป็นทฤษฎีที่ยังเวิร์คอยู่ ใครไม่เชื่อก็ดูเอาเองเถิด
เรื่องนี้ในแวดวงพุทธศาสนิกชนคนไทยที่สนใจเรื่องหวยเรื่องเบอร์มากกว่าเรื่องพระธรรมวินัย ก็คงไม่มีใครคิดว่า "มันสลักสำคัญอะไร" เรื่องหลวงพี่น้ำฝนศิษย์หลวงพ่อพูลวัดไผ่ล้อม โดนห้ามให้หวยนั้นยังใหญ่กว่าเสียอีก เรื่องสำคัญระดับ "นักปราชญ์ทะเลาะกัน" นี้ จึงมีเพียงนักปราชญ์ไม่กี่คนเท่านั้นที่สนใจให้ความสำคัญ เชื่อไหมว่าถ้าปี้ส่างไม่นำเรื่องนี้มาฉายซ้ำ หลายคนดูเหมือนจะลืมเลือนไปแล้ว ที่ต้องบันทึกร่วมไว้ในหน้าเดียวกันก็คือว่า ผลงานการหลุดคดีนี้ของพระธัมมชโยนั้น นักปราชญ์ทางศาสนาเขาจัดให้เป็นผลงาน "โบว์ดำ" ชิ้นสุดท้ายของรัฐบาลทักษิณก่อนจะสิ้นอำนาจด้วย มาดูชาวธรรมกายเค้าวางแผนโพสพันทิปกัน
ขอบคุณข้อมูลจากคุณ Sea Ghost Man http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y4679230/Y4679230.html
โฮจุงยิ้มแล้วนะค้าบ โพสต์ 31/5/2006 16:53โพสต์ #35
สืบเนื่องจากในเวปพันทิพห้องศาสนาได้มีการโพสโต้ตอบ-ชี้แจงกรณีของวัดพระธรรมกายมากมายหลายประเด็นอย่างไม่รู้จักจบสิ้น
จากกระทู้ก่อนหน้านี้มีความคิดเห็นโดยส่วนใหญ่ว่าคนที่โจมตีหนักๆเราไม่ต้องการแก้ไขความคิดเขาเท่าไหร่ แต่ที่เราต้องเข้าไปโพสเพราะต้องการนำเสนอข้อเท็จจริงให้คนที่ผ่านมาอ่านได้รับทราบความจริงมากกว่า ผมมีความเห็นว่า โดยส่วนใหญ่กระทู้ห้องศาสนาที่คนทั่วไปจะอ่านมักจะเป็นกระทู้แนะนำซึ่งอยู่ด้านบน
ส่วนกระทู้ทั่วไปด้านล่างจะเป็นขาประจำห้องศาสนา มานั่งไล่อ่านไล่ตอบซะมากกว่าจากการตั้งข้อสังเกตของผมเอง
อยากให้ท่านลองเข้าไปดูห้องราชดำเนิน จะพอสงสัยได้ว่ามีการจัดตั้งกลุ่มๆหนึ่งที่อาจเรียกว่าวอร์รูม กลุ่มนี้จะคอยโพสคอยโหวตและคอยช่วยกันลบกระทู้ที่เข้าข้างกลุ่มพันธมิตรฯหรือความคิดที่โจมตีรัฐบาล เราจะเห็นว่ากระทู้แนะนำทั้งหมดล้วนเป็นกระทู้ที่เป็นไปในแนวทางสนับสนุนรัฐบาล กระทู้ที่คัดค้านรัฐบาลแทบจะไม่มีโอกาสโผล่มาให้เห็นเลยจากจุดนี้ผมจึงมีความคิดว่า เราควรจะนำแนวทางนี้มาดัดแปลงใช้ให้เกิดประโยชน์สำหรับวัดเราในห้องศาสนาได้ด้วยเช่นกันคือ
1.พยายามอย่าโหวตกระทู้ที่โจมตีวัดเราโดยเด็ดขาด เข้าไปโต้ตอบให้น้อยที่สุด ปล่อยให้กระทู้ตบมือข้างเดียว เพื่อไม่ให้กระทู้เหล่านี้มีการเคลื่อนไหวมากมาย ซึ่งจะนำไปสู่การถูกโหวตจากบุคคลอื่นและทำให้กระทู้ติดลมบนขึ้นกระทู้แนะนำในที่สุด
2.ตั้งกระทู้เรื่องอื่นๆที่เป็นประโยชน์แก่คนทั่วไปที่เกี่ยวกับธรรมมะ เช่น ยกธรรมะในพระไตรปิฏกมาวิเคราะห์บ้าง ยกชาดกมาเล่าบ้าง พูดถึงประสบการณ์การทำดี ช่วยเหลือสังคมแล้วได้พบปะเรื่องราวประทับใจบ้าง เช่น เมื่อวานสอนธรรมมะให้รุ่นน้องคนนึงฟัง ปรากฏว่าบังเอิญเขากำลังจะฆ่าตัวตาย วันนี้เขามาขอบคุณที่ได้เล่าธรรมมะให้เขาฟัง ทำให้เขาเลือกคิดที่จะฆ่าตัวตายแล้ว จะเริ่มตั้งใจทำงานและเลี้ยงดูพ่อแม่ให้ดีที่สุด อะไรประมาณนี้ ซึ่งตรงนี้ผมก็เห็นหลายท่านได้ทำและกำลังทำอยู่อย่างมากมาย แต่ก็อยากให้อีกหลายๆท่านช่วยกันเพราะมันจะสร้างเครดิตให้กับล็อกอินของเรา ช่วยให้กระทู้ไม่ดีตกไปข้างล่างเร็วๆ ที่สำคัญเราเองก็ถือว่าได้ให้ธรรมทานด้วย
3.ตั้งกระทู้ในทางดีเกี่ยวกับวัดเราอ้อมๆ(เน้นว่าอ้อมๆนะครับ อย่าให้เขาเห็นว่าเป็นหน้าม้า) เช่น กระทู้ "รายชื่อวัดทีสอบได้เปรียญธรรม9ประโยคประจำปีนี้" แล้วเราก็นำเสนอรายชื่อวัดต่างๆ ซึ่งแน่นอนวัดเราครองแชมป์อยู่แล้น(เย้) แต่เราไม่ต้องแสดงความเห็นเชียร์เลย คือเสนอข่าวไปกลางๆ คนอ่านเขาจะเห็นเอง เฮ้ยวัดธรรมกายได้ที่หนึ่งเว้ย หรือ รายนามผู้ช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัยทางภาคเหนือ เราก็นำเสนอซัก10ชื่อ โดยมีวัดเราด้วย แล้วก็ชักชวนเพื่อนๆในเวปมาร่วมบุญด้วยกัน โดยไม่ต้องเชียร์วัดเราเลย แบบนี้เป็นต้น
4.จากข้อ2และ3ให้เรานัดแนะกันโหวตกระทู้นั้นๆขึ้นมาให้เป็นกระทู้แนะนำ โดยช่วยกันทำให้สม่ำเสมอ กระทู้ไหนโจมตีเราหนักๆ เราก็ช่วยกันแจ้งลบกระทู้นั้นๆไปเลย การเข้าไปชี้แจงกระทู้โจมตีถึงเราเขียนได้ดีแค่ไหนโอกาสคนทั่วไปเชื่ออีกฝ่ายนึงจะค่อนข้างมากกว่าเพราะเขาอคติมาตั้งแต่ช่วงที่วัดถูกโจมตีหนักๆมาแล้ว เราควรจะช่วยกันพรีเซนต์ให้คนทั่วไปได้รู้ในสิ่งที่สื่อไม่เคยนำเสนอบ้างเช่น ในแง่การสอบปริยัติวัดเราเป็นยังไง การช่วยเหลือแบบสังคมสงเคราะห์ของเราไม่เคยตกหล่น การมอบรางวัลให้วัดเราหรือการยกย่องวัดเราจากองค์กรต่างประเทศทั้งของชาวพุทธและชาวไม่พุทธต่างๆ ให้เขาเห็นซะบ้างว่า พระเดชพระคุณหลวงพ่อเราตอนนี้ทั่วโลกกำลังยกย่องนะ อะไรประมาณนี้เป็นต้น
ขณะนี้ ตอนนี้เ รามีสมาชิก มีกำลังพลที่จะทำได้เช่นเดียวกับวอร์รูมในห้องราชดำเนินและเราก็เห็นแล้วว่าเขาทำได้ ฝ่ายที่โจมตีเราส่วนใหญ่มักอยู่เดี่ยวๆ เขาไม่ค่อยได้จับกลุ่มกันเท่าไหร่นัก ถึงจับกลุ่มจริงๆถ้าเทียบกับกลุ่มของเรา ผมมั่นใจว่าของเราชนะขาด ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าใครจะเป็นผู้นำกลุ่มคอยส่งสารหลังไมค์ให้พวกเราคอยไปโหวตกระทู้นั้นคอยไปเชียร์กระทู้นี้ โดยส่วนตัวผมเห็นคุณเกียรติหัดฝัน คุณวรกร และอีกหลายๆท่าน สมควรจะเป็นผู้นำนะครับ (หากมีเวลาพอ)หากเราทำได้ใกล้เคียงที่ห้องราชดำเนินทำ (อย่างแนบเนียนที่สุด) ผมมองว่าจะเกิดประโยชน์ขึ้นอย่างมหาศาล ตามหลักจิตวิทยา เวลาเราเห็นคนส่วนใหญ่เห็นด้วยไปทางไหน เราเองมักจะเขวๆตามไปทางนั้น ไม่มากก็น้อย
แม้แต่เรื่องการเมืองในห้องราชดำเนิน ผมว่าคนผ่านไปผ่านมาที่ได้อ่านกระทู้ถึงจะคัดค้านรัฐบาลแค่ไหนถ้าได้อ่านก็คงมีเขวๆไปบ้าง ยิ่งคนที่กลางๆอยู่แล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึง ผมว่าเป๋ไปเลยทีเดียวหากท่านอื่นมีความคิดเห็นขัดแย้งหรือคิดว่าดีแล้วแต่อยากเพิ่มเติม เชิญเลยนะครับ ช่วยๆกันครับ ทางโลกเขายังมีโฆษณาประเภท"เล่นเนทอย่างไรให้ได้เงิน" เราก็เอาบ้างครับอย่ายอมเล่นเนททั้งที ของเราต้องเป็น "เล่นเนทอย่างไรให้ได้บุญ"อนุโมทนากับทุกท่านครับปล. ถ้าเวปมาสเตอร์หรือสมาชิกท่านใดคิดว่ากระทู้นี้ควรเป็นความลับ ลบได้เลยครับ แต่จะเป็นไปได้มั้ยถ้างั้นช่วยส่งหลังไมค์ให้สมาชิกทุกท่านได้ช่วยกันคิดช่วยกันทำ
------------------------
โฮจุงยิ้มแล้วนะค้าบ โพสต์ 1/6/2006 14:36โพสต์ #42*
ขอบคุณมากครับ พี่จังกึม (แอบเรียกพี่เพราะเราหน้าอ่อน แหะๆ) อีกหน่อยตั้งชื่อนิกเนมเป็น โฮจุนบ้างดีกว่ากำลังอินเทรนด์ เลียนแบบพี่จังกึมซะเลย*
ผมว่าบางทีการที่เราเป็นแพทย์หรืออีกหลายท่านที่มีหน้าที่การงานที่พอเป็นเครดิตในทางโลก ขอเสนอแนะว่า เวลาเราเข้าไปโพสในห้องศาสนา ให้เราพยายามเปิดเผยอาชีพหรือหน้าที่การงานเราแบบเนียนๆไปด้วย เช่น อาทิตย์ที่แล้วได้มีโอกาสสอนคนไข้ที่มาFollow up ให้ฝึกสมาธิ ปรากฎว่าวันนี้คนไข้มาตรวจ เราแปลกใจมากเลย ทำไมคนไข้ดูหน้าตาสดใสขึ้น ถามเขาว่าไปทำอะไรมา เขาบอกว่า "ก็ผมไปฝึกสมาธิตามที่คุณหมอสอนไงครับ ขอบคุณคุณหมอมากนะครับที่กรุณาแนะนำสิ่งดีๆเป็นแสงสว่างให้ชีวิตผม" อะไรประมาณนี้ คนที่มาอ่านเจอเขาจะได้รู้ว่าเราเป็นหมอนะ เป็นลูกศิษย์วัดธรรมกาย "เอ๊ะ เห็นมีคนพูดหลายคนแล้วว่า คนฉลาดๆ คนรวยๆ เข้าวัดนี้กันเยอะ"
คนที่เข้ามาอ่านเขาต้องรู้สึกในใจบ้างแหละว่า ทำไม คนที่เขามีความคิดความอ่านมีไอคิวสูงๆ ไม่น่าจะถูกหลอกง่ายๆ ทำไมแม้มีข่าวโจมตีมากมายก็ยังมาเข้าวัดนี้กันอีก สิ่งเหล่านี้แม้จะยังไม่สามารถไปเปลี่ยนทัศนคติเขาได้ทันที แต่มันจะเข้าไปสะสมคะแนนด้านดีของวัดเราในจิตใจเขาไม่มากก็น้อย เราก็ค่อยๆสะสมคะแนนด้านดีแบบนี้เรื่อยๆไป พูดง่ายๆในทางธุรกิจก็เหมือนการสร้างแบรนด์นั่นแหละครับ
ผมขอยกตัวอย่างละกัน ยังจำได้มั้ยครับว่า โออิชิ ครั้งนึงเคยโดนข่าวเรื่องน้ำกรดที่ปะปนอยู่ในชาเขียว ครั้งนั้นผมเองมั่นใจเลยว่า แบรนด์โออิชิดับแน่นอนงานนี้ ยากจะแก้ไขได้ แต่เชื่อมั้ยครับ เขาพลิกกลยุทธ์ ให้ผู้บริโภคเบี่ยงเบนความสนใจไปที่ 30ฝา 30ล้าน และโหมโฆษณาทางสื่อต่างๆอย่างเต็มที่ จนซักพักคนไทยก็เริ่มลืม แถมตรงกันข้าม คนยิ่งซื้อโออิชิมากขึ้นกว่าเดิมอีก เพราะหวังเงินล้านใต้ฝาผมเองคิดว่า การที่เราโดดเข้าไปเล่นเกมหักล้างความเชื่อ คำสอน-นิพพาน-การระดมทุน ถึงเราแก้ได้ดีแค่ไหน ก็ยากที่จะไปพลิกใจคนเหล่านั้น แต่ให้เราสร้างแบรนด์จากทางอื่น เช่น ความดีในการช่วยเหลือสังคมของวัดเรา ความเก่งในแง่ปริยัติจากรางวัลหรือเปรียญ ความน่าเชื่อถือจากที่มีคนเก่งคนรวยเข้าวัดเรามากค่อยๆสั่งสมไปครับ วันนึงแบรนด์เราก็จะค่อยๆมีคะแนนมากขึ้น
เสนอแนะนิดส์นึงเรื่องการเปิดเผยอาชีพการงาน ขอให้เปิดเผยแบบเนียนๆนะครับ คือบอกเหมือนไม่บอก อย่างที่ผมยกตัวอย่าง เราเอ่ยว่าคนไข้มาตรวจกับเรา คนอื่นก็จะรู้กลายๆเลยว่าเราเป็นหมอ อย่าไปตั้งนิกเนมว่า "หมอมหิดล" หรือประกาศตนอย่างโจ่งแจ้งว่าเป็นเจ้าของบริษัท อย่างนี้เสร็จเลยครับ เพราะเขาจะคิดว่าเรากำลังโอ้อวดตัวเองอยู่ หรือหนักกว่านั้น เขาอาจจะคิดว่าเราไม่ได้เป็นอาชีพนั้นๆจริงก็ได้ แอบอ้างเอาเพื่อสร้างความน่าเชื่อถือ อย่างนี้ติดลบครับแทนที่จะเป็นบวก
* รู้สึกผิดอย่างรุนแรงมากๆ ผมลืมคุณ Foox ไปเลย ท่านเป็นกำลังสำคัญของวัดเราทีเดียวนะครับ ในการเข้าไปเผยแผ่ในห้องศาสนา ขอเสนอชื่อท่าน Foox เป็นแกนนำด้วยครับ* เรื่องขุ่นมัวนี่ ขอยกมือสุดแรงเกิดด้วยคน ผมเองก็เป็นนะครับ เคยพยายามหลายครั้งแล้ว ที่จะอ่านและพยายามตอบหักล้าง แต่ได้ไม่คุ้มเสีย คือผมยังไม่แกร่งกล้าพอที่จะตอบได้ดีมากๆแบบ พี่เกียรติหัดฝัน คุณวรกร ท่านFoox ฯลฯ ผมเข้าไปอ่านยังไงก็คงตอบได้ไม่ดีเท่าท่านเหล่านี้ จะทำได้อย่างมากก็ให้ความเห็นหนับหนุน แต่สิ่งที่ได้กลับมาคืออารมณ์ขุ่นมัว อารมณ์เร่าร้อน นั่งธรรมะนี่ฟุ้งกระจายยิ่งกว่าแป้งฝุ่นโดนทอร์นาโดเป่าเลยครับ หลังๆเลยต้องขออนุญาตเป็นทหารกองหลังไม่เข้าไปอ่านแล้วครับ ปล่อยให้ทัพหน้าความสามารถสูงบุกตะลุยไปก่อนครับ หากท่านๆทัพหน้าต้องการกำลังหนับหนุนกระทู้ไหนหลังไมค์มาเลยครับ ผมจะเข้าไปประมาณว่า "อ่านของคุณเกียรติผมว่าคุณเกียรติแสดงเหตุผลได้อย่างแยบคายและดูใจเย็นกว่าคุณงงทุกอบายเอ๊ยงงทุกสถานการณ์นะครับ" อะไรแบบนี้ก็จะทำให้น้ำหนักคุณเกียรติดีขึ้น
*** บางทีถ้าเราสรุปแนวทางการเผยแผ่ทางเนทได้แล้วว่าต้องไปโพสกระทู้ไหน เป็นหน้าม้ากันอย่างไร อาจจะพิมพ์ออกมาเลย แล้วนัดแนะกันไปเอาเอกสารที่สภา วัดอาทิตย์ จะได้ไม่ดูเปิดเผยกันเกินไป ถึงแม้ฝ่ายตรงข้ามจะลงทุนอยากรู้กลยุทธ์เรา ไปเอาเอกสารที่วัดบ้าง ก็เรียนเชิญเลยนะครับ จะได้มีโอกาสพรีเซนต์บ้านใหญ่ของเราให้เขาได้สัมผัส เผลอๆอาจเปลี่ยนฝ่ายไปซะงั้นก็ได้นะครับ (นึกแล้วขำปนปิติดี)***
เล่นเนทให้ผ่อนคลายและได้บุญครับ***ปล.ผมเพิ่งขายเครื่องเกมPlay station2 ไป เนื่องจากคิดว่ามันช่างกัดกินเวลาอันมีค่าของเราซะเหลือเกิน เล่นเนทแบบได้บุญดีก่า ผ่อนคลายแบบอยู่ในบุญ แถมเหมือนได้เจอกัลยาณมิตรทุกวันด้วย อุ่นใจดีครับ กรณีธรรมกาย โดย พระธรรมปิฎก
--------------------------------
" ขอย้ำว่า คำสอนธรรมกายของมหายาน กับคำสอนธรรมกายของวัดพระธรรมกายนั้น ต่างกันมากมาย ยิ่งกว่าธรรมกายมหายานต่างจากธรรมกายเดิมของพระพุทธเจ้า
เรื่องวิชชาธรรมกายปัจจุบันของสำนักวัดพระธรรมกายนั้น ก็ควรจะกล่าวลงไปตรงๆ ไม่ต้องไปบอกว่า พระพุทธเจ้าค้นพบ หรือทรงสอนไว้แล้วหายไปจนต้องมีการค้นพบใหม่ ก็พูดไปตรงๆ ว่า อาจารย์ของสำนักท่านได้จัดวางของท่าน และได้สอนขึ้นมาในความหมายของท่าน เรื่องก็เท่านั้นเอง เพราะว่าธรรมกายที่ว่านี้ ก็ไม่ได้มีความหมายตรงกับธรรมกายเดิมในพระไตรปิฎก หรือแม้แต่ธรรมกายของมหายาน ที่เขาได้พัฒนาขึ้นมาในยุคหลังจากพระพุทธเจ้าปรินิพพานไปหลายร้อยปี ควรจะมีความแจ่มชัดดังที่กล่าวมาแล้ว "
อ่านเต็มๆ ที่ http://members.tripod.com/~b2b2/tmk/ กรณีธรรมกาย: สัมภาษณ์ เสฐียรพงษ์ วรรณปก
"...หลักของพระพุทธเจ้า เป็นหลักจริงๆ ไม่จำเป็นต้องตีความแล้ว ถ้าใช้คำว่าตีความ ท่านก็ตีความไว้ให้เสร็จแล้ว เราไม่จำเป็นต้องตีความอีก
พระนิพพานคืออะไร เป็นอัตตาหรืออนัตตา นี่ไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาตีความแล้วนะครับ พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้เรียบร้อยแล้วว่าพระนิพพานเป็นอนัตตา ประเด็นสำคัญอยู่ที่ว่าคุณเชื่อไหม เสรีภาพให้มาใช้ตรงนี้ คุณมีเสรีภาพจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ถ้าคุณไม่เชื่อพระพุทธเจ้าว่าอธิบายอย่างนี้ ตีความอย่างนี้ ผมไม่เชื่อ คุณก็มีสิทธิ์ที่จะไปไหนก็ได้ ถ้าคุณไม่เชื่อคุณจะมาอ้างว่าพระพุทธเจ้าตรัสไว้อย่างนี้ต่างหาก เอาความเห็นของคุณไปใส่นี่ กลายเป็นว่าคุณกำลังจะบิดเบือน กำลังจะทำลายพระพุทธศาสนา
เสรีภาพเอามาอ้างกันบ่อย อ้างเสรีภาพในการนับถือศาสนา ใครจะนับถือนิกายไหนก็ได้ แต่ลืมนึกถึงบริบทของสังคมในเมืองไทย
อย่างเช่นชอบอ้างเสรีภาพในรัฐธรรมนูญ... ผมขอพูดเรื่องนี้ก่อน ที่บอกว่าเรามีเสรีภาพในการเลือกนับถือศาสนาและปฏิบัติตามลัทธิประเพณีทางศาสนาที่ตนเชื่อถือ เช่นจะเข้าชื่อกันเพื่อแสดงสิทธิเสรีภาพที่จะสอนตามที่ตนต้องการ ปฏิบัติพิธีกรรมทางศาสนาที่ตนต้องการ เช่นสอนว่านิพพานเป็นอัตตา ทำพิธีนำข้าวไปถวายพระ-พุทธเจ้าบนนิพพาน อ้างเสรีภาพตามรัฐธรรมนูญ นี่เข้าใจผิด กรณีธัมมชโยนี่มีเสรีภาพในการเลือกนับถือศาสนา ใช่แกมีเสรีภาพในการเลือก แล้วแกก็เลือกแล้วด้วย คือเลือกเป็นพระในพระพุทธศาสนานิกายเถรวาท เลือกเรียบร้อย เป็นพระในพุทธศาสนานิกายเถรวาทก็จะต้องปฏิบัติตามประเพณีพิธีกรรมของเถรวาท หลักคำสอนของเถรวาท นี่คือหลัก ทีนี้แกเลือกแล้วแกจะมาอ้างสิทธิเสรีภาพในการเลือกอะไรอีก
แต่ถ้าจะเลือกใหม่อีก ก็มีสิทธิเลือก เช่นเลือกเป็นพุทธฝ่ายมหายาน สมมุตินะครับ เลือกเป็นพุทธฝ่ายมหายาน ไม่เอาแล้วเป็นเถรวาทเรื่องมาก จะมาเลือกเป็นพุทธฝ่ายมหายานก็ย่อมได้ สมมุติว่าธัมมชโยเลือกจริง ธัมมชโยก็ต้องไปอยู่กับพระจีน ไปอยู่กับพระญวน เพราะจะเกี่ยวโยงกับธรรมเนียมปฏิบัติในสังคมไทย มีกฎต่างๆ กฎกระทรวง กฎหมาย ของไทยว่า มหายานในเมืองไทยที่รับรองเป็นทางการมี ๒ ฝ่าย คือฝ่ายญวน และฝ่ายจีน ไต้หวันยังไม่รับรอง เพราะฉะนั้น คุณมีสิทธิเลือกตามรัฐธรรมนูญ ถ้าคุณเลือกเป็นมหายาน คุณก็ไปอยู่วัดเล่งเน่ยยี่ วัดโพธิ์แมน หรือไม่ก็ไปอยู่กับพระญวน อันนี้ไม่ผิดรัฐธรรมนูญ...."
"....ปัญหาของธรรมกาย (ธรรมกายทุกสำนัก มิใช่เฉพาะสำนักของธัมมชโย ที่ยกธรรมกายคลองสามขึ้นมาพูดเพราะว่าเป็นต้นเหตุ) มีอยู่ ๒ ประเด็น
๑. ผิดต่อพระพุทธศาสนา อันนี้พูดอย่างไรๆ ก็ไม่มีใครเข้าใจนอกจากคนที่ศึกษาพระพุทธศาสนา คนข้างนอกไม่เข้าใจพระเองถ้าไม่ศึกษาพระพุทธศาสนาก็ไม่เข้าใจ นักวิชาการพุทธศาสนาจะต้องรู้ประเด็นนี้ คือผิดต่อหลักการของพระพุทธศาสนา
๒.ปฏิบัติผิดพระวินัย ประเด็นที่พูดกันวุ่นวาย ยืดยาว ปัจจุบันนี้เป็นประเด็นที่สอง ผมเห็นว่าเป็นประเด็นเล็กนิดเดียว คือว่า ธัมมชโยกับลูกศิษย์บางองค์ปฏิบัติผิดพระวินัย ที่เห็นเด่นชัดนั้นก็คือ ปาราชิกข้อที่ ๒ ฉ้อโกงทรัพย์ เอาเงินของวัดไปใช้อย่างไม่ถูกต้อง อีกข้อหนึ่งซึ่งพิสูจน์กันยาก แต่ถ้าพิสูจน์จริงๆ ก็พิสูจน์ได้ คือการอวดอุตริมนุสธรรม การอวดอ้างว่าตนสามารถมีอิทธิปาฏิหาริย์อะไรต่างๆ ที่ตัวทำไม่ได้ เป็นสิ่งที่ตัวไม่มีในตัวเอง เช่นว่าไปเฝ้าพระพุทธเจ้า หรือบันดาลให้ภาพหลวงพ่อสดเหาะอยู่กลางอากาศอะไรพวกนี้ หรือไม่ก็อ้างพระสิริราชธาตุมีอิทธิปาฏิหาริย์ต่าง ๆ เป็นหินศักดิ์สิทธิ์ เทวดารักษาไว้ตั้งสองร้อยล้านปี เหล่านี้พิสูจน์ได้ ถ้าพิสูจน์ได้ก็เข้าข่าย ๑.อวดอุตริมนุสธรรม ๒.หลอกลวงประชาชน
อย่างสิริราชธาตุ จริงๆ แล้วก็คือ resin หลักฐานการสั่งของเข้ามาเมืองไทยเขามี สั่งอะไรมา ราคาเท่าไร สั่งมาเมื่อใด สามารถตรวจสอบได้ resin ไม่ใช่หินสองร้อยล้านปี สามารถพิสูจน์กันได้เดี๋ยวนี้ ฉะนั้นความผิดของแกถ้าจะมีก็มีอยู่ ๒ ประเด็นคือ อทินนาทาน กับอุตริมนุสธรรม แต่ว่าเป็นเรื่องเล็ก
ถามว่าทำไมถึงเป็นเรื่องเล็ก ตอบว่าเพราะไม่ใช่ขุดรากถอนโคนพระพุทธศาสนา เป็นเพียงการที่พระภิกษุรูปหนึ่งประพฤติปฏิบัติผิด ต่อพระธรรมวินัย เหมือนตำรวจทำผิดวินัยของตำรวจ อาจจะถูกสั่งพักหรืออาจจะถูกไล่ออก ก็เป็นเรื่องของบุคคลเท่านั้นเอง แต่ เรื่องใหญ่ คือเรื่องหลักการสอนของธรรมกาย การอ้างว่าธรรมกายมีในพระไตรปิฎกก็ดี การสอนวิธีเข้าถึงพระนิพพานโดยผ่านการเดินกายผ่านฐานต่างๆ เดินดวงแก้วผ่านฐานต่างๆ ของกาย แล้วก็สามารถทำให้เกิดนิมิตพระพุทธรูปหน้าตักกว้างเท่านั้นเท่านี้ สูงขึ้นกว่ากันตามลำดับ คือพระโสดาบัน ๕ วา พระสกทาคามี ๑๐ วา พระอนาคามี ๑๕ วา พระอรหันต์ ๒๐ วา ก็ดี การอ้างว่าการเห็นพระพุทธรูปนั้นคือการบรรลุพระนิพพาน และผู้บรรลุพระนิพพานสามารถถูกดูดเข้าไปสู่อายตนะนิพพาน ซึ่งอ้างกันว่าเป็นสถานที่สถิตของพระพุทธเจ้าในอดีตและพระอรหันต์ทั้งหลาย สามารถวัดความกว้างความยาวได้ คือเส้นผ่านศูนย์กลาง ๑๔๑,๓๓๐,๐๐๐ โยชน์ เส้นขอบของพระ-นิพพาน ๑๕,๑๒๐,๐๐๐ โยชน์ ๒ ขอบรวมเป็น ๓๐,๒๔๐,๐๐๐ โยชน์ การอ้างพระนิพพานว่าเป็นสถานที่ การอ้างว่าพระพุทธเจ้าท่านปรินิพพานแล้วท่านไปอยู่ตรงนั้น การอ้างว่าพระนิพพานบรรลุได้โดยการนั่งสมาธิจนทำตนให้เป็นพระพุทธรูป ไม่ใช่วิถีของพระพุทธศาสนา ไม่ว่านิกายไหน พุทธศาสนาถือว่าการบรรลุมรรคผลนิพพาน คือ การลด ละกิเลสได้ จนกระทั่งหมดกิเลสได้โดยสิ้นเชิง อย่างนี้เป็นการบิดเบือนคำสอนของพระพุทธเจ้า เป็นเรื่องใหญ่..." (ต่อ)
ถ้าดู video เวลาเขาออกข่าวก็จะเห็นว่า เวลางานสำคัญๆ ที่ผ่านๆ มา มีพระผู้ใหญ่องค์ใดบ้างที่ไปที่นั่นเป็นประจำ ไปเปิดอะไรต่ออะไรต่างๆ จะเห็นภาพอยู่ตลอดเวลา เพราะฉะนั้นจะบอกได้ทันทีว่า... ที่จริงแล้วถ้าดูด้วยความพินิจพิเคราะห์ เราจำแนกได้ว่า องค์ใดบ้าง คือพระผู้ใหญ่ที่อุปถัมภ์กันอยู่ ถ้าจะทำงานอะไรใหญ่ๆ เขาจะนิมนต์พระนี่เขาจะนิมนต์พระองค์ใด นิมนต์พระที่ต้องให้คุณให้โทษแก่เขาได้ มาทำอะไร มาเทศน์ นิมนต์มาเทศน์นี่นะครับ พอเทศน์จบ ก็ถวายกัณฑ์เทศน์ ถวายกัณฑ์เทศน์อย่างเก่งก็พัน ห้าพัน ห้าพันนี่ถือว่าอย่างเก่งแล้วนะฮะ ถวายกันถึงสามแสน สี่แสน ห้าแสน ก็มี ครึ่งล้านนี่ จะทำใจได้ไหมว่าเป็นกัณฑ์เทศน์ ท่านก็พยายามคิดว่านี่กัณฑ์เทศน์ กัณฑ์เทศน์นะ...ไม่มีอะไร เขาศรัทธา เขาเลื่อมใสมากก็ถวาย แต่ในส่วนลึกๆ จริงๆ ท่านผู้นั้นที่รับกัณฑ์เทศน์ไป ท่านย่อมจะรู้ว่าเป็นอะไร
แล้วหิริโอตตัปปะของท่านไปไหน
หิริโอตตัปปะก็อยู่นั่นแหละ แต่ไม่สำแดงตัว (หัวเราะ) ปัจจัยมันมากกว่ามันก็สำแดงออกมาไม่ได้ ถามว่าผิดไหม เป็นการติดสินบนไหม เป็นการคอรัปชั่นไหม ท่านก็ตอบ “มันไม่น่าจะผิดนะ” เป็นการติดกัณฑ์เทศน์ที่แฝงมา การให้สินบนโดยวิธีนี้อาศัยขนบธรรมเนียมประเพณีทางศาสนามาเคลือบบังนี่ หากบอกว่ามันเลวร้าย... แล้วสิ่งเหล่านี้จะนำไปสู่อะไร มันนำไปสู่... ท้ายที่สุดแล้วท่านก็จะตกเป็นทาสของผู้ที่ให้ “ผู้รับตกเป็นทาสของผู้ให้” เขาต้องการอะไรก็ต้องทำให้ ธัมมชโย หรือ ทัตตชีโว นักธรรมตรีนะไม่ได้มีความรู้พระธรรมวินัยมากมายอะไรนักหนา แต่เวลาสอนไม่เคยสอนเรื่องอื่นเลยสอนแต่การให้ทาน การสร้างบารมี ธรรมลึกซึ้งมันจะไปรู้อะไร แค่นักธรรมตรี ใช่ไหม พระ ก. พระ ข. จะได้รับแต่งตั้งเป็นพระสมณศักดิ์อะไร ระดับนักธรรมตรีอย่างเก่งก็พระครู ต้องไต่เต้าไปตามลำดับ ไอ้นี่ ทีเดียวพรวดเป็นเจ้าคุณเลย เราก็จะเห็นอิทธิพลของปัจจัย อิทธิพลของอะไรต่างๆ เข้ามาเกี่ยวข้อง พรวดจากพระครูเป็นเจ้าคุณ แล้วพักเดียวได้เป็นชั้นราชแล้ว
เราก็จะเห็นได้ชัดว่า ในวงการพระท่านก็เกื้อกูลกัน ทีนี้บังเอิญว่าผู้ที่ได้รับการเกื้อกูลก็เป็นเจ้าคณะปกครองมีอำนาจในการพิจารณาความผิดความถูก มีอำนาจชี้ขาดว่าถูกต้องหรือไม่ถูกต้อง พอเกิดเหตุซึ่งจำเป็นจะต้องชี้ ก็น่าเห็นใจท่านนะ ท่านจะชี้อย่างไร ถ้าเป็นเราก็แย่เหมือนกัน ถ้าเราตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น เราเห็นใจท่าน ถามว่าทำไม ดูตัวอย่างเช่นเหตุการณ์เกิดกรณีถูกฟ้องร้องโดยฆราวาส ซึ่งก็ตามกฎนิคหกรรมว่ามีสิทธิ์ฟ้องได้ คุณมานพ (พลไพรินทร์ ผู้ยื่นฟ้องธัมมชโย และทัตตชีโว) ลืมเขียนคำว่านับถือศาสนาพุทธเท่านั้น ก็ปัดทิ้งแล้วบอกว่าคุณสมบัติไม่ครบ ที่จริงแล้วแค่บอกว่าคุณ... เอ่อนี่ลืมเขียนนี่ คุณนับถือศาสนาอะไรเขียนลงไปสิ ก็แค่นั้น... แก้ตรงนั้นก็ได้ แต่นี่หาเหตุว่าไม่ได้แล้ว ต้องยืนยัน ต้องเอาหลักฐานมายืนยันว่านี่เป็นพุทธแท้ๆ เคยบวชมา ถึงได้ยอม พอยอมแล้ว ก็น่าจะนำสู่กระบวนพิจารณาได้ทันที แต่ก็หาทางถ่วง บังเอิญไปเจอช่องโหว่ ตอนว่าด้วยการตรวจคุณสมบัติของโจทก์ มีเฉพาะข้อ ก. คือคุณสมบัติของโจทก์ที่เป็นพระ โจทก์ที่เป็นฆราวาสไม่เห็นบอกให้ตรวจคุณสมบัติ เมื่อไม่บอกให้ตรวจคุณสมบัติก็แสดงว่าฆราวาสไม่มีสิทธิ์ฟ้อง แนะนำให้ฝ่ายโน้นทำหนังสือแย้งไปว่าฆราวาสไม่มีสิทธิ์ฟ้องได้ พอฝ่ายโน้นทำหนังสือแย้งไปถึงเจ้าคณะภาค ไม่แย้งไปที่เจ้าคณะจังหวัดด้วย แย้งไปที่คณะภาคเสร็จแล้ว เจ้าคณะจังหวัดก็ไม่รับพิจารณาเรื่องนี้เพราะถือว่าเขากำลังอุทธรณ์ เขากำลังแย้งอยู่
เสร็จแล้วพอสังคม force โจทก์ก็รุกเร้าหนักขึ้น เจ้าคณะจังหวัด เจ้าคณะภาค รองเจ้าคณะภาค ก็เลยไปประชุมกัน ประชุมกันตัดสินว่าฆราวาสไม่มีสิทธิ์ฟ้อง ทางกระทรวงศึกษาธิการโดยคณะรัฐมนตรีบอกตรงนี้ต้องให้ชัดเจน ก็เสนอให้มหาเถรสมาคมพิจารณา มหาเถรสมาคมก็พิจารณามาบอกว่าฆราวาสฟ้องได้ แล้วก็ให้เจ้าคณะภาคสั่งการให้เจ้าคณะจังหวัดดำเนินการตามขั้นตอน เจ้าคณะจังหวัดก็บอกว่า มติว่าฆราวาสฟ้องไม่ได้ มันมีมาก่อนมติมหาเถรสมาคม เพราะฉะนั้นตอนนี้เมื่อเจ้าคณะภาคยังไม่ได้สั่งการมาว่าอย่างไร ผมก็ทำอะไรไม่ได้ กลายเป็นว่ามติของ มส. ไม่มีผลอะไร เพราะเชื่อเจ้าคณะภาคมากกว่า
แต่ทีนี้เขาก็นำเรื่องสู่ มส. ใหม่ กระทรวงศึกษาในช่วงหลังนี้ เขาก็พยายามติดตาม บอกว่าเอาอย่างไรกันแน่ ให้ยืนยันมติ ที่ว่าให้ยืนยันว่าฟ้องได้ ให้ยืนยันอีกทีหนึ่ง เสร็จแล้วพอเรื่องนี้เข้าสู่ที่ประชุมก็เรียกเจ้าคณะภาคไปในฐานะที่เป็นกรรมการมส.ด้วยเหมือนกัน เจ้าคณะภาคก็บอกว่าเรื่องนี้ผมจะรับไปพิจารณาเองโดยรีบด่วน เสร็จแล้วก็ไม่พิจารณา ไม่ทำอะไร จนผลที่สุดเขาก็รบเร้ากันไปอีกจนกระทั่ง มส. สั่งบอกว่าให้รายงานแก่เจ้าคณะหนคือสมเด็จวัดชนะฯ เป็นลายลักษณ์อักษร ทางนี้ก็ทำหนังสือรายงานไปไม่ปะหน้าไปด้วย ท่านเจ้าคุณท่านบอกให้ไปทำมาใหม่ให้ละเอียด ตอนหลังมีใบปะหน้าถูกต้องตามระเบียบ แต่ว่ารายงานก็ยังสั้นอยู่บอกไม่เอา ต้องให้ละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้น… ทั้งหมดนี้จะเห็นกลวิธีการถ่วงเวลา ไม่ใช่ไม่รู้แต่แกล้งถ่วงเวลา จนกระทั่งท้ายที่สุดเมื่อเลี่ยงไม่ได้ ก็จำต้องรายละเอียดส่งเจ้าคณะหน
เจ้าคุณเจ้าคณะหน คือสมเด็จพระมหาธีราจารย์ ท่านอ่านเสร็จแล้วบอก อ้าวอย่างนี้ก็ขัดต่อมติมหาเถรสมาคม ใช่ไหม แล้วท่านยังจะยืนยันอย่างนี้อยู่หรือ ท่านก็บอกว่าให้คิดใหม่ เพื่อจะไม่ให้เกิดปัญหา พอเรื่องเข้าสู่มหาเถรสมาคมก็จะมีปัญหาอีก ท่านก็พูดว่า...ถ้าอย่างนั้นผมก็ตกนรกทั้งเป็น ตกนรกทั้งเป็นหมายความว่าอย่างไร คือไปรับเงินเขา เอ๊ย! รับลาภสักการะเขามาแล้ว ถ้ามาเปลี่ยนมติเสียเดี๋ยวก็จะมาตกนรกหรืออย่างไร อันนี้ก็ไม่ทราบนะฮะ ถ้าพูดอย่างนั้น (ต่อ)
ผลที่สุดก็ไม่ยอมเปลี่ยน เจ้าคุณสมเด็จวัดชนะก็บอก ถ้าอย่างนั้นเห็นทีเราจะต้องขัดแย้งกันแล้วนะ ท่านเจ้าคุณวัดชนะท่านก็ยืนยันอ้างพระวินัยสมัยพุทธกาล อ้างเจตนารมณ์ของกฎ มส. กฎนิคหกรรม ว่าฆราวาสฟ้องได้อยู่แล้ว ท่านก็เสนอไปทั้งอย่างนั้นเลย เจ้าคณะภาคบอกไม่ได้ เจ้าคณะหนบอกว่าได้ พอไปถึงประธานในที่ประชุมคือสมเด็จวัดสระเกศ คราวนี้ก็เอาแล้ว ชักจะเปลี่ยนมติ มส.ใหม่แล้ว เอ! เรื่องนี้ถ้าเป็นปัญหาอย่างนี้ตกลงกันไม่ได้ ต้องให้กฤษฎีกาตีความใช่ไหม สมเด็จวัดชนะก็บอกว่าไม่ได้ กฤษฎีกาตีความได้อย่างไร เป็นกฎ มส. มส. เป็นคนออกเองย่อมรู้เจตนารมณ์อยู่เอง ถ้ามีปัญหา มส.ก็ต้องมาวินิจฉัยกันเอง สมเด็จวัดสระเกศท่านก็บอกว่า ต้องให้ผู้รู้กฎหมายเขาตีความอะไรต่ออะไรต่างๆ พยายามจะดึงให้กฤษฎีกาตีความ จุดประสงค์อย่างไรก็ไม่ทราบ แต่เท่าที่นึกได้ก็คือ ต้องการถ่วงเวลา แต่แล้วเจ้าคุณวัดชนะท่านไม่ยอม เท่าที่ทราบ ท่านยกตัวอย่างมามีตัวอย่าง ๒-๓ ครั้งที่เกิดขึ้นในสมัยก่อนจำไม่ได้หรือ มหาเถรสมาคมก็โยนให้กฤษฎีกาตีความ แล้วกฤษฎีกาเขาตอบมาว่าอย่างไร กฤษฎีกาเขาตอบมาว่า เป็นหน้าที่ของมหาเถรสมาคมจะตัดสินกันเอง พอท่านยกอย่างนี้ปั๊บก็อึ้งกันแล้วก็เลยหาทางใหม่ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องปรึกษานักกฎหมาย ให้รัฐบาลส่งนักกฎหมายมา ตอนนี้อยู่ในขั้นตอนรอศึกษาจากนักกฎหมาย นี่เห็นไหมทั้งหมดนี่ไม่ยอมให้เข้าสู่กระบวนการพิจารณา จะตีความอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจากต้องการจะอุ้มกัน ท้ายที่สุดก็ต้องยินยอมให้ฆราวาสฟ้องได้ เพราะว่าตามหลักระบุไว้ชัดแล้ว เข้าสู่กระบวนการพิจารณาแน่นอน ที่นี้คนทั่วไป ประชาชน อย่างท่านอย่างผม อย่างใครก็ตามนี่ ไม่ได้หมายความว่าตัดสินไปแล้วว่าธัมมชโยผิดร้อยเปอร์เซ็นต์ เพียงแต่ต้องการจะให้มีการพิสูจน์ในเมื่อมีการกล่าวหากันอย่างนี้ให้มีการพิสูจน์ตามหลักพระวินัย ตามกฎหมายคณะสงฆ์ แต่ตอนนี้ยึกยักกัน ไม่ยอมให้เข้าสู่กระบวนการพิสูจน์ เราถึงต้องออกกำลังวิพากษ์วิจารณ์หรืออะไรต่ออะไรต่างๆ ถ้าเข้าสู่กระบวนการพิจารณาของสงฆ์เรียบร้อยแล้วก็เป็นหน้าที่ของท่านสิ ท่านจะว่าอย่างไรก็เรื่องของท่าน ท่านตัดสินไม่ดีท่านก็ต้องรับไป ใช่ไหม ผู้ตัดสินเบื้องต้นมี ๓-๔ องค์ ตัดสินไม่ถูก ตัดสินมีอคติ สังคมเขาก็รู้เอง ตอนนั้นเราไม่ยุ่งแล้ว เราพูดวิพากษ์วิจารณ์ พวกอลัชชีบางองค์ก็บอก ไอ้นี่ ไม่ทำมาหากิน ตั้งหน้าตั้งตาด่าแต่พระผู้ใหญ่
กระทั่งว่ารับเงินจากต่างศาสนา
ผมเกือบจะพูดว่า ผมไม่ได้ด่าพระผู้ใหญ่หรอก ผมด่าอลัชชีต่างหาก ถ้าเป็นพระผู้ใหญ่ผมไม่ด่าหรอก..." หลักฐานที่ธรรมกายสอนผิดๆว่า "นิพพานเป็นอัตตา"
หลักฐานที่ธรรมกายสอนว่า นิพพานเป็นอัตตา
1.มงคลชีวิต ฉบับธรรมทายาท พระสมชาย ฐานวุฑฺโฒ พิมพ์ครั้งที่ 10/2541 หน้า 324
"นิพพาน เป็นอัตตาเป็นตัวตนที่แท้จริง บังคับบัญชาได้ เที่ยงแท้แน่นอน ไม่มีการเปลี่ยนแปลง"
2.กำเนิดโลกและมนุษยชาติ พระเผด็จ ทตฺตชีโว พิมพ์ครั้งที่ 2 มกราคม 2537 หน้า 49 ย่อหน้าแรก
"ธรรมแรกที่เกิดด้วยอำนาจบุญที่เราสร้างมาดีแล้ว ด้วยตาของเราเอง ด้วยความเพียร ไม่ย่อหย่อนด้วยหิริโอตตัปปะ ด้วยอัตตาหิอัตตโน นาโถ ด้วยกำลังความสามารถของเราเองนี่แหละ เป็นนิจจัง เป็นสุขขัง เป็นอัตตา ถึงเวลานั่นแหละเข้านิพพาน นี่ก็เป็นอย่างนี้ นี่คือสภาพของโลกเรา"
--------------
วัดพระธรรมกายสอนว่า “ธรรมกายเป็นอัตตา” [พระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทัตตชีโว), พระแท้, มูลนิธิธรรมกาย, 2540, หน้า 323-328] และสอนว่า นิพพานเป็นอัตตา ดังนี้
โอวาทพระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย) วันอาทิตย์ที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ.2541 เรื่อง “เป้าหมายของชีวิต” ความว่า
“เป้าหมายของการเกิดเป็นมนุษย์คือ การแสวงหาพระนิพพาน ทำพระนิพพานให้แจ้ง ถ้าพูดเป็นภาษาชาวบ้านก็คือมุ่งจะไปพระนิพพาน นั่นคือ วัตถุประสงค์ของการเกิดมาเป็นมนุษย์ เพราะ พระนิพพานเป็นแดนแห่งบรมสุข เป็นเอกันตบรมสุข มีสุขอย่างเดียว ไม่มีความทุกข์เจือปนเลย ไม่มีเกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีการพลัดพรากจากสิ่งที่รัก หรือประสบกับสิ่งที่ไม่เป็นที่รัก ความผิดหวัง ความเศร้า ซึม เซ็ง เครียด เบื่อ กลุ้ม ความปวด ความเมื่อย โรคภัยไข้เจ็บอะไรไม่มีเลย มีแต่สุขอย่างเดียว เรียกว่า เอกันตบรมสุข ... และเป็นที่รวมประชุมแห่งผู้มีอานุภาพ เป็นผู้ที่เป็นตัวของตัวเอง เป็นอิสระจากสิ่งที่เขาบังคับบัญชากันมายาวนาน เป็นที่ ๆ คงที่ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง มีสุขล้วน ๆ เป็นตัวของตัวเอง ที่เรียกว่าอัตตา เป็นตัวจริง เป็นนิจจัง เป็นสุขขัง เป็นอัตตา ไม่มีการเปลี่ยนแปลง” (มูลนิธิธรรมกาย, อานุภาพพระมหาสิริราชธาตุ เล่ม 11, บริษัทฐานการพิมพ์ จำกัด, 2541, หน้า 26)
----
(** สุขขัง เป็นการเขียนผิด ที่ถูกต้องเป็น สุขัง, หนังสือ มงคลชีวิตฉบับธรรมทายาท เขียนเป็น สุขัง ในขณะที่หนังสือ อานุภาพมหา-สิริราชธาตุ เล่ม11 เขียน สุขขัง , หลักที่แท้จริงมีว่า ถ้าเป็นฝ่ายลำบาก จะสะกดด้วยอักษาที่หนักตัวหน้า เป็นเสียงครุ เช่น ทุกขัง, ทุจจริต แต่ถ้าเป็นฝ่ายสบาย จะไม่สะกดด้วยอักษรตัวหน้า เป็นเสียงลหุ เช่น สุขัง, สุจริต เป็นต้น อาจเป็นข้อสังเกตเพิ่มเติมว่าผู้เขียนมิได้มีความรู้ทางภาษาบาลีอย่างแท้จริง**) (ต่อ)
ต่อกรณีที่กรรมาธิการการศาสนาฯทำหนังสือถึงนายชวน หลีกภัย นายกรัฐมนตรี ในฐานะรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม เพื่อให้สอบสวน "ชมรมพุทธ 3 เหล่าทัพ" ที่ออกมาเคลื่อนไหวสนับสนุนวัดพระธรรมกาย และส่อเค้าจะทำให้เกิดความแตกแยกนั้น พ.อ.สมควร แสงภัทรเนตร โฆษกกองทัพบก เปิดเผยว่า กองทัพได้ตั้งคณะกรรมการสอบสวนทางวินัยพ.อ.บรรจง ไชยลังกา อาจารย์ประจำภาควิชาสงครามพิเศษ โรงเรียนเสนาธิการทหารบก กรณีเคลื่อนไหวแจกหนังสือ "เปิดโปงขบวนการล้มพุทธ" และเคลื่อนไหวยื่นหนังสือร้องเรียนต่อหน่วยงานต่างๆ ในนามประธานชมรมพุทธ 3 เหล่าทัพแล้ว ขณะนี้พล.ท.ดร.จารุพัฒน์ เรืองสุวรรณ ผู้บัญชาการวิชาการทหารบกชั้นสูง ได้ส่งผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงมายังกองทัพบกเรียบร้อยแล้ว และขออนุมัติปรับย้ายพ.อ.บรรจง กลับไปยังเหล่าเดิมที่มณฑลทหารบกที่ 13 จ.ลพบุรี โดยพล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ ผบ.ทบ. ได้ลงนามอนุมัติคำสั่งนี้ไปแล้ว
"ขอยืนยันว่าการดำเนินการใดๆที่มีการแอบอ้างชื่อชมรมพุทธ 3 เหล่าทัพนั้น ทางกองทัพบกไม่ได้เกี่ยวข้อง ไม่ใช่กิจกรรมของกองทัพ ที่สำคัญไม่มีความผูกพันใดๆกันเลย"
รายงานข่าวแจ้งว่า ก่อนหน้านี้พ.อ.บรรจงได้ถูกตั้งกรรมการสอบฐานขัดคำสั่งกรณีไปเคลื่อนไหว สนับสนุนวัดพระธรรมกายในเวลาราชการและใส่เครื่องแบบ ทหารโดยไม่ได้ขออนุญาต ทั้งๆที่ผู้บังคับบัญชาได้เตือนไปว่าขอให้หยุดการเคลื่อนไหวในนามชมรม พุทธ 3 เหล่าทัพ เพราะทำให้กองทัพเสียหาย และอย่าดึง สถาบันไปเกี่ยวข้อง ให้ดำเนินการเป็นการส่วนตัว สำหรับการดำเนินการสั่งปรับย้ายครั้งนี้ยังรวมไปถึงทหารที่มีส่วนร่วมทำกิจกรรมกับพ.อ.บรรจงอีก 3 นาย โดยให้เข้าไปประจำสายวิทยาการของตัวเองเช่นเดียวกัน
ในส่วนของพ.อ.บรรจงนั้น ได้เคลื่อนไหวแจกจ่ายหนังสือของ ดร.เบญจ์ บาระกุล ซึ่งข้อเขียนมีเนื้อหาหมิ่นประมาทบุคคลสำคัญ นอกจากนั้นยังร่วมเขียน คำนำในหนังสือของดร.เบญจ์เล่มล่าสุดคือ "ไวรัสศาสนา มหันตภัยของชาวพุทธ" อีกด้วย ซึ่งหนังสือทั้งหมดมีข้อความโจมตีพระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต) ปราชญ์ศาสนา เจ้าอาวาสวัดญาณเวศกวัน ที่ออกมาปลุกชาวพุทธให้รู้ถึงภัยของธรรมกาย สำหรับประวัติของพ.อ.บรรจง ไชยลังกานั้น จากรายงานของหน่วยงานความมั่นคงระบุว่า จบเตรียมทหารรุ่น 21 เลขประจำตัว 11428 อายุ 40 ปี อุปนิสัยมีความรักชาติ แต่ชอบคิดมากและมักจะอนุมาณด้วยตัวเองว่าจะเกิดเหตุอย่างนั้นอย่างนี้ในบ้านเมือง และต้องเป็นแนวหน้าในการแก้ไขปัญหา ชอบเขียนหนังสือข้อพิจารณาต่างๆ เสนอนายชวน หลีกภัย นายกรัฐมนตรี บางครั้งทำเอกสารเผยแพร่โดยไม่ได้ขออนุญาตผู้บังคับบัญชา ทำให้ถูกตั้งกรรมการสอบสวน
ทางด้าน ดร.ศุภชัย ตั้งวงศ์ศานต์ หัวหน้าโครงการพระไตรปิฎกฉบับคอมพิวเตอร์ สำนักคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ได้ทำหนังสือลงวันที่ 21 ธ.ค. 2542 ส่งไปถึงสื่อมวลชนแขนงต่างๆ ชี้แจงกรณีที่เนื้อหาในหนังสือของดร.เบญจ์ และกรณีที่มีผู้อ้างตัวว่าเป็นประธานชมรมชาวพุทธ 3 เหล่าทัพทำหนังสือถึงอธิการบดีมหาวิทยาลัยมหิดล โจมตีการจัดทำพระไตรปิฎกฉบับคอมพิวเตอร์ว่ามีความผิดพลาด ทำอย่างไม่รู้ ทั้งนี้ ดร.ศุภชัยระบุว่ามีการตั้งข้อหาที่รุนแรงเกินเจตนาดีที่เป็นสามัญสำนึกของชาวพุทธต่อมหาวิทยาลัยมหิดล โดยเฉพาะที่มีการกล่าวหาว่าสมคบคิดล้มล้างตั้งขบวนการบิดเบือนพระไตรปิฎก ซึ่งดร.ศุภชัยได้จัดส่งเอกสารชี้แจงข้อท้วงติงต่างๆซึ่งเป็นจุดที่ถูกโจมตี และแนวนโยบายในการจัดทำพระไตรปิฎกฉบับคอมพิวเตอร์มาด้วย
ทั้งนี้ ในเอกสารชี้แจงดังกล่าวดร.ศุภชัยยืนยันว่า ในมหาวิทยาลัยมหิดลไม่มีขบวนการ ผู้ที่โจมตีควรจะใช้คำว่าขบวนการกับกลุ่มบุคคลที่ชั่วร้าย เช่น ขบวนการก่อการร้าย ขบวนการพระปลอมมากกว่า พร้อมกันนี้ยังยืนยันด้วยว่าจะดำเนินโครงการเผยแพร่พระพุทธศาสนาในรูปแบบของเทคโนโลยีต่อไป เพื่อให้เป็นที่แพร่หลายและยังประโยชน์แก่ผู้ศึกษามากที่สุด และเพื่อเป็นแนวทางนำไปสู่สัมมาปฏิบัติขัดเกลากิเลสของปุถุชน ซึ่งหากมีส่วนใดขาดตกบกพร่องหรือผิดพลาดก็จะดำเนินการแก้ไขปรับปรุงให้ถูกต้องต่อไป (ต่อ)
ธรรมานุรักษ์ ฉบับที่ ๒๖ ประจำเดือน กันยายน ๒๕๔๔http://www.budnet.info/dhnr/26/new326.html
องค์กรชาวพุทธเคลื่อนไหวต้านภัยศาสนา
ชาวพุทธหลายวงการ พร้อมใจเคลื่อนไหวต่อต้านขบวนการปั้นเรื่องเท็จใส่ร้ายพระธรรมปิฎก ชี้แกนนำสัมพันธ์ลึกซึ้งกับวัดธรรมกาย
สืบเนื่องจากในช่วงเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา กลุ่มบุคคลผู้ใช้ชื่อ "ชมรมชาวพุทธสามเหล่าทัพ" ได้ออกหนังสือ "เอกสารประกอบการพิจารณาสำหรับคณะสงฆ์เพื่อลงสังฆมติ" ซึ่งมีเนื้อหาโจมตีพระธรรมปิฎกว่าเป็นคอมมิวนิสต์ และรับเงินจากศาสนาอื่นมาทำลายพุทธศาสนา ทั้งยังเรียกร้องให้พระสงฆ์ทั่วประเทศร่วมลงชื่อเพื่อดำเนินการกับพระธรรมปิฎก ทั้งทางพระธรรมวินัยและทางกฎหมายบ้านเมือง โดยชมรมดังกล่าวได้เผยแพร่เอกสารดังกล่าวพร้อมเท้ปและแผ่นซีดีไปตามวัดต่าง ๆ ทั่วประเทศโดยมีกลุ่มบุคคลที่ทำงานให้วัดพระธรรมกาย ให้ความร่วมมือพร้อมกับเดินสายบรรยายโจมตีพระธรรมปิฎก ในที่ประชุมพระสังฆาธิการตามจังหวัดต่าง ๆ
นายเสฐียรพงษ์ วรรณปก ราชบัณฑิต ได้เปิดเผยว่า กลุ่มบุคคลดังกล่าวมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับวัดพระธรรมกาย และมีความพยายามที่จะโค่นล้มทำลายพระธรรมปิฎก เพื่อจะได้บิดเบือนคำสอนทางพุทธศาสนาได้โดยสะดวก ดังนั้นตนจึงได้ออกเอกสารชิ้นหนึ่งตอบโต้กลุ่มดังกล่าว ชื่อ" หนังสือเปิดโปงขบวนการล้มพุทธ ภัยที่แท้จริงของพระพุทธศาสนา" เพื่อเปิดโปงชมรมชาวพุทธสามเหล่าทัพว่าเป็นกลุ่มที่อ้างชื่อกองทัพขึ้นมาลอย ๆ โดยกองทัพไม่มีส่วนรับรู้ นอกจากนั้นยังเปิดโปงผู้เขียนที่ใช้ชื่อดร.เบญจ์ บาระกุล ซึ่งถูกตำรวจออกหมายจับทั่วประเทศ
นอกจากนั้นนายเสฐียรพงษ์ ยังกล่าวว่าตนได้จัดตั้งกองทุนพิมพ์หนังสือชี้แจงความจริงอีกเล่มหนึ่ง ชื่อ"ขอคำตอบจากผบ.ทหารสูงสุด กรณีนายทหารทุจริตแห่งชมรม(เถื่อน)ชาวพุทธสามเหล่าทัพ" เพื่อเผยแพร่แก่พระเณรและพุทธศาสนิกชนทั่วประเทศด้วย โดยผู้ที่ประสงค์จะทำบุญร่วมทุนพิมพ์หนังสือดังกล่าว สามารถติดต่อได้ที่ โทร.๐๒-๕๘๙๙๐๑๒,๐๒-๕๘๐๕๑๒๗
ขณะเดียวกันรายการวิทยุธรรมะร่วมสมัย โดยพ.อ.(พิเศษ)ทองขาว พ่วงรอดพันธุ์ เตรียมจัดพิมพ์หนังสือชื่อ"เปิดหน้ากากธรรมกาย ลากไส้ดร.เบญจ์" เขียนโดยน.อ.ทองย้อย แสงสินชัย รองผู้อำนวยการกองอนุศาสนาจารย์ทหารเรือเพื่อตอบโต้เอกสารดังกล่าว ทางด้านบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย ก็จะออกหนังสือเปิดโปงพ.อ.บรรจง ไชยลังกา ประธานชมรมชาวพุทธสามเหล่าทัพ เช่นกัน
นอกจากนั้นเครือข่ายชาวพุทธเพื่อพระพุทธศาสนาและสังคมไทย ซึ่งประกอบด้วยองค์กรเอกชนหลายองค์กร อาทิมูลนิธิโกมลคีมทอง มูลนิธิพุทธธรรม มูลนิธิเด็ก ได้ร่วมกันทำหนังสือเวียนขอความร่วมมือจากบุคคล องค์กร สถาบันและประชาชนทั่วไป ร่วมกันแจกจ่ายเอกสารปกป้องพระธรรมปิฎก และชี้แจงข้อเท็จจริงกรณีชมรมชาวพุทธสามเหล่าทัพออกเอกสารโจมตีให้ร้ายพระไตรปิฎก อีกทั้งเผยแพร่เอกสารผิดกฎหมายไปทั่วประเทศ (ดู"จดหมายเปิดผนึก" ของเครือข่ายชาวพุทธ ฯ ในเล่ม)
(ต่อ)
บก.สูงสุดชี้แจงไม่เกี่ยวข้อง "ชมรมชาวพุทธสามเหล่าทัพ"
กองบัญชาการทหารสูงสุดเปิดเผย ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ" ชมรมชาวพุทธสามเหล่าทัพ" ซึ่งเผยแพร่เอกสารผิดกฎหมายใส่ร้ายพระธรรมปิฎก
สืบเนื่องจากพันเอกบรรจง ไชยลังกา ซึ่งอ้างตัวว่าเป็นประธาน" ชมรมชาวพุทธสามเหล่าทัพ" ทำการเผยแพร่บทความและเอกสารสิ่งพิมพ์ผิดกฎหมายและใส่ร้ายพระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต) ตามสถานที่ต่าง ๆ ตลอด ๒ ปีที่ผ่านมา
พลโทพิศณุ อุไรเลิศ เจ้ากรมกิจการพลเรือนทหาร กองบัญชาการทหารสูงสุด เปิดเผยเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่า "ชมรมชาวพุทธสามเหล่าทัพ ไม่ใช่ชมรมของกองทัพ เป็นเพียงการกล่าวอ้างอิงกองทัพขึ้นมาลอย ๆ" นอกจากนั้นยังยืนยันว่า บทความและเอกสารสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ ที่จัดทำและเผยแพร่โดยพันเอก บรรจง ไชยลังกา ประธานชมรม ชาวพุทธสามเหล่าทัพ และดร.เบญจ์ บาระกุลนั้น เป็นเอกสารผิดกฎหมายและเป็นเท็จโดยที่กองทัพมิได้มีส่วนรับรู้และเกี่ยวข้องแต่อย่างใด
พลโทพิศณุ อุไรเลิศได้เปิดเผยข้อเท็จจริงดังกล่าว หลังจากที่พระธรรมปิฎกได้ทำหนังสือถึงกองบัญชาการทหารสูงสุด ขอให้ค้นหาความจริงกรณีดังกล่าวและช่วยเผยแพร่ความจริงให้สาธารณชนรับทราบ
ก่อนหน้านั้นได้มีรายงานข่าวว่า ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาได้มีการเผยแพร่เอกสารดังกล่าวอย่างเปิดเผย ในการประชุมพระสังฆาธิการที่จัดโดยเจ้าคณะภาคและเจ้าคณะบางจังหวัด นอกจากนั้นเจ้าคณะพระสังฆาธิการดังกล่าว ยังเปิดโอกาสหรือร่วมมือกับนายทหารบางคนที่อ้างว่าอยู่ในชมรมชาวพุทธสามเหล่าทัพ ทำการโจมตีใส่ร้ายพระธรรมปิฎก ในหลายโอกาส จนกระทั่งพระธรรมปิฎกได้ทำหนังสือถึงอธิบดีกรมการศาสนาในฐานะเลขาธิการมหาเถรสมาคม และเจ้าคณะจังหวัด เพื่อขอปวารณาต่อคณะสงฆ์ที่จะตรวจสอบเพื่อพิสูจน์ข้อกล่าวหาในเอกสารดังกล่าว อย่างไรก็ตามมหาเถรสมาคมมิได้ดำเนินการในเรื่องนี้แต่อย่างใด เพียงแต่รับทราบเรื่องเท่านั้น
หนังสือของผู้ใช้นามว่าดร.เบญจ์ บาระกุลนี้ พล.ต.อประชา พรหมนอก ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติได้เคยออกคำสั่งสั่งห้ามขายหรือจำหน่ายจ่ายแจก เนื่องจาก"มีลักษณะอาจจะขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน อันเป็นการฝ่าฝืนพระราชบัญญัติการพิมพ์ พุทธศักราช ๒๔๘๘" อย่างไรก็ตามหนังสือดังกล่าวยังถูกเผยแพร่และวางขายในที่ต่าง ๆ อย่างเปิดเผย รวมทั้งมีการนำไปวางแจก ณ บริเวณพุทธมณฑลในงานวิสาขบูชาและงานพิธีต่าง ดร.เบญจ์ บาระกุล / ชมรมพุทธสามเหล่าทัพ / ธรรมกาย ???
มาจาก http://larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/003539.htm
กระทู้เรื่อง
แง่คิดเกี่ยวกับ ศาสนา ปรัชญา…ในมุมมอง ส.ศิวรักษ์
หนังสือชื่อ ความเข้าใจในเรื่อง พระรัตนตรัย จากมุมมองของ ส.ศิวรักษ์
........
ทางด้าน พ.ต.ท.เชน กาญจนปัจจ์ รองผู้กำกับการ ๒ กองปราบปราม
ซึ่งในอดีตเป็นผู้ทำคดี การออกหนังสือผิดกฎหมายของ ดร.เบญจ์ บาระกุล
สาวกวัดพระธรรมกาย กล่าวว่า พ.อ.บรรจง ไชยลังกา
เป็นนายทหารที่คลั่งไคล้แนวทางของวัดพระธรรมกายมาก เมื่อ ๒ ปีก่อน
สมัยที่กองปราบนำกำลังเข้าไปจับ ดร.เบญจ์ บาระกุล
ขณะกำลังจัดอภิปรายโจมตีผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับแนวทางของวัดในโรงแรมแห่งหนึ่ง
ตำรวจก็ได้พบว่า มี พ.อ.บรรจงอยู่ในกลุ่มด้วย
โดยระยะหลังได้ออกมาตั้งกลุ่ม ตั้ง ชมรมชาวพุทธสามเหล่าทัพ
แอบอ้างสถาบันทางกองทัพไปเคลื่อนไหวโจมตีผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับแนวทางของวัดพระธรรมกาย
รอง ผกก.๒ ป. กล่าวว่า หมายจับเพื่อดำเนินคดีกับ ดร.เบญจ์ บาระกุล
ขณะนี้ยังมีอยู่ที่กองปราบปราม ซึ่งชื่อ ดร.เบญจ์ บาระกุล นั้น
เป็นบุคคลที่มีตัวตน ทว่าอาจไม่ใช้ชื่อดังกล่าว
เพราะที่ผ่านมากลุ่มนี้มักชอบการแอบอ้างเสมอ
แม้กระทั่งวุฒิการศึกษาของคนที่ใช้ชื่อ ดร.เบญจ์ บาระกุล ก็ปลอม
ไม่มีชื่อสาขา และสถาบันการศึกษาที่อ้างว่าจบจากต่างประเทศอยู่
จริงในโลกมนุษย์
ขนาดชื่อสถาบันยังเขียนผิดดังที่เคยออกหนังสือต้องห้ามออกมาจนตำรวจสั่งเก็บ
ข่าวแจ้งว่า ขณะนี้หนังสือ
เอกสารประกอบการพิจารณาสำหรับคณะสงฆ์เพื่อลงสังฆมติ
กำลังอยู่ระหว่างการพิจารณาของตำรวจสันติบาล
ว่าจะมีเนื้อหาขัดต่อความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีของประชาชนหรือไม่
ดังที่ก่อนหน้านี้ได้เคยมีคำสั่งเก็บหนังสือโดยกลุ่มบุคคลกลุ่มเดียวกันมาก่อนแล้ว
อ่านทั้งหมดได้ที่นี่
http://larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/003539.htm http://www.budnet.info/dhnr/26/rompoh326.html
......ข้าพเจ้าไม่ได้พูดถึงกรณีธรรมกาย หรือปัญหาอลัชชีหากกำลังพูดถึงการใส่ร้ายทำลายพระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต) อย่างเป็นขบวนการด้วยการเผยแพร่หนังสือ เอกสาร เทปและออกบรรยายปั้นแต่งเรื่องเท็จไปทั่วประเทศ ทั้งๆที่หนังสือและเอกสารดังกล่าว (ซึ่งเขียนโดยผู้ใช้ชื่อว่าดร.เบญจ์บาระกุล) เป็นสิ่งพิมพ์ผิดกฎหมายมีประกาศในราชกิจจานุเบกษาอีกทั้งมีคำสั่งจากสำนักงานตำรวจแห่งชาติห้ามมิให้ขายหรือจำหน่ายจ่ายแจกมาแต่ปี ๒๕๔๒ แต่ปรากฏว่าทุกวันนี้ก็ยังมีการวางขายและเผยแพร่หนังสือดังกล่าวอย่างเปิดเผยที่น่าเสียใจก็คือ สถานที่ที่แจกหนังสือผิดกฎหมายเหล่านี้หาใช่ที่ใดไม่หากได้แก่ตามวัดต่าง ๆ เวลามีการประชุมพระสังฆาธิการโดยผู้จัดบางครั้งเป็นถึงกับเจ้าคณะภาคหรือเจ้าคณะจังหวัดยิ่งกว่านั้นเจ้าคณะพระสังฆาธิการดังกล่าวยังให้ความสนับสนุนขบวนการดังกล่าวอย่างชัดเจนด้วยการนิมนต์พระบางรูปหรือนายทหารบางคนซึ่งอ้างตนว่าอยู่ใน"ชมรมชาวพุทธสามเหล่าทัพ"มาบรรยายใส่ร้ายพระธรรมปิฎกว่าเป็นภัยร้ายแรงต่อพระพุทธศาสนาบ้าง เป็นคอมมิวนิสต์บ้างรับแผนจากฝ่ายคริสต์บ้าง เป็นต้น .............. เพื่อความเข้าใจกรณีวัดพระธรรมกาย- โดย สมเกียรติ มีธรรม
เสขิยธรรม ฉบับที่ ๔๓
มกราคม - มีนาคม ๒๕๔๓http://www.skyd.org/html/sekhi/43/understand-DMK.html
--------------------------------------------------------------------------------
ข้อเขียนนี้ตีพิมพ์เป็นหนังสือเล่ม พร้อมบทวิเคราะห์ และแก้ข้อกล่าวหา เรื่องขบวนการล้มพุทธ
ในหนังสือ “เปิดโปงขบวนการล้มพุทธ” และ “พุทธศาสนาชะตาของชาติ” ซึ่งเขียนโดยผู้ใช้นามว่า ดร.เบญจ์ บาระกุล (ต่อ)
ธุดงคสถาน ปฐมฐานของความขัดแย้งที่ดิน - สีกา
อันที่จริงปัญหาวัดพระธรรมกาย ไม่ได้เกิดจากความอิจฉาริษยา หรือความจงเกลียดจงชังจากกลุ่มบุคคลใด กลุ่มบุคคลหนึ่ง ดังที่วัดพระธรรมกายมักยกมากล่าวอ้างเสมอว่ามีขบวนการล้มพุทธ ทำกันเป็นระบบ เป็นขบวนการและรับเงินสนับสนุนจากองค์กรต่างประเทศเข้ามาเพื่อทำลายพระพุทธศาสนา
หากแต่ปัญหาของวัดพระธรรมกาย ถ้าพินิจพิจารณาโดยปราศจากภยาคติ ก็จะเห็นว่า เกิดจากมิจฉาทิฐิของพระและฆราวาส ที่เกาะกลุ่มกันเป็นแก๊งอยู่ในวัด จนเป็นเหตุให้ประพฤติวิปริตจากพระธรรมวินัย และทำพระธรรมวินัยให้วิปริต ตลอดจนถึงการระดมทุนในรูปแบบต่างๆ และทำธุรกิจอีกหลายด้าน ทั้ง ๆ ที่ผ่านมามีผู้ปราถนาดีหลายท่าน เขียนหนังสือ และบทความ ออกมาทักท้วงตักเตือนอย่างต่อเนื่อง อาทิ หนังสือ “สวนโมกข์– ธรรมกาย–สันติอโศก” น.๕๕ ของนายแพทย์ประเวศ วะสี เขียนเตือนไว้ตั้งแต่ ปี พ.ศ. ๒๕๓๐ ว่า
“ธรรมกาย” ในส่วนที่เป็นองค์กรจัดตั้งนั้น ย่อมมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ข้อดีคือ มีพลังรุกได้รวดเร็ว ข้อเสียคือ ๑.) ต้องใช้เงินมาก ๒.) หลักธรรมแคบ ๓.) มีอำนาจ ซึ่งจะนำไปสู่ความขัดแย้ง และคอรัปชั่นในอนาคต”
นอกจากนั้นในปี พ.ศ. ๒๕๓๑ หลังจากเกิดเรื่องอื้อฉาวกรณีที่ดินกับชาวนารอบวัด มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมช แสดงความคิดเห็นในหนังสือพิมพ์สยามรัฐ คอลัมน์ซอยสวนพลู ฉบับวันที่ ๑๑ สิงหาคม ๒๕๓๑ หน้า ๙ ว่า
“สำหรับผมเอง เห็นว่า วัดธรรมกายมีสภาพห่างไกลจากวัดที่เรารู้จักออกไปมาก เพราะมีแผนการค้าอย่างทันสมัย เช่นเดียวกับองค์การค้าร้านค้าอื่นๆ กล่าวคือ มีสินค้าที่จะขาย ได้แก่ การทำสมาธิ แล้วก็มีการโฆษณา ประชาสัมพันธ์ ให้คนมาซื้อสินค้านั้น ซึ่งก็ได้ผลดีมาก การขายสินค้านั้นก็ทำด้วยวิธีการที่ชาญฉลาด เพราะมิได้เก็บเงินค่าทำสมาธิจากผู้ที่ไปเข้าวัดอย่างตรงไปตรงมา แต่ทำในรูปทอดผ้าป่า…”
ถ้านับถอยหลังไปตั้งแต่เริ่มก่อตั้งวัดพระธรรมกายเป็นต้นมา(ปี ๒๕๒๐) พฤติกรรมตามที่นายแพทย์ประเวศ วะสี กล่าวไว้ มีความเข้มข้นขึ้นตามลำดับ ทั้งในแง่ของการโฆษณาประชาสัมพันธ์เพื่อระดมทุน และความขัดแย้งภายในวัด นับแต่ตั้งชื่อวัด(ปี พ.ศ. ๒๕๒๔)ตามชื่อผู้บริจาคที่ดินจำนวน ๑๙๖ ไร่ ว่า “วัดวรณีย์ธรรมกายาราม” และเปลี่ยนมาเป็น “วัดพระธรรมกาย” ในปีเดียวกัน อันมีสาเหตุมาจากความขัดแย้งอย่างรุนแรงด้านความคิด เกี่ยวกับการสร้างวัด ซึ่งอาจารย์วรณีย์ ต้องการให้สร้างวัดตามประเพณีนิยมแบบไทยๆ แต่พระธัมมชโยไม่เห็นด้วย และขัดขวางกลั่นแกล้งทุกวิถีทาง อาจารย์วรณีไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะได้โอนกรรมสิทธิ์ในที่ดินยกให้เป็นของวัดเรียบร้อยแล้ว แต่มาถึงขั้นมีการทะเลาะแตกหักกับพระธัมมชโย และพระธัมมชโยได้สั่งตัดคำ “วรณีย์” ออกจากชื่อของวัด ๑ ซึ่งสอดคล้องกับคำให้สัม-ภาษณ์ของนายสมัคร สุนทรเวช หัวหน้าพรรคประชากรไทย ว่า
“พ่อของนางสาววรณีย์เป็นลุงตน ได้รับมรดกมาจากป้า เมื่อจบการศึกษาจากต่างประเทศก็มาสอนที่วัดชนะสงคราม ได้เงินเดือนๆละ ๓,๐๐๐ บาท เมื่อคุณป้าคือ คุณหญิงหยด และคุณหญิงย้อย บอกให้นำเงินเดือนไปถวายพระ และด้วยความเลื่อมใสหลวงพ่อสด วัดปากน้ำ เมื่อลูกศิษย์ต้องการขยายวัดก็ได้มาชวน จึงได้บริจาคที่ดิน ๑๙๓ ไร่ให้ไป ซึ่งเป็นที่ตั้งของวัดในปัจจุบัน โดยใช้ชื่อในตอนแรกว่าวัดวรณีย์ธรรมกายารามจากนั้นไม่นาน มีข่าวว่านางสาววรณีย์จะนำเงิน ๕ ล้านบาทไปถวายหลวงพ่อลิงดำ ทำให้ลูกศิษย์หลวงพ่อสด ๒ องค์นี้ไม่พอใจ เมื่อวันเปิดตัววัดใหม่ ก็ไม่ได้เชิญนางสาววรณีย์ สุดท้ายญาติผู้พี่ของตนจึงได้นำเงินไปบริจาคให้วัดปากน้ำ สร้างศาลาหินอ่อนเพื่อนั่งสมาธิ ตั้งแต่นั้น วัดพระธรรมกายและคุณพี่วรณีย์ก็ขาดกัน และขอให้เปลี่ยนชื่อวัดใหม่ มีการใช้ชื่อธรรมกายมาจนถึงทุกวันนี้..” ๒(ต่อ)
โดยก่อนหน้านี้ ในปี พ.ศ. ๒๕๑๓ เมื่อศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรมก่อตั้งขึ้นมาใหม่ ได้จัดอบรมเป็นระยะๆ โครงการที่รู้จักกันดีในสมัยนั้น ก็คือ โครงการอบรมศาสนทายาท และอุปสมบทหมู่ภาคฤดูร้อน เป็นโครงการแรกที่จัดขึ้นมาเมื่อเดือนเมษายน ๒๕๑๕ ในการอบรมรุ่นแรก มีนักเรียน นิสิต นักศึกษา เข้ารับการอบรม ๖๐ คน ได้ผ่านขั้นตอนการอบรมธรรมทายาทอย่างทรหด อดทน ด้วยการสมาทานศีล ๘ อยู่กลด เอาชนะใจตนเองด้วยการฝึกสมาธิให้ใจหยุด ใจนิ่ง ในสภาพความเป็นอยู่ที่ปราศจากเครื่องอำนวยความสะดวกในการดำเนินชีวิตประจำวัน ท่ามกลางคูน้ำและคันดินที่เพิ่งถูกพลิกฟื้นขึ้นมาใหม่ จากสภาพท้องนาอันแห้งแล้ง ไม่มีต้นไม้ใหญ่ ไม่มีศาลาปฏิบัติธรรม ไม่มีโรงทานและเรือนไทย ดังที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ธรรมทายาทที่ผ่านการอบรมรุ่นแรกนี้ จึงได้รับการขนานนามว่า “ธรรมทายาทรุ่นทนทายาด”๓ นี่คือสัญญาณแห่งความวิปลาส ซึ่งจะนำไปสู่ความวิบัติ อันเกิดจากการกระทำของวัดพระธรรมกายเอง ที่พยายามหล่อหลอมอุดมการณ์แบบธรรมกายแก่ผู้เข้ารับการอบรม ต่อมาในปี พ.ศ. ๒๕๒๕ ทางวัดได้เสนอแผนการขยายพื้นที่วัดออกไปอีก ๖,๐๐๐ ไร่ ในนามโครงการสร้างสวนป่าชานเมือง สำหรับธุดงค์มหาชน มีการนำเสนอโครงการนี้ต่อรัฐบาลผ่านทางอธิบดีกรมป่าไม้ในขณะนั้น ซึ่งเป็นสมาชิกที่แข็งขันผู้หนึ่ง โดยหวังว่าจะได้รับการสนับสนุนช่วยเหลือในรูปกองทุน อย่างไรก็ตาม แผนนี้ถูกปฏิเสธจากคณะกรรมการสภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ๔ ทางวัดจึงได้หาแนวทางระดมทุนใหม่ เพื่อขยายพื้นที่ออกไป โดยได้จัดซื้อที่ดินจากกองมรดกของ มรว.สุวพรรณ สนิทวงศ์ ในราคาไร่ละ ๒๐,๐๐๐ บาท เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๔ ซึ่งเป็นที่มาของข้อพิพาทระหว่างวัดพระธรรมกายกับชาวนา ๕ จากนั้นในปี พ.ศ. ๒๕๒๗ ทางวัดพระธรรมกาย ได้ปรับปรุงโครงสร้างองค์กรให้มีความเป็นระบบแบบแผนยิ่งขึ้น โดยแบ่งสายงานออกเป็น ๓ ฝ่ายใหญ่ คือ ฝ่ายบริหารงานบุคคล ฝ่ายจัดหากองทุน และฝ่ายเผยแพร่ธรรมะ ขณะเดียวกันได้จัดทำโครงการชักชวนประชาชนเข้าวัด ๖ โดยกำหนดเป้าหมายไว้ ในปี พ.ศ. ๒๕๒๙ ว่าต้องชักชวนคนเข้าวัดให้ได้ถึง ๑๐๐,๐๐๐ คน และเพิ่มสูงขึ้นในปีถัดมาและในระยะนี้เอง เริ่มมีสีกาเข้ามาเกี่ยวข้องกับเจ้าอาวาส ดังคำให้สัมภาษณ์ของพระอดิศักดิ์ วิริยสกฺโก ในหนังสือพิมพ์มติชนรายวัน ฉบับวันที่ ๗ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๒ ว่า
“อาตมาในฐานะเป็นผู้คลุกคลีในการบริหาร มีความรู้สึกว่า บางครั้งการกระทำของเจ้าอาวาส เป็นไปด้วยอารมณ์มากกว่าเป็นไปด้วยเจตนารมณ์ร่วมกัน เริ่มเมื่อสร้างวัดเสร็จประมาณปี ๒๕๒๗ – ๒๕๒๘ ตอนนั้นเจ้าอาวาสเริ่มเปลี่ยนไป ไม่อยู่วัด เริ่มลับๆล่อๆไปอยู่เชียงใหม่ ถ้ามีงานจึงจะกลับมาสักครั้ง อยู่เชียงใหม่จะพาเศรษฐีทั้งหลายที่บริจาคให้กับวัดไปปฏิบัติธรรม ข้ออ้างของท่านคือบรรยากาศในวัดธรรมกายไม่สงบ เสร็จแล้วอาตมามองดูว่ามันเลยเถิด เช่น ท่านกล่าวชมสีกาต่างๆ สำนวนกล่าวชม เป็นลักษณะชายหนุ่มชมหญิงสาว มากกว่าที่จะเป็นความเมตตาของครูบาอาจารย์ อาตมาได้ยินด้วยตนเอง ยกตัวอย่าง ชมโยมผู้หญิงว่า “แหม! สวยจังเลย แก้มยุ้ย ติ่งหูสวย” ถ้าเป็นปรกติอาตมาจะเตือน แต่เมื่อถึงจุดที่สภาวะเจ้าอาวาสมีอิทธิพลสูง ไม่ใช่อาตมาจะตักเตือนได้ เป็นสภาวะที่ทุกอย่างเป็นคำสั่งของเจ้าอาวาส…”
ซึ่งถ้าพิจารณาจากคำสัมภาษณ์ของพระอดิศักดิ์ วิริยสกฺโก ขณะที่พำนักอยู่วัดพระธรรมกาย จะเห็นได้ว่า บรรยกาศภายในวัด เริ่มตึงเครียดมากขึ้นตามลำดับ ซึ่งสอดคล้องกับงานวิจัยของ อภิญญา เฟื่องฟูสกุล เขียนไว้ว่า ในยุคนี้ แม้จะมีความเป็นระบบแบบแผนมากขึ้น แต่ในทางปฏิบัติ โดยเฉพาะกระบวนการตัดสินใจ ไม่ได้เป็นไปในเชิงกระจายอำนาจ ทำให้เกิดความลักลั่น และเปิดโอกาสให้คนบางส่วนใช้ช่องว่างดังกล่าวสร้าง “กลุ่ม” หรือแนวร่วมของตนเพื่อขวางอีกคนหนึ่ง หรืออีกกลุ่มหนึ่ง(ต่อ)
ศูนย์กลางธรรมกายสากล ศูนย์กลางการค้าบุญระดับโลก
กระทั่งในปี พ.ศ. ๒๕๒๘ และ ๒๕๒๙ เมื่อทางวัดจัดซื้อที่ดิน จำนวน ๒,๐๐๐ ไร่ ได้สำเร็จ เพื่อสานฝันในโครงการศูนย์กลางธรรมกายสากลแห่งโลก ทำให้ความขัดแย้งกับชาวบ้านส่วนหนึ่งที่มีอยู่เดิมรุนแรงขึ้น ซึ่งเป็นผู้เช่าที่จากเจ้าของที่ที่ขายให้แก่วัด จนชาวบ้านบางส่วนประมาณ ๓๐ คนได้เข้าร้องทุกข์ต่อกองปราบปราม กล่าวหาพระธัมมชโย พระทัตตชีโว พระปลัดสุธรรม สุธมฺโม นายสุนทร ศรีรัตนา และนายผ่อง เล่งอี้ รวมทั้งสิ้น ๕ ข้อหา เมื่อวันที่ ๑๘ มกราคม ๒๕๒๘ นอกจากนั้น ในปีเดียวกัน(๒๕๒๘) พระภาวนาวิริยคุณ รองเจ้าอาวาส เป็นผู้มีบทบาทมากที่สุดในภาคปฏิบัติ เป็นผู้รับคำสั่งจากพระธัมมชโยไปปฏิบัติ ๘ ใช้อำนาจและความยิ่งใหญ่อันไม่ชอบธรรมข่มขู่กดขี่ คิดค้นกโลบาย เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ เช่น ในปี พ.ศ. ๒๕๒๘ ทางวัดธรรมกายต้องการให้ที่ดินของวัด ๒,๐๐๐ กว่าไร่เชื่อมเป็นผืนเดียวกัน แต่เจ้าของโรงเรียนอนุบาลแสงเทียนไม่ยอมขายให้ เพราะเป็นห่วงการศึกษาของเด็กในพื้นที่ พระเผด็จ ทตฺตชีโว ได้วางแผนใช้หน่วยพิทักษ์ป่าที่มาอบรมภายในวัดก่อนบรรจุเป็นข้าราชการ ให้ทำการนานัปการเพื่อบีบคั้นทั้งร่างกายและจิตใจ แต่ยังไม่ได้ผล จนในที่สุด พระทัตตชีโว ได้มีคำสั่งเด็ดขาดให้หน่วยพิทักษ์ป่ากลุ่มหนึ่ง ใช้กำลังข่มขืนบุตรสาวเจ้าของโรงเรียน จนเจ้าของตัดสินใจขายให้ทางวัดในวันรุ่งขึ้น ๙
เมื่อทางวัดสามารถขยายพื้นที่ออกไปได้สำเร็จ ในปีถัดมา(๒๕๒๙) มูลนิธิธรรมกาย จึงจัดส่งพิมพ์เขียวของแผนการตลาด เพื่อโปรโมต “สินค้า” (การทำบุญให้กลายเป็นสินค้า) ดังกล่าวเข้าประกวดใน “โครงการสุดยอดแผนการตลาด” ที่จัดโดยมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และสมาคมจัดการธุรกิจแห่งประเทศไทย และได้รับคัดเลือกเป็นหนึ่งใน ๑๙ สุดยอดแผนการตลาดประจำปีนั้น ๑๐ ซึ่งสามารถชักชวนคนเข้าวัดได้ตามเป้าหมายที่วางไว้ในปี พ.ศ. ๒๕๒๗ และเป็นช่วงที่วัดพระธรรมกายได้ระดมทุนสร้างฝัน โครงการศูนย์กลางธรรมกายสากลแห่งโลก อย่างเข้มข้น จน น.พ.ประเวศ วะสี เขียนหนังสือ สวนโมกข์–ธรรมกาย–สันติอโศก ในปี พ.ศ. ๒๕๓๐ เสนอแนะให้วัดพระธรรมกายพิจารณาตนเอง ๓ ประการ ด้วยกัน กล่าวคือ
๑. “ธรรมกาย” ไม่ควรชูเรื่อง “ผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นพระพุทธเจ้า” เพราะจะทำให้ต้องไม่ทะเลาะกับคนจำนวนมาก ในทางทฤษฎี ควรขยายการสอนธรรมะให้ครอบคลุมพุทธธรรมโดยกว้างขวาง และขยายเรื่องทางปัญญาให้ชัดเจน มิฉะนั้นจะเป็นช่องโหว่เรื้อรังหรือถาวร
๒. อย่าชู “ธรรมกาย” ให้เป็นเอกเทศ และดูเหมือน ไปบุกรุกเบียดพุทธอื่นๆ จะก่อความขัดแย้ง ซึ่งจะมีผลกระทบย้อนกลับมาหาตัว ควรชูพุทธเป็นส่วนรวม
๓. ลดภาพพจน์ในความต้องการทางการเงินลง ควรจะดำเนินการในทางที่ไม่ต้องใช้เงินมากนัก โดยการกระจายยิ่งกว่าการที่จะกระจุกให้ใหญ่ และแพงเพิ่มขึ้นอีกต่อไปเมื่อครั้งพระพุทธเจ้ายังทรงมีพระชนน์ชีพอยู่ ขบวนการของพระองค์ก็ใหญ่โตน่าดู น่าศึกษาว่าพุทธองค์จัดตั้งอย่างไร จึงได้ผลดีแต่พระพุทธเจ้าคงจะรับสั่งไม่ได้ว่า “ถ้าไม่ได้เดือนละ ๑๕ ล้าน เราอยู่ไม่ได้”
ในปีต่อมา(๒๕๓๑) ขณะที่ปัญหาความขัดแย้งกับชาวนารอบวัดรุนแรงขึ้น มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ได้เขียนบทความโจมตีการใช้เงินซื้อที่ดินของวัดพระธรรมกาย ลงในหนังสือพิมพ์สยามรัฐ คอลัมน์ซอยสวนพลู วันที่ ๑๙ กรกฎาคม ๒๕๓๑ น. ๙ อย่างรุนแรงว่า
“ผมเห็นว่า การที่วัดเรี่ยไรเงินจากอุบาสกอุบาสิกา เพื่อไปซื้อที่เป็นจำนวนถึง ๒,๐๐๐ ไร่นั้น เป็นการหรูหราฟุ่มเฟือยอย่างแน่นอน และเมื่อคำนึงว่า วัดธรรมกายในขณะนี้ มีเนื้อที่กว้างขวางใหญ่โต และตกแต่งเป็นระเบียบสวยงามอยู่แล้ว ก็ยิ่งทำให้นึกว่า การเพิ่มบริเวณออกไปถึง ๒,๐๐๐ ไร่นั้น เป็นการเกินความจำเป็นจริงๆ ไม่มีทางหลีกเลี่ยงที่จะมิให้คิดเช่นนั้นได้ แสดงให้เห็นว่า ใครก็ตาม ที่เป็นผู้วางแผนการพัฒนาของวัดธรรมกายนั้น เป็นผู้ที่ฟุ้งเฟ้อไม่มีประมาณ ถ้าหากเป็นพระ ก็เป็นพระที่ขาดสมณสารูปเอามากทีเดียว”(ต่อ)
ธุรกิจผู้ทำบุญ กับกลุ่มกัลยาณมิตร
แต่กระนั้นก็ตาม วัดพระธรรมกายกลับเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ในปีเดียวกัน อันเป็นยุคทองของธุรกิจที่ดิน มูลนิธิธรรมกายถึงกับกระโดดลงมาทำโครงการอสังหาริมทรัพย์เอง มีโครงการบ้านจัดสรร และที่ดินอื่นๆ เกิดขึ้นมามากมาย ไปจนถึงบ้านพักให้เช่า ขายหนังสือ เสื้อผ้า ของที่ระลึก เทป และอุปกรณ์นั่งกลด ซึ่งประทับสัญลักษณ์ธรรมกาย เพื่อขายให้แก่บรรดาสาวกทั้งหลายที่ไปร่วมปฏิบัติธรรม
บริษัทต่างๆ ที่ทำธุรกิจในด้านนี้ ได้แก่ บริษัทดูแวค มีทุนจดทะเบียน ๑ ล้านบาท ประกอบธุรกิจพัฒนาที่ดิน บริษัทดีเวิลด์ มีทุนจดทะเบียน ๑ ล้านบาท ทำโครงการตะวันธรรม ประกอบธุรกิจพัฒนาที่ดิน บริษัทเอพริล ทุนจดทะเบียน ๓ ล้านบาท รับสัมปทานให้เช่าบ้านพักบนภูกระดึง จากกระทรวงเกษตรฯ ๓๐ ปี บริษัทดอกหญ้า ทุนจดทะเบียน ๕ แสนบาท บริษัทบ้านหนูแก้ว ประกอบธุรกิจขายหนังสือ เสื้อผ้า ของที่ระลึก บริษัทบัวบานการเกษตร ทุนจดทะเบียน ๑ ล้านบาท ทำโครงการตะวันทอง ประกอบธุรกิจพัฒนาที่ดิน บริษัทเมืองแก้วมณี ประกอบธุรกิจ โครงการอสังหาริมทรัพย์ คอนโดมิเนียมและอาพาร์ตเมนต์ บริษัทยูทาวน์ ทุนจดทะเบียน ๑๐ ล้านบาท ทำโครงการรัตนปุระ บริษัทดีวีเอ็น ประกอบธุรกิจบ้านจัดสรร ในนามโครงการวิภาวันวิลล่า และบริษัทธรรมกิจนิเวศน์ ทำโครงการกิจนิเวศน์ ประกอบธุรกิจบ้านจัดสรร ๑๑ นอกจากนั้น ยังมี กลุ่มกัลยาณมิตร ทำหน้าที่ออกไปบอกบุญจากธรรมทายาทที่ร่วมนั่งปฏิบัติธรรม เพื่อนำเงินมาสร้างลานธุงคสถานให้ใหญ่ที่สุดในโลก เช่น บอกบุญถวายผ้าป่า จัดสถานที่รับบริจาค เพื่อร่วมสร้างลานธุดงคสถาน และจัดพิมพ์วารสารกัลยาณมิตรแจกจ่ายไปยังสมาชิกทั่วประเทศ เพื่อเสริมสร้างและจรรโลงพุทธศาสนา และเพื่อสนองตอบความต้องการของสมาชิกที่ต้องการนิพพาน ซึ่งทางวัดได้กำหนดการรับบริจาคปัจจัยว่า เป็นกองทุนหนังสือกัลยาณมิตรเพื่อหลวงพ่อธัมมชโย โดยแบ่งจุดรับบริจาคไว้ดังนี้ คือ ๑.ในงานวันกฐิน หรือวันสำคัญทางศาสนา มีจุดรับบริจาคที่วัดพระ-ธรรมกาย ๑๕ จุด ๒.วันอาทิตย์ รับบริจาค ณ วัดพระธรรมกาย มี ๕ จุดตามป้ายประกาศ ๓.วันธรรมดา จันทร์–เสาร์ จะเปิดรับบริจาค ณ สำนักงานกัลยาณมิตร อาคารสมาคมศิษย์เก่า มหา-วิทยาลัยเกษตรศาสตร์ และ ๔. ธนาณัติ ส่งไปที่วัดพระธรรมกาย ๑๒(ต่อ)
เงิน-อำนาจ-อุดมการณ์ของธัมมชโย
และต่อมาในเดือนกันยายน พ.ศ. ๒๕๓๓ ทางวัดพระธรรมกายได้จัดโครงสร้างการทำงานใหม่อีกครั้งหนึ่ง ภายใต้การผลักดันของพระมโน เมตฺตานนฺโท มีการออกระเบียบ ประกาศ และขัอบังคับต่างๆ ให้กระจายอำนาจมากขึ้น แต่ในทางปฏิบัติ อำนาจก็ยังกระจุกตัวอยู่กับเจ้าอาวาส ทำให้เกิดความขัดแย้งส่วนบุคคลในระดับสูงขององค์กร จนท่านเมตตานันโทภิกขุต้องจรลีไปอาศัยอยู่วัดราชโอรสาราม เนื่องจากเกิดการแข่งขันกันทำงานให้เป็นที่โปรดปราน และได้ใกล้ชิดตัวเจ้าอาวาส(ซึ่งถูกสร้างภาพให้เป็นบุคคลพิเศษ) จนก่อให้เกิดความอึดอัด และตึงเครียดทางจิตใจ เป็นเหตุให้บางคนต้องลาออกไป แต่ก็มีบางรายที่ลงเอยด้วยโศกนาฏกรรม พระภิกษุรูปหนึ่ง(พระชิตชัย มหาชิโต) ๑๓ ที่เป็นกำลังสำคัญในการก่อตั้งวัดมาตั้งแต่ต้น ได้ชื่อว่าอุทิศตนอย่างสุดจิตสุดใจ และเป็นที่รักเคารพยิ่งของชาวธรรมกายมรณภาพลงในวัด ด้วยการฆ่าตัวตาย หลังจากทุกข์ทรมานด้วยอาการเครียดของโรค Schizophrenia อย่างแรงที่ท่านพยายามปกปิดอยู่เป็นแรมปี ๑๔
ขณะที่ภายในวัดเกิดความขัดแย้งขึ้นนั้น โครงการธรรมทายาท รุกคืบหน้าไปยังต่างจังหวัดอย่างต่อเนื่อง ขยายออกไปตามชมรมพุทธศาสตร์ของมหาวิทยาลัยต่างๆ สถาบันราชภัฏ และสถาบันเทคโนโลยีราชมงคลในส่วนภูมิภาค ปัจจุบันมีเครือข่ายมากถึง ๕๐ สถาบัน ๑๕ จากนั้นในปี พ.ศ. ๒๕๓๔ ด้วยผลงานและความสัมพันธ์ที่ทางวัดสร้างไว้ ได้อำนวยประโยชน์ให้พระธัมมชโยเลื่อนสมณศักดิ์ จากพระราชาคณะชั้นสามัญ เป็น“พระสุธรรมยานเถร” และได้เลื่อนเป็นพระภาวนาวิริยคุณในปีถัดมา พอปี พ.ศ. ๒๕๓๖ รองเจ้าอาวาสได้รับรางวัลเสมาธรรมจักร ในฐานะผู้ทำคุณประโยชน์แก่พระพุทธศาสนา จากพระเทพรัตนราชสุดาสยาม-บรมราชกุมารี ๑๖ ขณะที่อะไรดูจะสดใสง่ายไปทุกอย่าง ก็เกิดข่าวอื้อฉาว กรณีนายสอง วัชรศรีโรจน์ ถูกตรวจสอบเรื่องปั่นหุ้น ว่ามีส่วนโยงใยกับวัดพระธรรมกาย๑๗
พอในปีต่อมา(๒๕๓๗) มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่ ได้มอบปริญญาพุทธศาสตร์ดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ แก่เจ้าอาวาส ๑๘ ซึ่งมีความโลภเป็นเจ้าเรือนอยู่แล้ว ยิ่งทะยานอยากไม่รู้จักพอ จึงได้แสวงหาการยอมรับในแวดวงมหาวิทยาลัย โดยให้สมาชิกฆราวาสระดับแกนนำกลุ่มกัลยาณมิตรในจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นกรรมการอยู่ในคณะกรรมการส่งเสริมมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เสนอชื่อเจ้าอาวาส และรองเจ้าอาวาส ให้ได้รับปริญญาดุษฎีกิตติมศักดิ์ สาขาศิลปศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ แต่ไม่ผ่านการพิจารณา เนื่องจากมหาวิทยาลัยไม่มีนโยบายมอบปริญญากิตติมศักดิ์แด่พระภิกษุ ๑๙แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 51 16:55:24 ท่าดีทีเหลว กระบวนการพิจารณาฝ่ายสงฆ์ และบ้านเมืองต่อกรณีธรรมกาย หรือจะเป็นไฟไหม้ฟาง
กระทั่งมาในปี พ.ศ. ๒๕๔๑ วัดพระธรรมกายได้ออกโฆษณาชุด “ปาฏิหาริย์-อัศจรรย์ตะวันแก้ว” เพื่อระดมทุนสร้างมหาธรรมกายเจดีย์ ให้เสร็จในปี พ.ศ. ๒๕๔๓ เป็นข่าวครึกโครมโหมสะพัดตามหน้าหนังสือพิมพ์ต่างๆ สร้างความเคลือบแคลงสงสัยให้แก่ชาวพุทธ จนลุกฮือขึ้นมาร้องเรียนถึงความไม่ชอบมาพากลของวัดพระธรรมกาย เห็นได้จากโพลของสถาบันราชภัฏสวนดุสิต สำรวจความคิดเห็นของประชาชนขณะนั้น ในประเด็นคำถาม ข่าวทางพุทธศาสนาที่คาใจคนไทยมากที่สุด ปรากฏว่า ข่าววัดพระธรรมกาย ติดอันดับ ๑ คิดเป็น ๔๕.๙% ๒๔ ในจำนวน ๔ ข่าวคาว ในที่สุด คณะกรรมาธิการ การศาสนา ศิลปะ และวัฒนธรรม สภาผู้แทนราษฎร พิจารณาญัตติตรวจสอบวัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรก ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๔๑
ต่อมากรมการศาสนา ได้ตั้งคณะทำงานตรวจสอบหนังสือของวัดพระธรรมกาย ตามคำสั่งที่ ๒๓๕/๒๕๔๑ จำนวน ๑๑๓ เล่ม มีข้อสรุปออกมา ๔ ประการด้วยกัน กล่าวคือ ๑.) การสอนเรื่องนิพพานเป็นอัตตา ผิดกับคำสอนในพระไตรปิฎก ๒.) เน้นอิทธิปาฏิหาริย์ หลอกคนให้เชื่อ ๓.) ทำการเรี่ยไรเงิน และ ๔.) สร้างพระพุทธรูปผิดจากพุทธศิลป์เดิม โดยอ้างว่า สร้างตามนิมิต ๒๕ หลังจากนั้น วันที่ ๑๒ ธันวาคม ๒๕๔๑ ที่ประชุมมหาเถรสมาคม ได้พิจารณาปัญหาวัดพระธรรมกาย และมอบหมายให้พระพรหมโมลี เจ้าอาวาสวัดยานนาวา เจ้าคณะภาค ๑ รับหน้าที่สอบสวน ๓ ประเด็นด้วยกัน กล่าวคือ เรื่องการโฆษณาวัตถุมงคล การก่อสร้างศาสนสถานใหญ่โต และการเรี่ยไรเงินทวนกระแสสังคม โดยกล่าวอ้างอิทธิปาฏิหาริย์ และให้เสนอผ่านเจ้าคณะหนใหญ่
ในช่วงนั้น กรมการศาสนา ดูจะเอาจริงเอาจังกับการแก้ไขปัญหาวัดพระธรรมกายให้ลุล่วงไปด้วยดี มีการตั้งคณะทำงานหาข้อเท็จจริงในประเด็นต่างๆ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการถึงกับโดดมากำกับ เข้าไปพบพระพรหมโมลีถึงที่วัด พร้อมกับชี้ชัดลงไปว่า การสอนเรื่องนิพพานเป็นอัตตาไม่ถูกต้อง ๒๖ พร้อมกับให้วัดพระธรรมกายปฏิบัติตามมติของมหาเถรสมาคม ๔ แนวทางด้วยกัน กล่าวคือ ๑.) ให้ตั้งสำนักวิปัสสนาปฏิบัติตามหลักวิปัสสนาที่ถูกต้อง ๒.) ให้ตั้งโรงเรียนพระปริยัติธรรม สอนให้เป็นระบบที่ถูกต้อง ๓.) เปลี่ยนคำสอนที่ว่านิพพานเป็นอัตตา และ ๔.) ให้วัดพระธรรมกายปฏิบัติตามกฎมหาเถรสมาคม ข้อบังคับ ระเบียบ คำสั่ง มติ ประกาศอย่างเคร่งครัด ๒๗
และในระยะเวลาไล่เลี่ยกันนั่นเอง รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการ และประธานที่ปรึกษากรรมมาธิการ การศาสนา ศิลปะ และวัฒนธรรม สภาผู้แทนราษฎร ได้นำข้อมูลที่ได้เก็บรวบรวมมาก่อนหน้านั้น ถวายแด่สมเด็จพระสังฆราช พอในวันที่ ๕ มี.ค. ๔๒ สมเด็จพระสังฆราช ทรงมีรับสั่งให้นำเรื่องวัดพระธรรมกายเข้าพิจารณา และที่ประชุมมีมติออกมาให้เจ้าคณะภาค ๑ รับไปพิจารณาละเมิดพระลิขิตพระสังฆราช
ในการประชุมครั้งต่อมา มหาเถรสมาคมได้มีมติในที่ประชุมให้ดำเนินการตามแนวทางเดิม พร้อมกับมอบเอกสารข้อมูลต่างๆ ให้กรรมการมหาเถรสมาคมไปศึกษาเพิ่มเติม ส่วนด้านรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการ ให้เพิ่มประเด็นการถือครองที่ดินของธัมมชโย เข้าในที่ประชุมมหาเถรสมาคม ในวันที่ ๑๙ มี.ค. ๔๒ แต่ที่ประชุมให้เลื่อนการพิจารณาออกไป โดยอ้างว่ากรรมการฯ บางรูปอ่านเอกสารไม่จบ ๒๘ ในที่สุดสมเด็จพระสังฆราชได้มีพระลิขิตออกมาว่า
“การโกงสมบัติผู้อื่น ตั้งแต่ ๕ มาสกขึ้นไป คือประมาณไม่ถึง ๓๐๐ บาทในปัจจุบัน ภิกษุต้องอาบัติปาราชิก ฐานผิดพระธรรมวินัย พ้นจากความเป็นพระทันที ในกรณีนี้ ไม่ว่าจะมีผู้รู้เห็นหรือไม่ ไม่ว่าจะมีการสั่งให้สึก ไม่ว่าจะมีการจับสึก หรือไม่ก็ตาม ภิกษุผู้ละเมิดพระธรรมวินัยข้อนี้ ต้องอาบัติปาราชิก พ้นจากความเป็นพระโดยอัตโนมัติ…”
ที่ประชุมมหาเถรสมาคม ได้พิจารณาพระลิขิตฉบับนี้อย่างกว้างขวาง พร้อมกับมอบหมายให้พระพรหมโมลีดูแล ติดตามหนังสือตอบรับปฏิบัติตามของวัดพระธรรมกาย แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านี้ ในที่สุด สมเด็จพระสังฆราช ทรงมีพระลิขิตออกมาอีกครั้ง เป็นฉบับที่ ๒ ลงวันที่ ๕ เม.ย. ๔๒ ว่า
“ความบิดเบือนพระพุทธธรรมคำทรงสอน โดยกล่าวว่าพระไตรปิฎกบกพร่อง เป็นการทำให้สงฆ์ที่หลงเชื่อคำบิดเบือน แตกแยกออกไป กลายเป็นสอง มีความเข้าใจ ความเชื่อถือพระพุทธศาสนาตรงกันข้าม เป็นการทำลายพระพุทธ-ศาสนา ทำสงฆ์ให้แตกแยก
ส่วนที่มิใช่เป็นการลงโทษ แต่เป็นการทำที่ถูกต้อง คือต้องมอบสมบัติทั้งหมดที่เกิดขึ้นในขณะเป็นพระให้แก่วัด ทันที”
แม้ว่าสมเด็จพระสังฆราช ทรงมีพระลิขิต ออกมาอีกฉบับก็ตาม ที่ประชุมมหาเถรสมาคมดู จะเฉยเมย เพียงมอบพระลิขิตสมเด็จพระสังฆราช ให้กับเจ้าคณะภาค ๑ เท่านั้น และให้เจ้าคณะภาค ๑ รายงานเจ้าคณะหนกลางทราบ กระทั่งปลาย เดือนเมษายน ๔๒ วันที่ ๒๖ สมเด็จพระสังฆราช ทรงมีพระลิขิตออกมาเป็นฉบับที่ ๓ เพิ่มเติมจาก ฉบับก่อนว่า
“ไม่คิดให้มีโทษ เพราะคิดในแง่ยกประโยชน์ ให้ ว่าในขั้นต้นอาจมิใช่มีเจตนาถือเอาสมบัติ ของวัดเป็นของตนจริงๆ แต่เมื่อถึงอย่างไรก็ ไม่ยอมมอบคืนสมบัติทั้งหมดที่เกิดขึ้นในขณะเป็น พระ ให้แก่วัด ก็แสดงชัดแจ้ง ว่าต้องอาบัติปาราชิก ต้องพ้นจากความเป็นสมณะโดยอัตโนมัติ ต้องถูก จัดการอย่างเด็ดขาด เช่นเดียวกับผู้ไม่ใช่พระ ปลอมเป็นพระ ด้วยการนำผ้ากาสาวพัสตร์ไปครอง ทำ ความเศร้าหมองเสื่อมเสีย ให้เกิดแก่สงฆ์ใน พระพุทธศาสนา”
หลังจากพระลิขิตฉบับนี้ออกมา มีการสร้างข่าวว่าเป็นพระลิขิตปลอม สร้างความสับสนให้แก่สังคม อีกทั้งการดำเนินการฝ่ายสงฆ์ก็ไม่มีความคืบหน้าจนสมเด็จพระสังฆราชมีพระลิขิตออกมาอีกว่า
“ในกรณีเกี่ยวกับเรื่องวัดพระธรรมกาย เราได้ทำหน้าที่ของสมเด็จพระสังฆราชสมบูรณ์ตามอำนาจแล้ว จึงไม่มีอะไรจะพูดอีกขณะนี้
ขออนุโมทนาทุกท่านที่สนใจห่วงใยพระพุทธศาสนา แสดงความเป็นคนดี ด้วยมีกตัญญูกตเวทิตาธรรม”
และต่อมาที่ประชุมคณะรัฐมนตรี มีมติให้สำนักงานตำรวจแห่งชาติ อารักขาสมเด็จพระ-สังฆราช ให้กระทรวงศึกษาธิการ และกรมการศาสนา ดำเนินทุกวิถีทางเพื่อสนองพระบัญชาสมเด็จพระสังฆราช และให้กรมที่ดิน อำนวยความสะดวกแก่เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย ในกรณีโอนที่ดิน ในชื่อเจ้าอาวาสเป็นของวัด และในช่วงเวลาไล่เลี่ยกันนั่นเอง สมเด็จพระสังฆราชได้มีพระลิขิตออก แจ้งให้แก่ที่ประชุมมหาเถรสมาคม ในวันที่ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๔๒ ว่า
“ได้แจ้งให้เป็นที่เข้าใจชัดเจนดีทั่วกันแล้วก่อนหน้านี้ ว่าในตำแหน่งผู้เป็นสมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ได้ทำหน้าที่เกี่ยวกับเรื่องอดีตเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย เพื่อเทิดทูนรักษาพระพุทธศาสนาให้พ้นถูกทำลาย สมบูรณ์ที่สุดแล้วตามอำนาจ
ท่านกรรมการมหาเถรสมาคมทั้งหลายจะทำอะไรต่อไปตามความต้องการ จะไม่มานั่งรับรู้รับฟังในที่ประชุมวันนี้ ที่ ๑๐ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๔๒”(ต่อ)
พระลิขิตฉบับนี้เป็นฉบับที่สุดท้าย ที่สมเด็จพระสังฆราช ได้ทำหน้าที่ของท่านในฐานะประมุขสงฆ์ ขณะที่ผองชนต่างเฝ้ารอคำพิจารณาจากที่ประชุมมหาเถรสมาคมว่า จะยุติปัญหาวัดพระธรรมกายลงได้ เมื่อมติมหาเถรสมาคมออกมาไม่ชัดเจน ต่อการดำเนินการกับวัดพระธรรมกาย จึงทำให้มหาชนที่เฝ้ารอผลพิจารณาของมหาเถรสมาคมไม่พอใจ จนพระธรรมปิฎก ได้ออกมาสัมภาษณ์ เตือนสติสังคมไทย และให้มหาเถรสมาคม แสดงจุดยืนที่ชัดเจนต่อการแก้ไขปัญหาวัดพระธรรมกาย โดยคำนึงถึงพระธรรมวินัยเป็น
หลักหลังจากนั้นมาไม่กี่วัน ธัมมชโยได้ส่งตัวแทนนำโฉนดที่ดินจำนวน ๕ แปลง มาแสดงให้กรมการศาสนาตรวจสอบ เพื่อลดกระแสสังคมที่ร้อนแรงอยู่ในเวลานั้น แต่ก็ไม่สามารถโอนได้ เนื่องจากเอกสารไม่ครบ ต่อมาตัวแทนธัมมชโยเข้าหารือกับกรมการศาสนา และกรมที่ดิน ยืนยันที่จะมอบที่ดินแก่วัดพระธรรมกายให้ครบ ภายใน ๗ วัน (๑๘–๒๕ พ.ค. ๔๒) ส่วนที่ดินแปลงอื่น ทางวัดอ้างว่าต้องปรึกษาผู้บริจาคก่อน และจะทำการโอนให้ภายใน ๓๐ พ.ค. ๔๒ พร้อมกันนั้น กรมการศาสนาได้ตั้งคณะกรรมการแก้ไขปัญหาวัดพระธรรมกาย และคณะอนุกรรมการ อีก ๑ ชุด เพื่อพิจารณาเรื่องที่ดิน และพระธรรมวินัย ๒๙
ทางฝ่ายมหาเถรสมาคม เวลาล่วงเลยมาครึ่งค่อนปี ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้า ซ้ำยังพยายามตั้งอนุกรรมการขึ้นมา ทำหน้าที่ติดตามมติของมหาเถรสมาคม ส่วนกรมการศาสนา หลังจากตั้งคณะกรรมการแก้ไขปัญหาวัดพระธรรมกายขึ้นมาแล้ว ได้มอบหมายให้ นายมาณพ พลไพรินทร์ ยื่นข้อกล่าวหาธัมมชโย อาบัติปาราชิก กรณีที่ดิน และบิดเบือนหลักพระธรรมคำสอน ให้มีการสอบสวนอธิกรณ์ แต่ที่ประชุมมหาเถรสมาคมอ้างว่า ให้รอศาลสงฆ์พิจารณาก่อน ๓๐
ต่อมาวันที่ ๑ มิ.ย. ๔๒ ผู้แทนธัมมชโยแจ้งไม่ยอมโอนที่ดิน โดยให้เหตุผลว่า ต้องรอศาลสงฆ์ที่ดำเนินการอยู่ในขณะนี้ได้ข้อยุติก่อนจึงจะโอน จนเป็นเหตุให้รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการไม่พอใจ มอบหมายให้กรมการศาสนาออกจดหมายถึงธัมมชโย ให้รีบโอนที่ดิน ๑,๗๔๗ ไร่ ๒ งาน ๘๗ ตาราวา ในเขตพื้นที่ ๑๕ จังหวัดคืนให้แก่วัดพระธรรมกาย ภายในวันที่ ๑๐ มิ.ย. ๔๒ เมื่อถึงเวลากำหนด ธัมมชโยได้ให้ตัวแทนโอนที่ดินเพียง ๑๒ แปลง รวม ๓๐๔ ไร่ ในพื้นที่ จ.ชลบุรี จันทบุรี และลพบุรี เท่านั้น จนในที่สุดรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการ จึงสั่งให้ดำเนินคดีกับธัมมชโย ๓ ข้อหา คือ ๑.) แจ้งความเท็จต่อเจ้าพนักงาน ๒.) เป็นเจ้าพนักงานยักยอกทรัพย์ และ ๓.) เป็นเจ้าพนักงานละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ ๓๑ ขณะเดียวกัน ทางด้านเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ตั้งคณะกรรมการสอบสวนขึ้นมาอีก ๑ ชุด เพื่อติดตามกรณีที่ดินวัดพระธรรมกาย ส่วนมหาเถรสมาคมไม่ได้นำกรณีวัดพระธรรมกายมาพิจารณาในที่ประชุมในเดือนมิถุนายนแต่อย่างใด
จากการยื่นข้อกล่าวหาของนายมาณพ พลไพรินทร์ และนายสมพร เทพสิทธา ก่อนหน้านี้ ได้มีการถกเถียงกันอย่างกว้างขวางต่อการพิจารณาของพระพรหมโมลีที่ว่า “ฆราวาสไม่สามารถฟ้องพระได้” กระทั่งในวันที่ ๑๕ ส.ค. ๔๒ ที่ประชุมมหาเถรสมาคม มีมติออกมาอีกครั้งว่า “ฆราวาสสามารถฟ้องพระได้” และให้พระพรหมโมลี ทำหนังสือเป็นลายลักษณ์อักษรชี้แจงเหตุผลให้ชัดเจนต่อที่ประชุมคราวหน้า
และต่อมาในวันที่ ๒๕ สิงหาคม ๒๕๔๒ ธัมมชโย เข้ามอบตัวต่อพนักงานสอบสวนที่วัดชนะสงคราม ในคดีฉ้อโกง และเป็นเจ้าพนักงานปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ และได้รับประกันตัวไปในวงเงิน ๒ ล้านบาท ส่วนในด้านที่ประชุมมหาเถรสมาคม วันที่ ๒๓, ๒๕ ส.ค. และวันที่ ๑๔ ,๒๐ ก.ย. ๔๒ ก็ยังไม่ดำเนินการอะไรให้ก้าวไปกว่าที่แล้วมา มิหนำยังประวิงเวลา ด้วยการปรับปรุงมติของที่ประชุมบ้าง ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการเสนอความเห็นบ้าง หรือมีการหยิบยกประเด็นอื่นขึ้นมาพิจารณาแทนเรื่องวัดพระธรรมกายบ้าง เป็นต้น(ต่อ)
ส่วนภาคประชาชนขณะนั้น ได้มีการเคลื่อนไหวมาอย่างต่อเนื่อง นับตั้งแต่ทำปัพพาชนียกรรมที่วัดสวนแก้ว รวบรวมรายชื่อถวายกำลังใจและสนับสนุนพระลิขิตของสมเด็จพระสังฆราช เล่นละครเตือนสติมหาเถรสมาคมที่วัดสระเกศ เปิดเวทีอภิปรายที่สนามหลวง ตลอดจนสัมมนาอภิปรายให้ความรู้กับประชาชน ตามวัด มหาวิทยาลัยต่างๆ หรือแม้ในรัฐสภา ก็มีการจัดสัมมนา อภิปราย อย่างต่อเนื่อง นอกจากนั้น ยังมีกลุ่มต่างๆ ผุดขึ้นมาเคลื่อนไหว ประท้วงให้ดำเนินการกับธัมมชโยขั้นเด็ดขาด อาทิ กลุ่มธรรมาธิปไตย ชมรมพระเครื่อง กลุ่มแม่บ้านจังหวัดนครปฐม ตลอดจนคณาจารย์พิเศษ มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (มจร.) วิทยาเขตภาคเหนือ วัดสวนดอก จังหวัดเชียงใหม่ ที่ออกมาแสดงจุดยืนของตน โดยลาออกจากการเป็นอาจารย์พิเศษ หากมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วัดสวนดอก ไม่แสดงจุดยืนชัดเจนต่อเรื่องวัดพระธรรมกายในต้นเดือนตุลาคม
ส่วนด้านเจ้าหน้าที่ตำรวจ หลังจากสอบสวนติดตามกรณีที่ดินมาระยะหนึ่ง ได้ยื่นสำนวนคดีให้อัยการสั่งฟ้องธัมมชโย และนายถาวร พรหมถาวร ๒ ข้อหาด้วยกัน กล่าวคือ เป็นเจ้าพนักงานปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ และเป็นเจ้าพนักงานยักยอกทรัพย์ ในวันที่ ๓ ต.ค. ๔๒ แต่ธัมมชโยอ้างว่าไม่สบาย ไม่มามอบตัว อัยการจึงส่งแพทย์โรงพยาบาลตำรวจไปตรวจถึงที่วัด ปรากฏว่า อาการปกติ จึงได้นำธัมมชโยเข้ามอบตัวกับอัยการ
ต่อมาวันที่ ๑๙ ต.ค. ที่ประชุมมหาเถรสมาคมได้พิจารณาความเห็นของพระพรหมโมลีอีกครั้ง และมีมติออกมาว่า ฆราวาสฟ้องพระได้ และให้เจ้าคณะจังหวัดปทุมธานี ทำหนังสือเรียกตัวธัมมชโยมารับฟังข้อกล่าวหาในวันที่ ๑๐ พ.ย. ๔๒ และอายัดบัญชีเงินฝากเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย ปรากฏว่า ธัมมชโยไม่ยอมมาพบ เพียงแต่ส่งตัวแทนนำหนังสือแจ้งปฏิเสธข้อกล่าวหา โดยอ้างว่า อธิกรณ์ถึงที่สุดในวันที่ ๑๓ ส.ค. ๔๒ ที่ผ่านแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องมารับฟังข้อกล่าวหาอีก พร้อมกันนั้น ธัมมชโยได้ทำหนังสือถึงเจ้าคณะตำบลคลองหลวง ขอลาออกจากการเป็นเจ้าอาวาสเพื่อพักรักษาตัว และเสนอให้พระเผด็จ ทตฺตชีโว รักษาการเจ้าอาวาสแทน แต่เจ้าคณะตำบล และเจ้าคณะอำเภอคลองหลวง ไม่อนุญาตให้ลาออก เนื่องจากเห็นว่าจะทำความเสียหายแก่คณะสงฆ์ และการศึกษาของภิกษุสามเณร จึงได้ส่งหนังสือต่อไปยังเจ้าคณะจังหวัดปทุมธานีพิจารณา และเห็นว่า การกระทำของเจ้าคณะตำบลไม่ถูกต้อง ขัดกับกฎนิคหกรรม จึงได้ดำเนินการสั่งปลดเจ้าคณะตำบลออกจากตำแหน่ง
ส่วนทางด้านเจ้าหน้าที่ตำรวจ ได้ตั้งคณะทำงานตรวจสอบหนังสือ “เปิดโปงขบวนการล้มพุทธ” และสอบประวัติ “ดร.เบญจ์ บาระกุล” อีกชุดหนึ่ง และในวันที่ ๑๒ พ.ย. ๔๒ เจ้าหน้าที่สอบสวนได้ยื่นฟ้องธัมมชโยต่ออัยการ อีก ๒ ข้อ คือยักยอกทรัพย์ และเป็นเจ้าพนักงานปฏิบัติหน้าที่มิชอบ เกี่ยวกับการกว้านซื้อที่ดิน ๙๐๒ ไร่เศษ จังหวัดเพชรบูรณ์ พร้อมกับผู้ต้องหาซึ่งเป็นสาวกอีก ๓ คน ในข้อหาเป็นผู้สนับสนุนให้เจ้าพนักงานยักยอกทรัพย์ เป็นเจ้าพนักงานปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ (ต่อ)
เหตุการณ์วัดพระธรรมกายที่กล่าวมาเบื้องต้น เป็นเพียงส่วนหนึ่งของความเคลื่อนไหวฝ่ายต่างๆ ซึ่งยังไม่มีทีท่าว่าจบลงเมื่อไหร่ แม้จะมีวิญญูชนหลายท่าน คอยเตือนสติสำนักนี้มาอย่างแยบคาย และนมนานแล้วก็ตาม แต่ความวิปริตของเขาแก่กล้าขึ้นเรื่อยๆ จนมิจฉาทิฐิแสดงออกอย่างประจักษ์แจ้งแก่สาธารณชน ดังปรากฏเห็นได้ชัดในขณะนี้ และอดีตที่ผ่านมา ถึงกับละลาบละล้วงลามปามจาบจ้วงสมเด็จพระสังฆราช ฝ่าฝืนมติมหาเถรสมาคม โกหกหลอกลวงประชาชน นี้ยังไม่รวมไปถึงทำพระวินัยให้วิปริต และประพฤติวิปริตจากพระธรรมวินัย ซึ่งร้ายแรงไม่ยิ่งหย่อนกว่าการจาบจ้วงสมเด็จพระสังฆราช และฝ่าฝืนมติมหาเถรสมาคม พฤติกรรมเช่นนี้ของเจ้าอาวาส และรองเจ้าอาวาส รวมถึงบรรดาสาวกทั้งหลาย ซึ่งอ้างตนว่าดำรงอยู่ในสมณเพศ และอ้างตนว่ารักษาศีลอย่างเคร่งครัดนั้น เขาปฏิบัติกันเยี่ยงเดียรถีย์โดยไม่มีหิริโอตตัปปะกระนั้นหรือ..!
การดำรงตนอยู่ในสมณเพศนั้น นอกจากพระธรรมวินัยที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ชัดเจนแล้ว พระพุทธองค์ยังทรงวางหลักเกณฑ์ในการตัดสินธรรมและวินัย อีกว่า คำสอนไหนเป็นธรรมเป็นวินัยที่พระพุทธองค์ทรงสอน และคำสอนไหนไม่เป็นธรรมไม่เป็นวินัยที่พระพุทธองค์ไม่ทรงสั่งสอน ซึ่งเราสามารถพิจารณาเทียบเคียงกันง่ายๆ ไม่ซับซ้อน โดยจับเอาวัตถุประสงค์หรือจุดมุ่งหมายเป็นสำคัญ กล่าวคือ ธรรมเหล่าใดเป็นไปเพื่อความคลายกำหนัด หมดเครื่องผูกรัดไม่พอกพูนกิเลส มักน้อย สันโดษ มีความสงัด ประกอบความเพียร และเพื่อความเลี้ยงง่าย ธรรมเหล่านั้น เป็นคำสอนของพระศาสดา สมณวิสัยของสาวกสงฆ์ และสมมติสงฆ์ในครั้งพุทธกาลและหลังพุทธกาล มีวิถีปฏิบัติที่ชัดเจนเช่นนี้มาตลอด ผู้ที่อ้างตนว่าเป็นพระสงฆ์นุ่งสบงทรงจีวรอย่างดี มีอาหารรสเลิศรับประทาน สะสมสมบัติพัสถาน อาคารที่ดินเป็นพันๆ ไร่ ตรงข้ามกับคำสั่งสอนของพระบรมศาสดาแน่นอน ไม่ว่าจะมองในแง่ของหลักธรรมวินัย หรือมองในแง่ของการปกครองคณะสงฆ์ ก็ยิ่งห่างไกลออกไปจากความเป็นพระ แล้วจะให้ฆราวาสก้มลงกราบสนิทใจได้อย่างไร
ยิ่งในระยะหลัง ทางวัดพระธรรมกายได้ตอบโต้บุคคล และกลุ่มบุคคลที่วัดพระธรรมกายเห็นว่า เป็นศัตรูกับตน ไม่เว้นแม้กระทั่งสื่อมวลชนที่พากันประโคมข่าวคาวเจ้าอาวาส และมูลนิธิวัดพระธรรมกายอย่างต่อเนื่องนั้น ก็ไม่พ้นที่จะถูกกล่าวหา ถ้าวัดพระธรรมกายมีสติพิจารณาให้รอบคอบ ย่อมเห็นที่มาที่ไปว่ามีควันต้องมีไฟเสมอ สื่อมวลชนก็ใช่ว่าจะกุข่าวขึ้นมาลอยๆ โดยไม่มีสาเหตุเอาเลย วิธีรุกเพื่อปกป้องความไม่ชอบมาพากลของตนให้พ้นผิด เข้าทำนองที่ว่าเอาดีใส่ตัวเอาชั่วให้ผู้อื่น กล่าวหาสื่อมวลชนว่า หนังสือพิมพ์แทบทุกฉบับ(ยกเว้น นสพ.พิมพ์ไทย)ลงข่าวเหมือนกันอย่างกับลอกกันมาและหาความจริงไม่ได้ ที่ร้ายไปกว่านั้น การสำแดงพลังด้วยการเกณฑ์พระเณรและฆราวาสที่เป็นสาวกมามากมาย รวมทั้งจัดทำเอกสารบิดเบือนข้อมูลเพื่อปกปิดความชั่วของตน จนสังคมเอือมระอานั้น เป็นการประจานตนอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งผู้ฉลาดเขาไม่ทำกัน กรณีปัญหาเรื่องที่ดิน เรื่องเงินๆ ทองๆ ของมูลนิธิธรรมกายและเจ้าอาวาส เสมือนวัวพันหลักที่ผูกรัดตัวเองแน่นหนา ตำรวจยิ่งสืบสาวก้าวไป ยิ่งเห็นโยงใยกันเป็นขบวนการใหญ่โต การกล่าวร้ายป้ายสีผู้อื่นว่า มีบุคคล และกลุ่มบุคคล คอยจ้องทำลายพุทธศาสนานั้น พฤติกรรมของวัดพระธรรมกายในห้วงเวลาที่ผ่านมา ย่อมเป็นคำตอบได้อย่างดีว่า
ใคร..ที่เป็นมารร้ายทำลายพระพุทธศาสนา .... เชิงอรรถ
--------------------------------------------------------------------------------
๑อ้างใน รายงานกรณีธรรมกาย ของคณะกรรมาธิการ การศาสนา ศิลปะ และวัฒนธรรม สภาผู้แทนราษฎร น. ๗๒
๒มติชน ๔ มี.ค. ๔๒ น. ๒๓
๓อ้างใน หนังสือ “ธรรมทายาท” เล่ม ๑ จัดพิมพ์โดย ชมรมพุทธศาสตร์ ๗ สถาบัน พิมพ์ครั้งแรก พ.ศ. ๒๕๑๖ น. ๘๙
๔อ้างใน อภิญญา เฟื่องฟูสกุล “ศาสนทัศน์ของชุมชนเมืองสมัยใหม่ ศึกษากรณีวัดพระธรรมกาย” วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา ปีที่ ๕, ฉบับ ๑ ม.ค.- เม.ย. ๔๑ น. ๓๐
๕ผู้จัดการรายสัปดาห์ ๑๕ - ๒๑ ส.ค. ๒๕๓๑ น. ๑๑
๖“๑๙ สุดยอดการตลาด” น. ๓๔๔
๗อ้างใน รายงานกรณีธรรมกาย ของคณะกรรมาธิการ การศาสนา ศิลปะ และวัฒนธรรม สภาผู้แทนราษฎร น. ๗๓
๘อ้างแล้วในเล่มเดียวกัน น. ๖๓
๙อ้างแล้วในเล่มเดียวกัน น. ๖๓, ๖๔ และดูรายละเอียดในข้อ ๓.๑ เล่มเดียวกัน น. ๗๒, ๗๓
๑๐อ้างใน อภิญญา เฟื่องฟูสกุล น. ๔๙
๑๑อ้างใน อภิญญา เฟื่องฟูสกุล น. ๔๘
๑๒ผู้จัดการรายสัปดาห์ ๑๕ - ๒๑ ส.ค. ๓๑ น. ๑๑
๑๓อ้างในหนังสือ แฟ้มคดีธรรมกาย น. ๔๑
๑๔อ้างใน อภิญญา เฟื่องฟูสกุล น. ๓๔
๑๕อ้างใน อภิญญา เฟื่องฟูสกุล น. ๔๓
๑๖อ้างใน อภิญญา เฟื่องฟูสกุล น. ๓๔
๑๗อ้างใน แฟ้มคดีธรรมกาย น. ๒๑
๑๘อ้างใน อภิญญา เฟื่องฟูสกุล น. ๘๑
๑๙อ้างใน อภิญญา เฟื่องฟูสกุล น. ๘๒
๒๐อ้างใน อภิญญา เฟื่องฟูสกุล น. ๘๑
๒๑อ้างใน เจาะลึกวัดพระธรรมกาย น. ๔๕
๒๒อ้างใน อภิญญา เฟื่องฟูสกุล น. ๘๑
๒๓อ้างใน แฟ้มคดีธรรมกาย น. ๑๕๗
๒๔มติชน ๑ มี.ค. ๔๒
๒๕สรุปความเป็นมา เกี่ยวกับการดำเนินงานกรณี วัดพระธรรมกาย ของกรมการศาสนา มติชน ๗ มิ.ย. ๔๒
๒๖อ้างแล้วใน ๒๕
๒๗อ้างแล้วใน ๒๕
๒๘อ้างแล้วใน ๒๕
๒๙มติชน ๑ มี.ค. ๔๒
๓๐อ้างแล้วใน ๒๙
๓๑มติชน ๑๒ มิ.ย. ๔๒ ประกาศลานธรรม ฉบับที่ ลธ ๒/๒๕๔๙
เรื่อง มติระงับกระทู้และกิจกรรมอันเนื่องด้วยวัดพระธรรมกาย
เรียน สมาชิกทุกท่าน
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ลานธรรมเสวนาสนับสนุนการเผยแผ่พระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์และพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบมาโดยตลอด ทั้งนี้ได้มีบุคคลและคณะบุคคลจำนวนมากเข้ามาใช้ลานธรรมเป็นสถานที่เผยแผ่ธรรมออกสู่วงกว้างอย่างสม่ำเสมอ
ด้วยเหตุนี้คณะผู้ดูแลจึงพยายามคัดกรอง การเผยแผ่ธรรมโดยอ้างอิงจากพระไตรปิฏกเป็นหลักสำคัญ เพื่อให้การเผยแผ่ธรรมเป็นไปตามปณิธานที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ดีแล้ว ดังพุทธพจน์ที่ว่า
โย โว อานนฺท มยา ธมฺโม จ วินโย จ เทสิโต ปญฺญตฺโต
โส โว มมจฺจเยน สตฺถา
ดูก่อนอานนท์ ธรรมและวินัยใด ที่เราได้แสดงแล้ว และ บัญญัติแล้ว แก่เธอทั้งหลาย ธรรมและวินัยนั้น จักเป็นศาสดาของเธอทั้งหลาย โดยกาลที่เราล่วงลับไป
เมื่อพระไตรปิฏกคือหลักฐานที่จารึกพระธรรมคำสั่งสอนของพระบรมศาสดา เราชาวพุทธทั้งหลายจึงถือพระไตรปิฏกเป็นตัวแทนพระศาสดาสืบต่อมา ดังนั้นการแสดงธรรมที่ขัดแย้ง บิดเบือนหรือมีการตีความให้เกิดความเห็นผิดในพระสัทธรรมเป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ในลานธรรมเสวนา ทั้งนี้ในกรณีของวัดพระธรรมกายนั้นคณะผู้ดูแลลานธรรมได้เคยมีมติไม่ยุ่งเกี่ยวกับวัดพระธรรมกายมาตั้งแต่การก่อตั้งกระดานสนทนาธรรม แต่เพื่อการทำความเข้าใจต่อสมาชิกลานธรรมให้ชัดเจนและถูกต้องอีกครั้ง ทางคณะผู้ดูแลลานธรรม
มีมติให้ระงับการตั้งกระทู้ การแสดงความคิดเห็น การแจ้งข้อมูลข่าวสาร การประชาสัมพันธ์ใดๆ การเผยแพร่เนื้่อหาคำสอน ตลอดจนการจำหน่ายจ่ายแจก CD หรือ VCD และ สื่อธรรมะทุกประเภท ที่เกี่ยวข้องกับวัดพระธรรมกาย ทั้งหมดตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เนื่องจากปัญหาการดำเนินงานของวัดพระธรรมกายที่กระทบต่อพระธรรมวินัยดังที่จะได้อ้างอิงจากหนังสือกรณีธรรมกายของพระพรหมคุณากรณ์ (ป.อ. ปยุตโต) ต่อไปนี้
๑. สอนว่านิพพานเป็นอัตตา
๒. สอนเรื่องธรรมกายอย่างเป็นภาพนิมิต และให้มีธรรมกาย ที่เป็นตัวตนเป็นอัตตา
ของพระพุทธเจ้ามากมายหลายพระองค์ ไปรวมกันอยู่ในอายตนนิพพาน
๓. สอนเรื่องอายตนนิพพาน ให้เข้าใจผิดต่อนิพพาน เหมือนเป็นดินแดนที่จะ
เข้าสมาธิไปเฝ้าพระพุทธเจ้า ได้ถึงกับมีพิธีถวายข้าวพระ ที่จะนำข้าวบูชาไป
ถวายแด่พระพุทธเจ้าในอายตนนิพพานนั้น
คำสอนเหล่านี้ ทางสำนักสายวัดพระธรรมกายคิดขึ้นใหม่ เป็นของนอกธรรมนอกวินัยของพระพุทธเจ้า แต่แทนที่จะสอนไปตามตรงว่าเป็นลัทธิของครูอาจารย์ ทางวัดพระธรรมกายกลับพยายามนำเอาคำสอนใหม่ของ ตนเข้าใส่แทนที่หลักคำสอนเดิมที่แท้ของพระพุทธศาสนา ยิ่งกว่านั้นเพื่อหาทางให้ลัทธิของตนเข้าแทนที่พระธรรมวินัยได้สำเร็จสำนักวัดพระธรรมกายยังได้เผย แพร่เอกสาร ที่จ้วงจาบพระธรรมวินัย ชักจูงให้คนเข้าใจผิด สับสน หรือแม้แต่ลบหลู่พระไตรปิฎกบาลี ที่เป็นหลักของพระพุทธศาสนาเถรวาท เช่น
๑. ให้เข้าใจว่าพระไตรปิฎกบาลี บันทึกคำสอนไว้ตกหล่น หรือมีฐานะเป็นเพียง
ความคิดเห็นอย่างหนึ่ง เชื่อถือหรือใช้เป็นมาตรฐานไม่ได้
๒. ให้นำเอาพระไตรปิฎกฉบับอื่นๆ เช่น พระไตรปิฎกภาษาจีน และคำสอนอื่นๆ
ภายนอกมาร่วมวินิจฉัย พระพุทธศาสนาเถรวาท
๓. ให้เข้าใจเขวไปว่าหลักการของพระพุทธศาสนาเป็นเรื่องอภิปรัชญา ขึ้นต่อการตี
ความ และความคิดเห็น ตลอดจนการถกเถียงทางวิชาการ
๔. อ้างนักวิชาการต่างประเทศ และการปฏิบัติของตน ดังว่าจะใช้วินิจฉัยหลักพระ
พุทธศาสนาได้ ฯลฯ
อีกทั้งสิ่งที่ยกมาอ้าง เช่น คัมภีร์ของมหายาน และทัศนะของนักวิชาการตะวันตก ก็ไม่ตรงตามความเป็นจริง หรือไม่ก็เลื่อนลอย นอกจากนั้นยังนำคำว่า "บุญ" มาใช้ใน
ลักษณะที่ชักจูงประชาชนให้วนเวียนจมอยู่กับการบริจาคทรัพย์ เพื่อวัตถุประสงค์ต่างๆ ชนิดที่ส่งเสริมความยึดติดถือมั่นในตัวตนและในตัวบุคคล อันอาจกลายเป็นแนวโน้มที่บั่นทอนสังคมไทยในระยะยาว พร้อมทั้งทำพระธรรมวินัยให้ลางเลือนไปด้วย พฤติการณ์ของสำนักวัดพระธรรมกายอย่างนี้ เป็นการจาบจ้วง ลบหลู่ ย่ำยีพระธรรมวินัย สร้างความ สับสนไขว้เขวและความหลงผิดแก่ประชาชน
นอกจากนี้มติของคณะผู้ดูแลลานธรรมเสวนายังได้ยึดแนวทางการดำเนินงานตามพระลิขิตซึ่งเป็นพระบรมราชวินิจฉัยของสมเด็จพระญาณสังวรสมเด็จพระสังฆราชทั้ง ๕ ฉบับต่อกรณีเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกายดังต่อไปนี้
ฉบับที่ ๑
"ความบิดเบือนพระพุทธธรรมคำสอน โดยกล่าวหาว่าพระไตรปิฎกบกพร่อง เป็นการทำให้สงฆ์ที่หลงเชื่อคำบิดเบือน แตกแยกออกไปกลายเป็นสอง มีความเข้าใจความเชื่อถือพระพุทธศาสนาตรงกันข้ามเป็นการทำลายพระพุทธศาสนา ทำสงฆ์ให้แตกแยกเป็นอนันตริยกรรม มีโทษทั้งปัจจุบันและอนาคตที่หนัก ส่วนที่มิใช่เป็นการลงโทษ แต่เป็นการกระทำที่ถูกต้อง คือ ต้องมอบสมบัติทั้งหมดที่เกิดขึ้นในขณะเป็นพระให้แก่วัดทันที
ฉบับที่ ๒
การไม่ยอมคืนสมบัติให้วัด ในขั้นต้นอาจมิใช่มีเจตนาถือเอาเป็นของตน แต่เมื่อถึงอย่างไร ก็ยังไม่ยอมมอบคืนสมบัติทั้งหมดที่เกิดขึ้นในขณะเป็นพระให้แก่วัดก็แสดงชัดแจ้งว่าต้องอาบัติปาราชิก ต้องพ้นจากความเป็นสมณะ โดยอัตโนมัติ ต้องถูกจัดการอย่างเด็ดขาด เช่นเดียวกับผู้ไม่ใช่พระปลอมเป็นพระ ด้วยการนำผ้ากาสาวพัสตร์ไปครอง ทำความเศร้าหมองเสื่อมเสีย ให้เกิดแก่สงฆ์ในพระพุทธศาสนา "
ฉบับที่ ๓
"การโกงสมบัติผู้อื่นตั้งแต่ 5 มาสกขึ้นไปคือประมาณไม่ถึง 300 บาทในปัจจุบัน ภิกษุนั้นต้องอาบัติปาราชิกฐานผิดพระธรรมวินัยพ้นจากความเป็นพระทันที ในกรณีนี้ไม่ว่าจะเป็นผู้รู้เห็นหรือไม่ ไม่ว่าจะมีการสั่งให้สึก ไม่ว่าจะมีการจับสึกหรือไม่ก็ตาม ภิกษุผู้ละเมิดพระธรรมวินัยข้อนี้ต้องอาบัติปาราชิก พ้นจากความเป็นพระโดยอัตโนมัติ
ที่ประกาศเป็นลายลักษณ์อักษรก็เพื่อเตือนให้รู้ทั่วกันว่า ผู้ต้องอาบัติปาราชิกนั้นไม่ใช่พระในพุทธศาสนา เป็นเพียงผู้นำผ้ากาสาวพัสตร์ไปครอง เป็นพระปลอม ต่อจากนั้นย่อมเป็นหน้าที่โดยตรงของผู้รักษากฎหมาย หรือของผู้มีหน้าที่ในการพุทธศาสนา จะต้องรักษาพระพุทธศาสนาไม่ให้มีพระปลอมมาทำลาย ทำให้เสื่อมเสีย เช่นที่ผู้รักษากฎหมายเคยทำมาแล้ว เคยบังคับให้เป็นผู้ปลอมเป็นพระ ถอดผ้ากาสาวพัสตร์ออกจากตัว การปฏิบัติต่อพระปลอมต้องไม่มีแตกต่างกัน ต้องไม่มียกเว้นว่า คนนั้นปลอมได้คนนี้ปลอมไม่ได้ เป็นพระปลอมมีอยู่ในพุทธศาสนาไม่ได้ทั้งนั้น
ประกาศนั้นเป็นคำบอกเล่าเป็นคำเตือนให้รู้ เป็นเรื่องส่วนตัวไม่เกี่ยวข้องกับมหาเถรฯไม่บังคับให้เชื่อ ไม่บังคับใครให้ทำอะไร แสดงความถูกผิดให้ปรากฏอยู่เท่านั้น ในฐานะที่เป็นประมุขแห่งสงฆ์ในพระพุทธศาสนา จึงต้องทำหน้าที่ส่วนตนให้เรียบร้อยถูกต้อง บอกความจริงด้วยความหวังดีมิได้บังคับ จงเข้าใจทั่วกัน"
ฉบับที่ ๔
" ในกรณีเกี่ยวกับเรื่องวัดพระธรรมกาย เราได้ทำหน้าที่ของสมเด็จพระสังฆราชสมบูรณ์ตามอำนาจแล้ว จึงไม่มีอะไรจะพูดอีกขณะนี้ ขออนุโมทนาทุกท่านที่สนใจห่วงใยพระพุทธศาสนา แสดงความเป็นคนดี ด้วยมีกตัญญูกตเวทิตาธรรม "
ฉบับที่ ๕
" ได้แจ้งให้เป็นที่เข้าชัดเจนดีทั่วกันแล้วก่อนหน้านี้ ว่าในตำแหน่งผู้เป็นสมเด็จพระสังฆราช สกลสังฆปริณายก ได้ทำหน้าที่เกี่ยวกับเรื่องอดีตเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย เพื่อเทิดทูนรักษาพระพุทธศาสนาให้พ้นถูกทำลาย สมบูรณ์ดีที่สุดแล้วตามอำนาจ
ท่านกรรมการมหาเถรสมาคมทั้งหลายจะทำอะไรต่อไปตามความต้องการ จะไม่มานั่งฟัง
รับรู้ในที่ประชุมวันนี้ ที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2542 "
ด้วยเหตุนี้ ทางลานธรรมเสวนาขอความร่วมมือสมาชิกทุกท่าน งดกิจกรรมทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับวัดพระธรรมกายและ กิจกรรมการเผยแผ่วิชชาธรรมกาย กรุณาแจ้งเบาะแสให้กับผู้ดูแลหากพบเห็นพฤติกรรมแอบแฝงที่ขัดต่อประกาศฉบับนี้
อนึ่งถ้าได้ปรากฎว่ามีกิจกรรมอันใดที่เกี่ยวข้องกับวัดพระธรรมกายปรากฎขึ้นในลานธรรม คณะผู้ดูแลจะดำเนินการลบออกทันที และอาจรวมถึงการพิจารณาปรับสถานภาพของสมาชิกผู้ละเมิดประกาศฉบับนี้จากสมาชิกลานธรรมถาวร ไปเป็น"กลุ่มสมาชิกผู้อ่านอย่างเดียว" หรือปรับสถานภาพอื่นๆตามความเหมาะสมต่อไป"
ท่านสมาชิกสามารถอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้จากลิ้งค์ด้านล่างดังต่อไปนี้
กรณีธรรมกาย โดย พระพรหมคุณากรณ์
ข่าวสารข้อเท็จจริงเรื่องวัดพระธรรมกาย
จึงแจ้งให้เพื่อรับทราบโดยทั่วกัน
ลานธรรมเสวนา
อ้างอิง
.http://larndham.net/index.php?s=f67e2dc90aff142db0464e4e838c4a25&showtopic=23618กรณีธรรมกาย
โดย พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต)
( สามารถตามไปอ่านได้ตามลิ้ง )http://dhammakaya.exteen.com/20050418/entry-48
สารบัญ
ต้นเรื่อง.....1
กรณีธรรมกาย ถึงขั้นจ้วงจาบพระธรรมวินัย.....1
ประพฤติวิปริตจากพระธรรมวินัย ก็ร้าย แต่ทำพระธรรมวินัยให้วิปริต ร้ายยิ่งกว่า.....4
ไม่ควรยอมเสียพระศาสนา เพื่อรักษาตัวของตน.....5
จับประเด็นให้ชัด วางท่าทีปฏิบัติให้ตรงตามต้นเรื่อง.....7
ปัญหาของวัดพระธรรมกาย ส่วนที่กระทบต่อพระธรรมวินัย.....9
รู้จักพระไตรปิฎก.....10
พระพุทธศาสนาไม่ใช่ปรัชญา.....10
พระไตรปิฎก คือที่สถิตของพระศาสดา.....11
พระไตรปิฎกสำคัญต่อพระพุทธศาสนา ยิ่งกว่าที่รัฐธรรมนูญสำคัญต่อประเทศชาติ.....13
พระไตรปิฎกบาลีที่คนไทยนับถือ คือฉบับเดิมแท้ เก่าแก่ และสมบูรณ์ที่สุด.....15
เพราะไม่รักษาคำสอนเดิมของพระพุทธเจ้าไว้ มหายานจึงต่างกันเองห่างไกล ยิ่งกว่าต่างจากเถรวาทอย่างไทย.....20
ถ้าตีรวนพระไตรปิฎกได้ ก็ถอนรากพระสงฆ์ไทยสำเร็จ.....24
เมื่อชาวพุทธยังนับถือพระไตรปิฎก ก็ยังเคารพพระพุทธเจ้า และมีพระศาสดาองค์เดียวกัน.....28
ถ้าหลักคำสอนยังมีมาตรฐานรักษา พระพุทธศาสนาก็อยู่ไปได้ถึงลูกหลาน.....31
เพราะยังมีพระไตรปิฎกเถรวาทไว้เป็นมาตรฐาน พระมหายานจึงมีโอกาสย้อนกลับ มาหาพุทธพจน์ที่แท้.....34
สิ่งควรทำที่แท้ คือ เร่งชวนกันหันมายกเอาพระไตรปิฎก ของเราขึ้นศึกษา.....38
นิพพานเป็นอนัตตา.....42
นิพพาน ไม่ใช่ปัญหาอภิปรัชญา.....42
แหล่งความรู้ที่ชัดเจนมีอยู่ ก็ไม่เอา กลับไปหาทางเดาร่วมกับพวกที่ยังสับสน.....47
พระพุทธเจ้าตรัสไว้แน่นอนเด็ดขาด ว่าลัทธิถืออัตตาไม่ใช่คำสอน ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า.....50
พระไตรปิฎกและอรรถกถาระบุว่า นิพพานเป็นอนัตตา.....53
การหาทางตีความ ให้นิพพานเป็นอัตตา60
การใช้ตรรกะที่ผิด เพื่อให้คิดว่านิพพานเป็นอัตตา.....64
การจับคำความที่ผิดมาอ้างเป็นหลักฐาน เพื่อให้นิพพานเป็นอัตตา.....66
เมื่อจำนนด้วยหลักฐาน ก็หาทางทำให้สับสน68
เมื่อหลักฐานก็ไม่มี ตีความก็ไม่ได้ ก็หันไปอ้างผลจากการปฏิบัติ.....71
เพราะไม่เห็นแก่พระธรรมวินัย จึงต้องหาทางดิ้นรนเพื่อหนีให้พ้นสัจจะ.....73
ความซื่อตรงต่อหลักพระศาสนา และมีเมตตาต่อประชาชน คือหัวใจของการรักษาระบบไตรสิกขาไว้ให้แก่ประชาสังคม.....75
ธรรมกาย เรื่องสูงที่ไม่ใหญ่.....79
ธรรมกายแบบไหน ก็มีความหมายชัดเจนของแบบนั้น.....79
ธรรมกายเดิมแท้ในพุทธกาล.....83
บำรุงเลี้ยงบริหารร่างกายไว้ รูปกายก็เจริญงอกงาม หมั่นบำเพ็ญศีลสมาธิปัญญา ธรรมกายก็เจริญขึ้นมาเติบโตได้เอง.....89
จะมองดูรูปกาย ก็อาศัยเพียงตาเนื้อ แต่ต้องมีตาปัญญา จึงจะมองเห็นธรรมกาย93
จะเอาธรรมกายของพระพุทธเจ้า หรือธรรมกายแบบไหน ก็มีเสรีภาพเลือกได้ แต่ขอให้บอกไปตามตรง97
อายตนนิพพาน คือดับอายตนะ.....99
"อัตตา" ไม่มีโดยปรมัตถ์ เป็นเรื่องที่ชัดเจนไปแล้ว.....00
"อายตนนิพพาน" ไม่มีโดยบาลีนิยม ก็ชัดเจนเช่นกัน.....103
อายตนนิพพาน ไม่มี แต่แปลให้ดีก็ได้ความหมาย นิพพานายตนะ ถึงจะใช้เป็นศัพท์ได้ แต่ไม่ให้ความหมายที่ดี.....107
ใจหมดโลภโกรธหลง สว่างโล่งสดใส เมื่อไร ก็ได้เห็นนิพพานของพระพุทธเจ้า เมื่อนั้นทันที.109
เรื่องเบ็ดเตล็ด.....112
เรื่องเบ็ดเตล็ดที่ 1
พระไตรปิฎกบาลีอักษรโรมันของสมาคมบาลีปกรณ์ ประเทศอังกฤษ เป็นฉบับสากล?.....112
สมาคมบาลีปกรณ์พิมพ์พระไตรปิฎกอักษรโรมันได้ ก็เพราะมีพระไตรปิฎกของพวกเราให้เขาคัดลอก.....112
ถึงแม้มีความเพียร แต่เพราะขาดกำลังและประสบการณ์ พระไตรปิฎกอักษรโรมัน จึงลักลั่นไม่เป็นระบบ.....115
พระไตรปิฎกบาลีฉบับสากลโดยรูปแบบ ยังไม่มี แต่โดยเนื้อหา พระไตรปิฎกบาลีเป็นสากลตลอดมา.....117
หันจากพระไตรปิฎกแปลของ Pali Text Society ชาวตะวันตกที่ศึกษาพุทธศาสนา เหออกมาสู่ทางเลือกอื่น121
เรื่องเบ็ดเตล็ดที่ 2 ทัศนะของนักวิชาการตะวันตก เกี่ยวกับเรื่องอัตตา และเรื่องนิพพาน เป็นอัตตา หรือเป็นอนัตตา.....124
นักปราชญ์ชาวตะวันตกก็น่ายกย่องอยู่ แต่ต้องรู้จักเขาให้พอดีกับที่เขาเป็นจริง.....124
ปราชญ์พุทธศาสนาตะวันตกรุ่นเก่า ยังเข้าใจสับสน ระหว่างพุทธธรรม กับความคิดเดิมในวัฒนธรรมของตน.....126
รู้ถึงตามทันว่าคนนอกเขาคิดเข้าใจไปแค่ไหน แต่ไม่ใช่รอให้เขามาวินิจฉัยหลักการของเรา.....130
พอชาวตะวันตกมาบวชเป็นพระฝรั่ง ความรู้พุทธธรรมก็เริ่มเข้าสู่ทางที่ถูกต้อง.....131
น่าอนุโมทนาที่แม้จะช้าสักหน่อย แต่ในที่สุดปราชญ์ตะวันตกก็จับหลักพุทธได้.....134
บทส่งท้าย.....139
ภาคผนวก: เอกสารของวัดพระธรรมกาย.....147 (1) (2) (3) (4) ดีๆ น้องๆ ขยันให้ข้อมูลกันดี ขออนุโมทนา โหวตให้เลยดีกว่า ช่วยโหวตค่ะ พระวัดนี้กล้าบิดเบือนคำสอนของพระศาสดาของเราขนาดนี้เชียวหรือ
เห็นแล้วก็ปลงจริง ๆ แต่เราก็ดีใจอย่างนึง คือ เราได้หลุดจากวงโคจร
ของวัดนี้โดยสิ้นเชิงแล้ว คนที่มาใหม่หากยังไม่หลงจนเกินไป ขอให้อ่าน
ข้อความข้างบน อย่างละเอียด จะได้ไม่หลงทางค่ะ เอามาฝากอีกลิงค์นึงครับ เผื่อใครสนใจใคร่ศึกษา
อันนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเรียงตามลำดับวันเวลาที่เกิด
นี่คือบันทึกประวัติศาสตร์ของพระพุทธศาสนาในเมืองไทยช่วงที่มัวหมองที่สุดช่วงนึง
อนุทิน...กรณีธรรมกาย
เสขิยธรรม ฉบับที่ ๔๓
มกราคม - มีนาคม ๒๕๔๓http://www.skyd.org/html/sekhi/43/anutin-DMK.html อืมม กระทู้ปาราชิก กำลังจะครบรอบ 2 ปี ในอีก 2 วัน ที่จะถึงนี้
เห็นคุณ คห.37 แล้วเลยนึกได้น่ะ อิอิ โหดดดด เอ้ย โหวต เข้ามาโหวต น่าจะมีใครจัดพิมพ์แจกบ้างได้ความรู้ดี อยากได้เป็นหนังสือมาแจกจ่ายให้คนที่ไม่ได้ใช้เน็ตหรือเล่นไม่เป็นได้ไปอ่านบ้าง อนุโมทนาสาธุค่ะ
โหวตด้วย:-)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น
ร่วมแสดงความคิดเห็นได้ครับ